les nus

source: artnews

The production of the bodies in front of a black background set in the light, whereby the color in the photography solely results from light, shows the latent threat and in addition, the strength of its protagonists as well.
The aesthetics, which Martin Eder consciously works with in these photographies, is at the same time also the disclosure of a restrained act of violence, the masochism and the restlessness of the ordinary, which makes it way up to the surface. In his work there is the familiar correlation between the longing after beauty and that simultaneous analysis: What is beautiful?
By the purity of this very colorreduced large sizes and the detachment of the background, the line between portrait and act blurs. What we get to see here, works like a characterisations of soul-landscapes.
The viewer formally slips into the picture and feels the manneristic increased height of the figure and the exposure of her fears and fragility. Martin Eder succeeds in letting his protagonists speak for themselves, as if they become more than a bare act, like an embodiment of an obsession.
Martin Eders interest refers to the cycle of development and destruction, a constant process, to which already George Bataille lent expression in the literature.
„Cette obsession, _et malgré les lois par lesquelles _l’homme organise sa société,_se manifeste dans la mort & la sexualité, deux pôles contradictoires avec la vie sociale, sur lesquels pèsent tabous & interdits.“ ** This obsession, despite the laws by which human organizes his society, manifests in death & in sexuality, two poles in contradiction with the social life, on which taboos & prohibitions bear upon.
.
.
.
.
.
.
.
source: erikquint

Hij maakte naam met banale maar ironische aquarellen en kitscherige surrealistische olieverfschilderijen. Met bonte, smakeloze kleuren en een speelse trash-esthetiek slingerde Eder seksueel uitdagende meisjes, zoetige pluiskatten en trouwhartige honden op het doek. Even verguisd als aanbeden, werd Eder een van de vooraanstaande Duitse kunstenaars van zijn generatie. Nu verbaast hij vriend en vijand met een fel realistische foto-cyclus over jonge vrouwen die door het leven getekend zijn.

Voor Martin Eder (1968) is er geen verschil tussen schilderen, fotograferen of, bij wijze van spreken, baden. “Het gaat erom of je iets echt wilt doen. Met toewijding. Ik heb overigens een bad laten installeren in mijn atelier in Berlijn. Kan ik vanuit mijn bad naar mijn werk kijken.” En zich ontdoen van verfspatten, want Eder heeft een broertje dood aan verf op zijn lichaam of kleding. “Ik heb me aangeleerd om zo te schilderen dat ik niet knoei.” Martin Eder is in Den Haag voor de presentatie van Die Armen (De Armen), zijn opmerkelijke reeks foto’s van naakte vrouwen die op een of andere manier getekend zijn door het leven. “Deze vrouwen zijn niet arm in financiële zin. Wat ze gemeen hebben is dat ze beschadigd zijn door de buitenwereld. De een fysiek, de ander mentaal. Het zijn geen fotomodellen, maar vrouwen uit mijn directe omgeving, vrienden en bekenden. Ze hebben allen iets meegemaakt wat hen getekend heeft. Een van die vrouwen is inmiddels overleden, een ander is psychotisch en weer een ander is een actrice die in haar rol is blijven steken.”Met hun blauwe plekken en anorexia, of met een desolate oogopslag die boekdelen spreekt, hebben deze vrouwen niet alleen een persoonlijk verhaal. Voor Eder vertegenwoordigen ze tevens de doornsee hedendaagse jonge, blanke Europese vrouw. “De vrouwen die ik heb fotografeerd zijn niet het slachtoffer van de maatschappij, maar eerder het product.” Natuurlijk, Eder stelt met Die Armen vragen over identiteit in relatie tot het gemanipulerende beeld van de vrouw in de massamedia. Maar door vrouwen te fotograferen die hij persoonlijk kent zoekt hij het leed dichter bij huis.

“Volgens mij spelen de gruwelijkheden die iemand het meest beschadigen zich af in je directe omgeving. In je huis of op straat. Onder je nagels.” Het is moeilijk voor te stellen dat de foto’s gemaakt zijn met een eenvoudige digitale camera en natuurlijk licht. Hoewel de portretten confronterend zijn door de schaamteloze wijze waarop de vrouwen zich letterlijk en figuurlijk bloot geven, verwijzen de composities naar schilderkunst. Naar Carravagio en Freud. Martin Eder heeft met Die Armen een serie sobere, indringende landschappen van de ziel gemaakt. Opvallend is dat de geportreteerden niet om empathie vragen. Sterker nog, sommigen kijken trots en onafhankelijk. “Een aantal van hen is sterker geworden door wat zij hebben meegemaakt. Dat is het gevoel dat uit de foto’s spreekt en ze onderscheidt van gewone naaktfotografie die al gauw iets voyeuristisch en pornografisch krijgt.”
.
.
.
.
.
.
.
source: arteseanp

Martin Eder (1968-) Pintor figurativo alemão nascido em Ausburgo. Estudou na Ausburg University of Applied Sciences, na Academy of Fine Arts, Nurenberg e na Dresden Academy of Fine Arts. Seu trabalho utiliza-se do kitsch representando mulheres nuas e bichos, muitas vezes os dois conjuntamente. É um influente artista reconhecido na Alemanha e no exterior. É representado pelas Galerie Eigen+Art e Hause & Wirth.
.
.
.
.
.
.
source: artetv

Ses modèles de prédilection, ce sont les chats et les femmes à moitié nues. Mais Martin Eder ne dédaigne pas non plus les caniches. Il les photographie tous dans son atelier avant de les peindre. Depuis quelques années, Martin Eder a un succès considérable. Ses fantaisies se vendent au prix fort. Dans son pays des merveilles, Martin Eder crée aussi des clips vidéo. Cet artiste de 38 ans a une deuxième identité. Il chante, sous le nom de Richard Ruin. Il tourne et monte ses clips lui-même.
Si Martin Eder est un frimeur autoproclamé entre clown et dandy, ses travaux accessoires, peintures, aquarelles et autres dessins, n’en sont pas moins très réussis. Actuellement, il peint des personnages imaginaires comme cette “méchante sorcière endormie” et d’autres créatures absurdes. Tout ce qui quitte l’atelier de l’artiste est vendu sur listes d’attente à de prestigieuses collections. Mais aussi à des amoureux des chats et de beautés voluptueuses… Autant d’oeuvres prisées, branchées et reconnues.