DESH

source: ticketlinesapopt

Este é considerado o trabalho mais íntimo e revelador do célebre coreógrafo e intérprete Akram Khan. Desh significa Pátria e é uma peça com um cunho muito pessoal, na qual são revelados contos tradicionais, histórias de resistência e de luta, materializados em um só homem, com uma só voz, que tenta encontrar o seu equilíbrio num mundo instável.
Movendo-se entre a Grã-Bretanha e o Bangladesh, Khan tece fragmentos de memória, de experiência e de mito e explora a fragilidade humana perante forças naturais, ao mesmo tempo que enaltece a resistência de espírito do mais comum dos mortais, perante os ritmos de trabalho, o sonho, a história, a transformação e a sobrevivência.
A exploração da nossa identidade e o orgulho das nossas origens e tradições são elementos indissociáveis na construção criativa de Desh, que nos transporta para uma odisseia até à terra mágica, à terra dos seus pais, cheia de misticismo e de lendas intemporais.
.
.
.
.
.
.
.
source: culturenowgr

Ο αγαπημένος στο ελληνικό κοινό χορογράφος Άκραμ Καν επιστρέφει στην Αθήνα με την πιο προσωπική του δουλειά, την τελευταία …
του παράσταση Desh, για έξι μόνο παραστάσεις, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, 5-10 Δεκεμβρίου 2012.

Desh στη βεγγαλική γλώσσα σημαίνει «πατρίδα». Στο νέο του έργο ο φημισμένος Βρετανός χορευτής και χορογράφος με καταγωγή από το Μπανγκλαντές αποτολμά ένα παραμυθένιο ταξίδι αναζήτησης της πα¬τρογονικής γης αλλά και της ταυτότητάς του. Επικό και ταυτόχρονα οικείο, το πιο προσωπικό μέχρι στιγμής έργο του Άκραμ Καν χαρα¬κτηρίστηκε από τους κριτικούς αριστούργημα.

Το Desh είναι το πρώτο σόλο του πολυβραβευμένου χορογράφου που, μόνος στη σκηνή για 80 λεπτά, μεταμορφώνεται αέναα ξετυλίγοντας μια μυθική αφήγη¬ση που καταλύει τα όρια χώρου και χρόνου. Ποιητικό και χιουμορι¬στικό, το έργο συνδέει το μύθο και την τεχνολογία, την πολιτική και την οικογένεια, το προσωπικό και το συλλογικό. Πλαισιωμένος από μια ομάδα διακεκριμένων συνεργατών, όπως ο Tim Yip (Όσκαρ για την ταινία Τίγρης και Δράκος), ο Καν συνεπαίρνει τους θεατές σε μια οδύσσεια , έναν κόσμο βίαιο και τρυφερό, κωμικό και τραγικό, μυθικό και σύγχρονο. Ένα ταξίδι μεγάλης συναισθηματικής έντασης και εικαστικής ομορφιάς, το Desh θεωρείται το καλύτερο έργο του Καν, μετά από μια σειρά εντυπωσιακών συνεργασιών (Sylvie Guillem, Juliette Binoche, Αnish Kapoor, αλλά και Danny Boyle για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου).
Το Desh αντλεί από διάφορες ιστορίες σχετικά με τη γη, το έθνος, την αντίσταση και τη σύγκλιση που συμβαίνει μέσα στο σώμα και στη φωνή ενός ανθρώπου που αναζητά την ισορροπία του σε έναν ασταθή κόσμο.

Ο Άκραμ Καν γεννήθηκε στο Γουίμπλεντον του Λονδίνου το 1974, σε μια οικογένεια με καταγωγή από την Ντάκα του Μπαγκλαντές, και ξεκίνησε εκπαίδευση στον ινδικό χορό Kathak στην ηλικία των επτά ετών. Η καριέρα του επί σκηνής άρχισε στην ηλικία των 13, όταν συμμετείχε στην παράσταση Mahabharata του Πήτερ Μπρουκ, που περιόδευσε ανά τον κόσμο από το 1987 έως το 1989.

Μετά από σπουδές σύγχρονου χορού στο πανεπιστήμιο De Montfort και στο Northern School of Contemporary Dance και ύστερα από μια συνεργασία με τη Βελγίδα χορεύτρια και χορογράφο Anne Teresa De Keersmaeker των Rosas, ξεκίνησε να παρουσιάζει σόλο παραστάσεις τη δεκαετία του 1990. Τον Αύγουστο του 2000 ίδρυσε την ομώνυμη ομάδα χορού (Akram Khan Company). Το πρώτο έργο του, Kaash, μια συνεργασία με τον γλύπτη Anish Kapoor και τον μουσικό Nitin Sawhney (αμφότεροι Βρετανοί ινδικής καταγωγής), παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου το 2002.

Μέχρι τον Απρίλιο του 2005 ήταν resident χορογράφος και στη συνέχεια συνεργαζόμενος καλλιτέχνης στο Southbank Centre, ο πρώτος μη-μουσικός στον οποίο προσφερόταν αυτή η διάκριση. Αυτή την περίοδο είναι συνεργαζόμενος καλλιτέχνης στο θέατρο Sadler’s Wells.

Το 2008, συμπρωταγωνίστησε με τη Ζυλιέτ Μπινός σε ένα χοροθεατρικό έργο με τίτλο in-i στο Βασιλικό Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου.

Το καλοκαίρι του 2006, κλήθηκε από την Kylie Minogue να χορογραφήσει ένα τμήμα της περιοδείας της Showgirl.
Ο Καν και η χορευτική του ομάδα εμφανίστηκαν στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο (2012). Η ζωντανή μουσική ήταν από την Emile Sande, η οποία τραγούδησε το “Abide with me”.

Σε αυτό το masterclass, o Καν θα μοιραστεί την εμπειρία του αναφορικά με τη χρήση του προφορικού λόγου στις χορογραφίες του για το έργο. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να μάθουν πώς χρησιμοποιεί το αφηγηματικό υλικό και τον προφορικό λόγο προκειμένου να διαμορφώσει μια δυναμική χορογραφία , χωρίς όμως να καθιστά περίπλοκη τη σχέση μεταξύ λόγου και σωματικής γλώσσας.
.
.
.
.
.
.
.
source: dieschweiztanztch

Er ist ein Meister des Erzählens. Mit «Desh» zeigt Choreograf Akram Khan im Rahmen vom Tanzfestival «Steps» ein abendfüllendes Solo über kulturelle Gegensätze und Annäherung. Eine Reise zwischen Kindheitsträumen und Erwachsenenrealität.

Ein markdurchdringender Hammerschlag durchbricht die Ruhe im Zuschauerraum. Akram Khan schlägt mit einem Hammer auf eine Platte, die das Grab seines Vaters symbolisiert. Khan gräbt in seiner eigenen Vergangenheit. Auf seiner Reise zurück in die Kindheit und seine Heimat Bangladesch sucht er nach Antworten. Khan stammt aus einer bengalischen Einwandererfamilie.

«Hi Baba» ruft Akrams Stimme in den Zuschauerraum. Das abendfüllende Solo ist ein Dialog mit seinem Vater. Es zeichnet Erwartungen von Eltern an ihre Kinder sowie deren Wunsch, sich aus der elterlichen Obhut zu befreien. «Why don’t you answer me?», fragt die strenge Stimme des Vaters aus dem Off. Mit Händen und Füssen erzählt Khan auch vom Mädchen Eshita, das vom Geschichten erzählen nicht genug kriegen kann. Es sind Geschichten aus seiner eigenen Kindheit.

Identität ist in Khans Arbeit von zentraler Bedeutung: «I feel like a man.« «You even know what a man ist?», erwidert die strenge Stimme aus dem Off. Warum diese Frage nach Identität? «Wir Menschen versuchen ständig herauszufinden, wer wir sind», die Antwort des Choreografen. «Desh» bedeutet Heimatland. Khan hat seine Wurzeln in Bangladesch, ist aber in London geboren und aufgewachsen. Lange kannte Khan seine Herkunft nur aus Erzählungen. Doch war er schon als Schulbube begeisterter Kathak-Tänzer. In seinem Stück geht er nun seiner Identität nach.

Seine Suche nach Antworten erzählt Khan mit allen Mitteln tänzerischer Kunst – sowohl in der Bewegungssprache des Kathaks, der seine Wurzeln in Nordindien hat, als auch in einer zeitgenössischen europäischen Tanzsprache. Khans Tanz mit den Füssen ist beeindruckend und blitzschnell. Die erzählenden Elemente zeichnet Khan mit Händen, Fingern und Armen. Traditionelle Kathak-Elemente kombiniert er mit multimedialer Technik: mit Tonkulissen, die von der Hektik auf den Strassen Bangladeschs erzählen, wie auch mit Videoprojektionen, die den Zuschauer in eine Welt der Schlangen und Elefanten mitnimmt. Die animierten Visuals stammen aus der Feder des Szenenbildners Tim Yip, Oskar-Preisträger für den Film «Crouching Tiger, Hidden Dragon».

«Desh» ist eine sehr persönliche Arbeit. Doch Khan nimmt das Publikum auf seine Reise mit. Sein Tanz erzählt vom Land seiner Vorfahren, wie auch von den Spuren, die dessen Kultur in ihm hinterlassen hat. Ein Tanzabend im Spannungsfeld von zwei unterschiedlichen Kulturen – befremdend und beeindruckend zugleich.
.
.
.
.
.
.
.
source: danzaballet

Nacido en Londres de padres oriundos de Bangladesh, Khan se inició en la danza “kathak”. A partir de los años 90, su trabajo se orientó a una convergencia entre el repertorio clásico del “kathak” con la danza contemporánea, o esta suerte de “danza-fusión”.

A recordar su colaboración, por ejemplo, con Sylvie Guillem en “Sacred monsters” (2006), o “Gnosis” (2010), esta vez una mezcla de danza clásica hindú con contemporánea.

“Desh” es su última creación, presentada en Inglaterra, que le valió en abril de 2012 un premio Lawrence Olivier en la categoría “Best New Dance Production”.

Para que durante 80 minutos, sin intermedio, un solo intérprete (y se trata de su primer solo de toda una noche) pueda acaparar la atención del espectador sin fatiga; que de esa interpretación se desprenda, en lo físico, una energía y una fuerza remarcables; que, más aún, se trate de un espectáculo cautivante, capaz de remover pero sobre todo de entusiasmar por su serena luminosidad, hay que ser un bailarín notable, un coreógrafo hábil, como no menos, un director de escena consumado.

Sí, Khan está magníficamente “ayudado”: por la concepción musical de Jocelyn Pook, los textos del escritor Karthika Nair, actores que prestaron sus voces a dos personajes, el diseño visual de Tim Yip, realizado por Yeast Culture.

“Desh” es la tercera sílaba de Bangla-desh, y significa “tierra”, “patria”. Acompañado entre otros, por Karthika Nair, Akram Khan viajó al Bangladesh de sus padres. Tales búsquedas de identidad, o de raíces, si se prefiere, suelen ser frecuentes. Lo que no suele serlo, es que de este “re-encuentro” haya resultado un espectáculo donde no hay un solo lugar común, sino una humanidad desarmante. “La fuente de los orígenes” en la que fue a beber, se reveló como la confrontación de dos memorias, la de su padre y la suya propia. Entre ambas, la de la sobrina de Akram Khan, Eshita. Su padre, era el pequeño cocinero del restaurante de la aldea. Khan lo mima, utilizando su cráneo afeitado en el que pintó una suerte de ojos y boca. El otro “personaje” es una interlocutora en Bangladesh con la que comunica por teléfono cuando la tecnología falla. Resultará que tiene 12 años…

El viaje, más allá de esa humanidad que se manifiesta por la relación padre-hijo y de este último con su sobrina, y más allá de que Akram Khan comprenda que su memoria no tiene nada que ver con la de su padre, es fabuloso, sin embargo. Desfilan estrellas, lunas, árboles, hasta un elefante. Un universo propiamente mágico, diríase, pero es el de la realidad de dos elementos, la tierra (“desh”) y el agua, que siempre ha fascinado a Akram Khan. Como si la fluidez del agua en el interior de la tierra lo atrajera como bailarín en lo que quiere expresar. Y, “Bangladesh posee los dos elementos en abundancia, el agua y la tierra”. (¿No dicen los climatólogos que Bangladesh puede ser uno de los primeros países en desaparecer inundado por las aguas?)

La magia, literalmente en este espectáculo emocionante que mantiene el suspense, es también la de un cuento de hadas, punteado por las narraciones de deidades del bosque, o las abejas maravillosas. Y el monzón se presenta, como mismo en Bangladesh. Es el tributo de Akram Khan a la nación de sus padres, de la cual no quería saber nada cuando era un adolescente londinense. También lo es, de cierta manera, al nacimiento de esa nación.

“Poesía”, “poético”, son términos de los cuales hay que huir cuando se escribe de danza. Sin embargo, “Desh” de Akram Khan no amerita sino el calificativo de poético; y a este “viaje mágico y misterioso” contribuyen mucho los delicados efectos visuales.

El virtuoso de Akram Khan ofrece un contrapunto entre “kathak” y contemporáneo. Su baile es un torbellino, vibrante, con tal despliegue que el sudor lo cubre por completo… El bailarín hipnotiza, aunque, y es el único reproche o lamento, uno hubiese deseado ver un poco más de “kathak”.
.
.
.
.
.
.
.
source: lemondefr

Le danseur et chorégraphe contemporain Akram Khan a toujours aimé raconter des histoires. Sans doute aussi adoré qu’on lui en raconte. D’abord, celles de la mythologie indienne, qu’il sait si bien transmettre dans ses spectacles de kathak, style traditionnel du nord de l’Inde, dont il fut nourri dès l’âge de 7 ans. Ensuite, celles de ses parents, originaires du Bangladesh, émigrés à Londres en 1971, l’année même de l’indépendance de leur pays.
La figure paternelle, réelle et fictive, concentre toutes les forces nerveuses de Desh (” terre “), nouvelle pièce d’Akram Khan, 38 ans, et premier solo de sa carrière depuis la création de sa compagnie en 2000. Comme un regret, un problème à régler, un hommage. Elle plane sur la plupart des tableaux et a impulsé quelques-unes des plus palpitantes séquences de ce spectacle d’autofiction proche d’un conte initiatique.
En choisissant de revenir sur ses origines, Akram Khan, danseur et comédien, a aussi décidé d’aller jusqu’au bout de lui-même avec sincérité. Il endosse les habits traditionnels masculins, manipule une incroyable machine conçue avec des pâles d’avion pour s’imprégner des images qui ont construit sa vision de l’histoire du Bangladesh. Grâce à une astuce imaginée avec le chorégraphe Damien Jalet
.
.
.
.
.
.
.
source: akramkhancompanynet

Inspired by Akram Khan’s early training in the Indian classical dance form Kathak, and the hybrid language that organically emerged when Akram’s kathak training encountered contemporary dance in his teens, a vision began to form, fuelled by a desire to learn and create through collaboration with the very best people across all the disciplines in the arts.

The rules were simple: take risks, think big and daring, explore the unfamiliar, avoid compromise and tell stories through dance that are compelling and relevant, with artistic integrity.

In just over fourteen years Akram Khan Company is now undisputedly one of the foremost innovative dance companies in the world. The programmes range from kathak and modern solos to artist-to-artist collaborations and ensemble productions. The company has a major international presence and enjoys busy tours that reach out to many cultures and peoples across the globe. Akram Khan has been the recipient of numerous international dance awards, the most notable being an Olivier Award for his solo production DESH in 2012.

Akram Khan Company is currently practitioner-in-residence at University of the Arts London, and enjoys artistic associations with Sadler’s Wells Theatre in London, MC2: Grenoble in France and other leading venues and festivals around the world.
.
.
.
.
.
.
.
source: akramkhancompanynet

DESH is a new full-length contemporary solo and the most personal work to date from celebrated choreographer and performer, Akram Khan. DESH meaning ‘homeland’ in Bengali, draws multiple tales of land, nation, resistance and convergence into the body and voice of one man trying to find his balance in an unstable world.

Moving between Britain and Bangladesh, Khan weaves threads of memory, experience and myth into a surreal world of surprising connection. At once intimate and epic, DESH explores fragility in the face of natural forces, and celebrates the resilience of the human spirit in the rhythms of labour, in dream and story, and in transformation and survival.

For this production, Khan teams up with Oscar-winning visual artist Tim Yip (Production Designer for Crouching Tiger, Hidden Dragon), fellow Sadler’s Wells Associate Artist lighting designer Michael Hulls, writer and poet Karthika Nair and Olivier award-winning composer Jocelyn Pook.
.
.
.
.
.
.
.
source: akramkhancompanynet

Akram Khan é um dos mais famosos e respeitados artistas da dança do Reino Unido. Sua reputação foi construída com o sucesso de produções criativas, tais como Vertical Road, Gnosis e Zero Degree, e também graças à sua contribuição singular para a cerimônia de abertura dos Jogos Olímpicos de Londres, em 2012. Movendo-se entre a Grã-Bretanha e Bangladesh, Khan tece fios da memória em um mundo surreal, com conexões surpreendentes.

Na Temporada Alfa 2014, Akram Khan apresentará Desh, performance solo dançada pelo próprio coreógrafo, elogiada como o trabalho mais oportuno e belo de sua carreira. Seu solo Desh estreou em 2011, em Nova Iorque, e olha para as histórias que lhe foram contadas na infância, mas a partir da perspectiva de um homem adulto. O espetáculo mescla com êxito a tradição de Kathak de contar histórias. O artista se transforma para interpretar vários papéis, com os recursos técnicos da dramaturgia ocidental.
.
.
.
.
.
.
.
source: npac-ntch.org/

混合著印度卡達克舞的肢體本能及歐美現代舞的動作技藝，阿喀郎擅以跨文化美學的身體，說著一則則動人的故事。

2011年，阿喀郎回到父親的故土，金色孟加拉。他回溯記憶、經驗與神話，結合舞蹈、動畫、裝置、偶戲與光影，編創了首部長篇獨舞，訴說故土的悲歡。

DESH 成為最富阿喀郎個人自傳色彩的舞蹈劇場傑作。

豐富的舞台裝置、震撼的聲音節拍、流動的多媒體動畫， DESH 延攬包括奧斯卡得主葉錦添在內的五顆星鑽石創作團隊，不但橫掃英倫各大藝術獎項，更贏得全世界掌聲。

阿喀郎 × DESH 已是新世紀舞蹈史的關鍵辭。