to Come

source: kaaitheaterbe

Vorig seizoen was to come van de jonge Deense choreografe Mette Ingvartsen een bescheiden hit, een geheimtip die een enthousiast en jong publiek op de been bracht. De voortelling speelt voor de gelegenheid in de grote zaal van het Kaaitheater.

to come vertrekt van de vaststelling dat we in ons dagelijkse leven – op de televisie, in tijdschriften, in de bioscoop – voortdurend geconfronteerd worden met seksuele lichamen. Mette Ingvartsen verwerkt dat samen met vier dansers tot een bijzonder grappige voorstelling die uit drie delen bestaat.

In het eerste deel verschijnen vijf lichamen, geheel in nauwsluitende blauwe pakken ‘ingepakt’. De lichaamsvormen – gezicht incluis – zijn dusdanig verhuld dat deze wezens haast aseksueel lijken. Men ziet nauwelijks het onderscheid tussen man en vrouw. Toch gaan zij in een soort van collectieve copulatie allerlei ‘obscene’ poses aannemen. Zonder opwinding of emotie testen zij uit hoe lichaamsdelen in elkaar passen, hoe zij op de meest bizarre manieren tot lichaamsversmelting kunnen komen.

Als zij in het tweede deel hun pakken afwerpen, verschijnen er drie meisjes en twee jongens in hippe stadskledij. Op een kluitje bij elkaar staand, voeren zij een hijg- en kreunnummertje uit, daarbij gestuurd door het orgasme van een onzichtbare partner van wie zij de wellustige geluiden opvangen door hun koptelefoons.

Na het blauwe voorspel en het orgastische hoogtepunt volgt ten slotte een naspel van puur dansplezier: de vijf dansers storten zich in een wilde, ingenieus gechoreografeerde jive waarin hun oneven aantal aanleiding geeft tot voortdurend wisselend koppelsituaties.
.
.
.
.
.
.
.
source: kaaitheaterbe

Une chorégraphie particulièrement spirituelle sur… le sexe
La saison passée, le spectacle to come de la jeune chorégraphe danoise Mette Ingvartsen a connu un succès discret, et le bouche-à-oreille a mobilisé un public jeune et enthousiaste.

to come part de la constatation que la télévision, le cinéma, les magazines, etc. nous renvoient quotidiennement à des images de corps explicitement sexués.

Mette Ingvartsen, accompagnée de quatre danseurs, intègre cette donnée dans un spectacle désopilant, construit en trois parties.

Dans la première partie apparaissent cinq corps « emballés » dans des costumes bleus moulants. Les formes corporelles – visage inclus – de ces créatures sont camouflées au point de paraître asexuées. On peut à peine différencier les hommes des femmes. Elles simulent néanmoins une copulation collective, adoptant toutes sortes de poses « obscènes ». Elles examinent, sans excitation ni émotion, comment les parties du corps s’emboîtent et comment elles peuvent, le plus bizarrement possible, atteindre une fusion des corps.

Après avoir retiré leur costume dans la deuxième partie, trois filles et deux garçons apparaissent élégamment vêtus, à la mode des années quarante. Agglutinés les uns aux autres, ils exécutent un numéro de soupirs et de halètements, dirigés par l’orgasme d’un partenaire invisible dont ils entendent les bruits lascifs à travers leurs écouteurs.

Aux préliminaires bleus et à l’apogée orgasmique suit un dénouement de pur plaisir de la danse : les cinq danseurs se lancent dans un jive endiablé et ingénieusement chorégraphié, dans lequel leur nombre impair entraîne une configuration de couples qui varient en permanence.
.
.
.
.
.
.
.
source: kaaitheaterbe

A highly amusing choreography about… sex
Last season to come by the young Danish choreographer Mette Ingvartsen was a modest hit, a secret tip-off which mobilized an enthusiastic young audience.

to come is based on the conclusion that in our everyday lives – on television, in magazines and in films – we are constantly confronted with sexual bodies. Together with four dancers, Mette Ingvartsen incorporates this into a highly amusing performance that is made up of three parts.

In the first part we see five bodies ‘covered’ in tight-fitting blue suits. The shapes of the body – including the face – are disguised in such a way that these figures appear to be almost asexual. One can barely distinguish male from female. Nevertheless they assume all sorts of ‘obscene’ poses in a sort of collective copulation. Without any sense of excitement or emotion they test out how body parts fit together and how they can merge with one another’s bodies in the strangest ways.

In part two they discard their suits and reveal three girls and two boys in snazzy forties clothing. Standing all bunched up together they then proceed to pant and moan, basing their performance on the orgasm of an invisible partner whose sensual sounds they hear through their headphones.

The blue foreplay and orgasmic climax are followed by a tailpiece of pure dance pleasure as the five dancers throw themselves into a wild ingeniously choreographed jive where their uneven number produces situations with constantly changing couples.
.
.
.
.
.
.
.
source: metteingvartsen

We are surrounded by images of sexual bodies. Commercials, cinema, magazines, internet, all kind of media expose the intimate and the erogenous. Flesh, fluids, skin, tits and muscles no longer belong to the late hours in a dark joint somewhere around the corner but to our daily life input. We can’t just click the “deselect” that controls the stimulation of desires and how it effects our view upon bodies in general. Pleasure is a must.

“to come” is Mette Ingvartsen’s third group work and was developed together with the performers. Working on notions of pleasure and desire, they question how bodies perform as part of a group, as part of an intimate relation, or as the part of being individual. When is the body in a state/space where it is governed by its desires and what kind of social situations contain such governing? It is a rethinking of how bodies can connect and reconnect so that new forms of enjoyment can arise. “to come” proposes an excessive body of pleasure, an overexcitement of speed and vibration produced by sensual figures. Colors and surfaces mix with a sensation of rhythmic pulsing.