Silk Pavilion II
Bloom is een interactieve installatie die reageert op de beweging en gebaren van het publiek. Met behulp van interactiviteit met laseraanraking genereert het publiek digitale bloemen in bloei die een geluidscompositie creëren die verandert naargelang de actie van de gebruiker. Gebouwd volgens een parametrische benadering van geluids- en visuele architectuur, wordt de installatie gepresenteerd als een systeem met een hoog proces van willekeurige creatie. In die zin is elke interactie uniek en onnavolgbaar. Het publiek communiceert rechtstreeks met de digitale wereld door middel van de beweging van hun handen, waardoor abstracte lichten en beelden ontstaan. Dit onderzoekt de praktijk van menselijke beweging om de expressie en communicatie van beweging te vergemakkelijken en om nieuwe paradigma’s te ontwerpen en te ontwikkelen voor interactie met computers door middel van beweging.

REUSABLE UNIVERSES
Shih Chieh Huang combineert zijn jarenlange fascinatie voor technologie en de materialen van het moderne leven om alledaagse gefabriceerde objecten om te zetten in nieuwe en opmerkelijk complexe sculpturale vormen. Huang verheft het bouwen van circuits, het opnieuw bedraden van transistors en andere hardwarebewerkingen tot een kunst die niet alleen onze zintuigen verbindt, maar ook ons ​​gevoel van menselijkheid tussen het virtuele en analoge bestaan ​​van vandaag.

Digitale Grotesk
Digital Grotesque is de eerste volledig meeslepende, solide, gesloten structuur op menselijke schaal die volledig 3D-geprint is uit zand. Deze structuur van 16 vierkante meter is gematerialiseerd met details op de drempel van de menselijke waarneming. Elk aspect van deze architectuur is samengesteld door op maat ontworpen algoritmen.

Vader
De dans van Peeping Tom duwt bepaalde motieven naar de uiterste grenzen van de acrobatiek. Maar tussen gekneusde, nostalgische mensen of verliefde mensen zijn de situaties diep dramatisch en met gevoel uitgedrukt. Dit nieuwe stuk ontwikkelt de generieke persona van de oude vader, zijn mythologie, zijn prestige en zijn spot, zijn beklagenswaardige macht die wordt weggevaagd door geleidelijke desintegratie. Het is een intens menselijk portret.

Shenzhen Citizen Square
Cao Yuxi is een nieuwe mediakunstenaar wiens oeuvre zich uitstrekt over audiovisuele installaties, interactieve kunst, meeslepend ruimtelijk ontwerp en codering. Van zijn monumentale show in Shenzhen, waar 41 gebouwen van de skyline van de stad als canvas werden gebruikt, tot de hypnotiserende audiovisuele serie Dimensional Sampling en de op QR-codes geïnspireerde beelden, Cao’s werk confronteert de menselijke waarneming en daagt de kijker uit om na te denken over de veelzijdige aspecten van het moderne leven en het digitale tijdperk.

plplpl.pl::synchrony
PLPLPL.PL IS EEN PUBLIEKGEDREVEN BEWAKINGSMACHINE; EEN TECH NOIR ART ONDERZOEK NAAR MENSELIJK GEDRAG EN PERSOONLIJKE UITDRUKKING. PLPLPL.PL GEBRUIKT DE NIEUWSTE TECHNOLOGIEN UIT DE SURVEILLANCE-INDUSTRIE OM TE INTERACTEREN MET HAAR PUBLIEK. HET MOEDIGT BEZOEKERS AAN ZICH ONGELOOFLIJK TE GEDRAGEN DOOR AL HUN ACTIES TE TONEN, ANALYSEREN EN RECONTEXTUALISEREN. PLPLPL.PL IS EEN LOPEND PROJECT. DE MACHINE LEERT MET ELKE TENTOONSTELLING EN UITBREIDT MET ELKE INTERACTIE

Prometheus gebonden
In de Griekse mythologie stal Prometheus vuur (technologie) van Zeus en gaf het aan mensen, en hiervoor werd hij gekruisigd op een bergtop en moest hij de eeuwige pijn als straf ondergaan. Sinds het begin van onze beschaving is technologie de bron van welvaart en ontwikkeling geweest. Maar het is ook de oorzaak geweest van grote tragedies zoals kernongevallen met oorlogszand. Met de Griekse tragedie van Aeschylus “Prometheus Bound” als uitgangspunt, creëerde Koizumi VR-theater (Virtual Reality) dat zich bezighoudt met deze eeuwenoude spanning tussen menselijkheid en technologie, door samenwerking met een persoon die wanhopig verlangt naar de technologische vooruitgang – een persoon die lijdt aan ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose – de dodelijke neurologische ziekte die een persoon verlamd maakt). Door de dialogen met de man over zijn persoonlijke leven en zijn visies op de toekomst, creëerden ze een sci-fi visie waarin verleden en toekomst, zelf en anderen, mensen en machines allemaal worden samengevoegd tot één opeenvolging van abstracte VR-theatrale ervaring.

Water Made Active
Onze op maat gemaakte “regeninstallatie” druppelde water in volledige volgorde en harmonie. Het reconstrueerde de figuur van een echte atleet in een vloeibare animatie. Elke unit bevatte 64 liter water, met 8 units tegelijk. Dit betekende dat we een halve ton water gebruikten om het hele systeem bij elkaar te brengen. Om het waterkarakter levensecht te maken, hebben we een menselijke atleet in beweging vastgelegd die rent, springt en kickboksen. Vervolgens vertelden gegevens van de bewegingsregistratie het waterplatform wanneer de sproeiers aan en uit moesten worden gezet. De waterdruppels gingen aan en uit met een reeks van 2048 schakelaars. Het team gebruikte flitslicht om de waterdruppels in de lucht te verlichten en “op te hangen”. Dit betekende dat elk frame een nauwkeurigheid van millimeters en microseconden had. Als resultaat hebben we in slechts een microseconde een hele laag  door het hele systeem gestuurd.

Franchise Freedom
Franchise Freedom is een performatieve kunstinstallatie van DRIFT die de relatie tussen mens, natuur en technologie onderzoekt. Een autonoom vliegende zwerm van honderden drones stelt het menselijke concept van vrijheid en sociale constructie in vraag. Het nodigt je uit om een ​​poëtische kant van technische innovatie te bekijken en terug te verbinden met de natuur. Gebaseerd op een biologisch algoritme van meer dan 10 jaar onderzoek naar het vlieggedrag van spreeuwen, verlegt het kunstwerk de grenzen tussen natuur en technologie en genereert het een impactvolle sociale verbinding.

Windows of the Soul
In de installatie Windows of the Soul gebruikte Sonia Falcone haar spiritualiteit als centraal thema en presenteerde ze dit op de XVII Bienal de Arte de Santa Cruz de la Sierra, in 2010. De video-installatie was gemaakt van dunne, verticale blokken die rond zes meter en ongelijk uitgelijnd. Op de blokken projecteerde ze video gemaakt van korte en kleurrijke componenten die elk een deel van haar persoonlijke leven vertegenwoordigden. Ze mengde kunstmatige en natuurlijke landschappen om de eenheid en het belang van beide in het menselijk bestaan ​​te benadrukken, en de boodschap die ze wilde overbrengen is dat leven mooi is, vanaf het moment van conceptie door alles wat de mens doet en voelt in zijn leven. Haar missie was om hoop te sturen en aan te geven dat er een belofte is voor een betere toekomst.

Fifty Sisters
Sinds eind jaren tachtig werkt McCormack met computercode als medium voor creatieve expressie. Geïnspireerd door de complexiteit en het wonder van een afnemende natuurlijke wereld, houdt zijn werk zich bezig met elektronische ‘after natures’ – alternatieve vormen van kunstmatig leven die op een dag de biologische natuur kunnen vervangen die verloren is gegaan door menselijke vooruitgang en ontwikkeling.

Museum Motus Mori
Een choreografie voor het sleutelbeen, een dans van navel, buikvet en ribbenkast, de anatomie van een zucht. De Duitse choreografe Katja Heitmann (1987) gaat met haar dansers voor Marres een fysieke tentoonstelling maken. Museum Motus Mori; een museum voor bewegingen die met uitsterven bedreigd worden. Heitmann is gefascineerd door het efficiëntie-denken.Voortschrijdende technologie stelt de mens in staat haar leefwereld verregaand te ‘optimaliseren’. Zal de mens uiteindelijk zichzelf optimaliseren? Zullen bewegingen die in onze controlemaatschappij nutteloos of inefficiënt zijn verdwijnen? Kunnen we die menselijke beweging vastleggen?

CAPSULE
Miriam Giessler en Hubert Sandmann werken samen sinds 1997. Hun kunstinterventies in openbare ruimten zijn gebaseerd op het van dichtbij bekijken van details van het stedelijk leven. In hun multi-mediale werken breken zij de perceptuele routine en transformeren menselijke ruimtes.