Unearth
Rotsen van de aardmantel komen uit de leegte tevoorschijn, gefragmenteerd in een veelvoud aan gezichtspunten. Met een hypnotiserende en schurende soundscape bewegen ze zich op een schilderkunstige manier om het publiek heen. Hun gelaagde zanderige pixelsporen worden langzaam weggespoeld. Unearth is gemaakt voor de .dreams-tentoonstelling van Generative Gallery in het Theatre of Digital Art in Dubai. Het meeslepende stuk weerspiegelt de kustsituatie van de stad naast de woestijn en de voortdurend veranderende omgeving, sterk hervormd door mensen, kwetsbaar voor natuurlijke fenomenen, klimaatverandering en de vraag naar hulpbronnen.

TOKYO METACLOUD
.
Vincent Leroy onthult ‘Tokyo Metacloud’, een gigantische zwevende wolk die door de straten van de japanse metropool trekt. De installatie, bestaande uit dunne gebogen bladen, speelt met de balans tussen materiaal, lucht en transparantie om een ​​indruk van extreme lichtheid te creëren. Nogmaals, het poëtische en contemplatieve universum van Leroy maakt kijkers los van de echte wereld en nodigt hen uit om te genieten van een meeslepende, dromerige ervaring.
.
Vincent Leroy unveils ‘Tokyo Metacloud’, a gigantic floating cloud that sweeps through the streets of the Japanese metropolis. The installation, consisting of thin curved blades, plays with the balance between material, air and transparency to create an impression of extreme lightness. Again, Leroy’s poetic and contemplative universe detaches viewers from the real world and invites them to enjoy an immersive, dreamlike experience.

Universalis Cosmographia
Sinds het begin van zijn artistieke carrière in 2000 heeft hij werken en tentoonstellingen gemaakt die voortkomen uit reizen naar afgelegen plaatsen, waar hij objecten uit de natuur verzamelt en deze reproduceert door middel van tekenen en fotografie, installaties en objecten creërend. Recent is zijn interesse gericht op het onderzoeken van grenzen en opgelegde grenzen aan territoria en ook de relatie tussen rivieren en het landschap dat hun loop volgt.

In een oogwenk
In een oogwenk is een groep artiesten te zien die mysterieus in de lucht zweeft en de beperkingen van de natuurkunde trotseert alsof ze bevroren zijn in tijd en ruimte. Het werk maakt gebruik van noties van het lichaam als materiaal, en op zijn beurt de materialiteit van het lichaam, waarbij de grenzen van fysieke en cognitieve mogelijkheden worden getest terwijl de kijker probeert te begrijpen wat we zien. De conceptueel gedreven praktijk van Zhen, een productieve en experimentele kunstenaar, omvat een breed scala aan media en maakt vaak gebruik van humor, ironie en verfijnde bedrog.

Martelaren
Martelaren (Earth, Air, Fire, Water) bestaat uit vier plasmaschermen, elk met een enkele figuur die geleidelijk wordt overweldigd door de aanval van een natuurlijke kracht. De ervaringen van de vier individuen worden samen georkestreerd tot een samenhangend geheel. Het overheersende thema is martelaarschap voor diepgewortelde overtuigingen, waarbij het fysieke lijden van het lichaam op dramatische wijze duidelijk wordt gemaakt door de kardinale elementen.

Bos van Licht
“In deze installatie voor COS wil ik een bos van licht maken”, zegt Fujimoto. “Een bos dat bestaat uit talloze lichtkegels gemaakt van schijnwerpers erboven. Deze lichten pulseren en ondergaan voortdurend vergankelijkheid van toestand en stroom. Mensen dwalen door dit bos, alsof ze worden gelokt door de charme van het licht. Licht en mensen gaan met elkaar om, zijn bestaan ​​definieert de overgang van de ander.”

Natuurlijke Machines Afl. 11: Fractal Boom
In Natural Machines bepaal ik in plaats van een stuk te componeren hoe een stuk werkt. Ik programmeer eenvoudige regels die de computer moet volgen bij het reageren op wat ik speel. Omdat ik improviseer, luister ik altijd naar wat de computer speelt en reageer ik er ook op. Dus uiteindelijk raken de regels mij ook. De visualisaties die ik heb gemaakt, zijn bedoeld om de onderliggende muzikale structuur van elk stuk te onthullen. Ze worden in realtime gegenereerd terwijl ik speel. Alles op het scherm is een directe weergave van een bepaald aspect van de muziek: toonhoogte, dynamiek, ritme, harmonie.

LIFE SUPPORT SYSTEM (AKA. THE FARM)
Deze artistieke provocatie probeert de ordes van grootte van kritieke ecosysteemdiensten in te schatten die fundamenteel zijn voor alle planetaire levensprocessen. Dit experiment bestaat uit 1 vierkante meter tarwe, gekweekt in een gesloten omgeving. Kritische inputs zoals water, licht, warmte en nutriënten worden gemeten, gemonitord en getoond voor het publiek. Deze procedure maakt de immense schaal van ecosysteembijdragen voelbaar en biedt een speculatieve referentie voor een afrekening van het ondergewaardeerde en overgeëxploiteerde ‘werk van de biosfeer’.

Atmospheric Wall
Atmosferische golfmuur, een nieuw cultureel monument en de eerste openbare kunstinstallatie in Chicago van de wereldwijd geprezen kunstenaar Olafur Eliasson. Prominent weergegeven aan de buitenkant Jackson Blvd. muur, het originele stuk is speciaal gemaakt voor Willis Tower. Atmosferische golfmuur biedt een gratis en toegankelijke manier om kunst van wereldklasse buiten in de Loop te ervaren.

Prometheus gebonden
In de Griekse mythologie stal Prometheus vuur (technologie) van Zeus en gaf het aan mensen, en hiervoor werd hij gekruisigd op een bergtop en moest hij de eeuwige pijn als straf ondergaan. Sinds het begin van onze beschaving is technologie de bron van welvaart en ontwikkeling geweest. Maar het is ook de oorzaak geweest van grote tragedies zoals kernongevallen met oorlogszand. Met de Griekse tragedie van Aeschylus “Prometheus Bound” als uitgangspunt, creëerde Koizumi VR-theater (Virtual Reality) dat zich bezighoudt met deze eeuwenoude spanning tussen menselijkheid en technologie, door samenwerking met een persoon die wanhopig verlangt naar de technologische vooruitgang – een persoon die lijdt aan ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose – de dodelijke neurologische ziekte die een persoon verlamd maakt). Door de dialogen met de man over zijn persoonlijke leven en zijn visies op de toekomst, creëerden ze een sci-fi visie waarin verleden en toekomst, zelf en anderen, mensen en machines allemaal worden samengevoegd tot één opeenvolging van abstracte VR-theatrale ervaring.

Fulgurations
Fulgurations is een generatieve installatie samengesteld uit een reeks LED-schermen die een inhoud in constante mutatie toont. Het reageert op een algoritme ontworpen door Studio Daniel Canogar, geïnspireerd door de cellulaire activiteit en ander soort collectief gedrag en natuurpatronen. De code die deze beelden regeert, maakt gebruik van het computationele principe van cellulaire automaten, ontwikkeld door de wiskundige John von Neumann. De logica van dit systeem werkt door de invloed van naburige eenheden, wat collectief gedrag in de keten uitlokt met een hoge esthetische waarde.

Water Made Active
Onze op maat gemaakte “regeninstallatie” druppelde water in volledige volgorde en harmonie. Het reconstrueerde de figuur van een echte atleet in een vloeibare animatie. Elke unit bevatte 64 liter water, met 8 units tegelijk. Dit betekende dat we een halve ton water gebruikten om het hele systeem bij elkaar te brengen. Om het waterkarakter levensecht te maken, hebben we een menselijke atleet in beweging vastgelegd die rent, springt en kickboksen. Vervolgens vertelden gegevens van de bewegingsregistratie het waterplatform wanneer de sproeiers aan en uit moesten worden gezet. De waterdruppels gingen aan en uit met een reeks van 2048 schakelaars. Het team gebruikte flitslicht om de waterdruppels in de lucht te verlichten en “op te hangen”. Dit betekende dat elk frame een nauwkeurigheid van millimeters en microseconden had. Als resultaat hebben we in slechts een microseconde een hele laag  door het hele systeem gestuurd.

Windows of the Soul
In de installatie Windows of the Soul gebruikte Sonia Falcone haar spiritualiteit als centraal thema en presenteerde ze dit op de XVII Bienal de Arte de Santa Cruz de la Sierra, in 2010. De video-installatie was gemaakt van dunne, verticale blokken die rond zes meter en ongelijk uitgelijnd. Op de blokken projecteerde ze video gemaakt van korte en kleurrijke componenten die elk een deel van haar persoonlijke leven vertegenwoordigden. Ze mengde kunstmatige en natuurlijke landschappen om de eenheid en het belang van beide in het menselijk bestaan ​​te benadrukken, en de boodschap die ze wilde overbrengen is dat leven mooi is, vanaf het moment van conceptie door alles wat de mens doet en voelt in zijn leven. Haar missie was om hoop te sturen en aan te geven dat er een belofte is voor een betere toekomst.

Aerocene
Geboren uit collectieve bezorgdheid over de impact van klimaatverandering, benadrukt de permanente installatie Movement, gemaakt door Tomás Saraceno met Aerocene voor Ruinart, de urgentie van de klimaatuitdagingen waarmee we worden geconfronteerd en roept ons op om de lucht van fossiele brandstoffen te bevrijden. Een verschil van één graad tussen de omgevingslucht en de lucht die in het Aerocene is opgesloten, is voldoende om het opblaasbare aerosolar-beeldhouwwerk in de lucht te laten vliegen. In de Champagne-regio verstoort een opwarming van het klimaat met één graad het natuurlijke rijpingsproces van de druiven, een andere zichtbare markering van veranderende temperaturen.

Solaris
olaris 2020 is een led-gordijn ter grootte van een muurschildering die een spectaculair, lichtgevend ecosysteem afschermt dat bevolkt is met bloemen van kwallen. Gemaakt met een computerprogramma dat vaak wordt gebruikt in videogameplatforms, presenteert de screening een digitale simulatie van een unieke mariene omgeving – een geheel door land omgeven lichaam van zout en regenwater dat meer dan 11.000 jaar geleden is gevormd, gelegen voor de kust van Kalimantan, Indonesië. Deze kwallensoorten zijn vrij van roofdieren en kunnen gedijen in warme wateren. Ze hebben zich anders ontwikkeld, waardoor wetenschappelijke gemeenschappen een levend laboratorium hebben voor het bestuderen van de mogelijke effecten die klimaatverandering kan hebben op mariene systemen.

Latent Being
Latent Being is een nieuwe installatie die de kathedraal-achtige, concrete maakt omvang van Kraftwerk Berlin tot een dynamisch mens-AI-ecosysteem. Een immense hoeveelheid aan Berlijn gerelateerde visuele en sonische herinneringen, de architectuur en de bezoekers worden allemaal deelnemers aan de uitvoering. Anadol laat de bezoekers zich onderdompelen in een wereld waar ze de geest van een machine observeren en ermee omgaan.

ISO
De headliner van de tentoonstelling was een projectiesculptuur genaamd “ISO”, die ter plaatse in China werd gemaakt en in het midden van de kamer werd geplaatst met een indrukwekkende soundtrack van 5 minuten gemaakt door EnterNull. Monkey’s belangrijkste focus was het beheersen van de zintuigen, zodat mensen zich in de ruimte verzamelen en een sculpturale aanwezigheid hebben, ze visueel begroeten met vorm en geluid. Ze moedigden een diepe onderdompeling in isomorfe vorm aan door in haar ogen te staren en genegenheid te koesteren, een sombere bevestiging van een plat oppervlak en volumetrisch licht.

Losing Control
Guda Koster (Amsterdam) werkt al een leven lang met textiel, en daar is sinds enige jaren de fotografie als medium bijgekomen. Het is werk dat zich begeeft in het gebied tussen mode, beeldhouwkunst, fotografie en performance. Kort gezegd maakt ze foto’s waarin zij zelf figureert als drager van textiele vormen die niet of nauwelijks wat met ‘kleding’ te maken hebben. De ruimtelijke situaties in het atelier worden, eenmaal gefotografeerd, vrijwel platte beelden.

Ֆեմկե Ագման
फेमके एग्मा
Фемке Агема
Hutten
Femke Agema is een in Amsterdam gevestigde modeontwerper, die collecties maakt waarin mode versmelt met de beeldhouwkunst. Femke speelt graag. Ze houdt van tekenen, naaien, lachen, bouwen, dansen, lachen en dromen. Ze creëert graag collecties die de grenzen tussen sculptuur, mode en kunst vervagen.

Anatomique Computer
Thierry Mugler, geboren in 1948 in Straatsburg, is een Franse modeontwerper. In zijn jonge jaren was hij balletdanser, maar daarnaast studeerde hij design en maakte hij kleding voor vrienden. Als 20’er verhuist Thierry Mugler naar Parijs waar hij ervaring opdoet als etaleur en stylist in diverse modehuizen. Mugler presenteert zijn eerste collectie in 1973 en 2 jaar later begint hij zijn eigen label.

米歇尔·弗朗索瓦
Pièce détachée
Michel François is een multi – disciplinair kunstenaar die gebruik maakt van allerlei materialen en methoden , een combinatie van door de mens gemaakte en natuurlijke objecten en foto’s alsmede installaties . Zijn doel is om een ​​beroep op alle zintuigen . François foto’s en video’s zijn over ‘ wonen’ , en hoe vorm te geven aan dat ‘ wonen’ . Misschien is hij een beeldhouwer immers in dat zijn werk schommelt tussen de verleiding om te vergroten of in holten vol – en die uit te hollen of vullen volumes. “Art , in ieder geval , is het leven dat men beeldhouwt . ” ( François )

Barock
De installatie Barock is gemaakt van foto’s van barokke elementen uit de Abdijkerk van Bellelay, gebouwd in 1741 door Franz Beer. Navigeer je met de foto’s door de barokke architectuur met grandioos versierde pilaren en bogen. Renate Buser maakte deze foto’s en plaatste de realistische, maar platte beelden in de kerk om zo te kunnen spelen met onze perceptie.

اروين بلومنفلد
埃尔文布鲁门费尔德
ארווין בלומנפלד
Эрвин Блюменфельд
Erwin Blumenfeld was een fotograaf die is geboren in Berlijn, Duitsland. In 1908 kreeg hij een camera, begon foto’s te nemen en ontwikkelen. Hij werd opgesteld in het Duitse leger tijdens de Eerste WO. Ondertussen ontdekte hij een volledig ingerichte donkere kamer in een gebouw, waar hij later foto’s maakte van vrouwelijke (naakte) klanten. Tijdens WO2 werd hij opgesloten in Kamp Vernet. Hij wist te vluchten en na aankomst in NY kon hij werken voor Harper’s Bazaar. Na 3 jaar voor Vogue Amerika.