Glosopeda
Barbara Lanzarote, Rachel Lamot, Kim Rosario
.

The Ontology that Never Was
Glosopeda herontdekt het verleden vanuit een neotoekomstig perspectief. The Ontology that Never Was herschept een archeologische context in zijn natuurlijke omgeving waarin wordt ingegrepen door digitale materialisatie, en doet denken aan de visie van Gavin Lucas op de materiële wereld als een archief van het proces van (de)materialisatie: de spanning tussen de krachten van het verzamelen van materialen en artefacten en de tegengestelde kracht van verspreiding. De ontologie van de objecten versus de verspreiding, uitwissing en verplaatsing van hun oorspronkelijke setting.

Paralull
Paralull is een installatie met meerdere schalen die zich in omgevingslawaai nestelt. Het werk genereert publieke betrokkenheid bij de geluidskwesties die door de Wereldgezondheidsorganisatie naar voren zijn gebracht, door stadslawaai soepel te temperen tot het meest vergelijkbare geluid dat in de natuur te vinden is. Volgens sommige onderzoeken naar blootstelling aan natuurlijk geluid en de biofilie-hypothese, kan deze overgang mensen verlossen van de geluidshinder die wordt veroorzaakt door stadslawaai, en zorgen voor een hoger niveau van ontspanning na lawaai.

Into The Light
Ying Gao stelt onze aannames over kleding in vraag door modeontwerp, productontwerp en mediaontwerp te combineren. Ze onderzoekt de constructie van het kledingstuk en haalt haar inspiratie uit de transformaties van de sociale en stedelijke omgeving. Design is het medium, gesitueerd op het gebied van technologie en textiel: sensorische technologieën zorgen ervoor dat kledingstukken poëtischer en interactiever worden. Ying Gao onderzoekt zowel de status van het individu, wiens fysieke contouren worden getransformeerd door externe interferenties, als de functie van het kledingstuk als een fragiele overgangsruimte. Haar werk getuigt van de diepgaande mutatie van de wereld waarin we leven en draagt ​​een radicaal kritische dimensie met zich mee die technologische experimenten overstijgt.

Unearth
Rotsen van de aardmantel komen uit de leegte tevoorschijn, gefragmenteerd in een veelvoud aan gezichtspunten. Met een hypnotiserende en schurende soundscape bewegen ze zich op een schilderkunstige manier om het publiek heen. Hun gelaagde zanderige pixelsporen worden langzaam weggespoeld. Unearth is gemaakt voor de .dreams-tentoonstelling van Generative Gallery in het Theatre of Digital Art in Dubai. Het meeslepende stuk weerspiegelt de kustsituatie van de stad naast de woestijn en de voortdurend veranderende omgeving, sterk hervormd door mensen, kwetsbaar voor natuurlijke fenomenen, klimaatverandering en de vraag naar hulpbronnen.

Stadscocon
Stadscocon – City Cocoon – is een installatie op een werkelijk epische schaal van de Arnhemse kunstenaar Florentijn Hofman. De tentoonstelling vindt plaats in de prachtige Sint Janskerk in het centrum van Schiedam terwijl het museum zelf groots werk ondergaat. Als je de kerk binnengaat en verwacht gebrandschilderde ramen, majestueuze, sierlijke pilaren en een gewelfd dak te zien, bevind je je niet in een rustige kerkelijke omgeving, maar in een kleine, maar nogal luidruchtige, groene kamer met nissen, bogen en een gigantische spiegel. Hier trek je groene stoffen overschoenen aan voordat je naar het hoofdevenement gaat.

Rook Jurk
Collega-ontwerper Valerie Lamontagne schrijft: “SMOKE DRESS is een samenwerking tussen fashiontech-ontwerper Anouk Wipprecht [NL] en technoloog Aduen Darriba [NL]. De jurk is een draadloze en draagbare tastbare couture “rookgordijn” doordrenkt met het vermogen om zichzelf plotseling visueel uit te wissen door de uitscheiding van een rookwolk. Omgevingsrookwolken worden gecreëerd wanneer de jurk een naderende bezoeker detecteert en zichzelf zo camoufleert in zijn eigen materialiteit. De ROOKJURK, met zijn losse net van metalen draden en elektrische draad, werkt op de schaal van de magische illusionistentruc, waardoor een hypothetische assistent van een goochelaar haar eigen verdwijnende act kan uitvoeren.

Nabijheidsjurk
Door mijn onderzoek naar proxemics en het lichaam uit te breiden, heb ik twee nieuwe jurken gefabriceerd die fysieke barrières creëren wanneer een persoon wordt gedetecteerd in de directe omgeving van de drager. Deze tweelingjurken reageren op basis van nabijheids- en thermische sensoren en duiden vreemden aan in de intieme, persoonlijke, sociale en openbare ruimte rondom de drager. Elke jurk breidt zichzelf uit met behulp van een robot 3D-geprint heupmechanisme ingebouwd in de jurk en een hars 3D-geprinte transparante kraag met de sensoren.

LIFE SUPPORT SYSTEM (AKA. THE FARM)
Deze artistieke provocatie probeert de ordes van grootte van kritieke ecosysteemdiensten in te schatten die fundamenteel zijn voor alle planetaire levensprocessen. Dit experiment bestaat uit 1 vierkante meter tarwe, gekweekt in een gesloten omgeving. Kritische inputs zoals water, licht, warmte en nutriënten worden gemeten, gemonitord en getoond voor het publiek. Deze procedure maakt de immense schaal van ecosysteembijdragen voelbaar en biedt een speculatieve referentie voor een afrekening van het ondergewaardeerde en overgeëxploiteerde ‘werk van de biosfeer’.

Aerocene
Geboren uit collectieve bezorgdheid over de impact van klimaatverandering, benadrukt de permanente installatie Movement, gemaakt door Tomás Saraceno met Aerocene voor Ruinart, de urgentie van de klimaatuitdagingen waarmee we worden geconfronteerd en roept ons op om de lucht van fossiele brandstoffen te bevrijden. Een verschil van één graad tussen de omgevingslucht en de lucht die in het Aerocene is opgesloten, is voldoende om het opblaasbare aerosolar-beeldhouwwerk in de lucht te laten vliegen. In de Champagne-regio verstoort een opwarming van het klimaat met één graad het natuurlijke rijpingsproces van de druiven, een andere zichtbare markering van veranderende temperaturen.

Solaris
olaris 2020 is een led-gordijn ter grootte van een muurschildering die een spectaculair, lichtgevend ecosysteem afschermt dat bevolkt is met bloemen van kwallen. Gemaakt met een computerprogramma dat vaak wordt gebruikt in videogameplatforms, presenteert de screening een digitale simulatie van een unieke mariene omgeving – een geheel door land omgeven lichaam van zout en regenwater dat meer dan 11.000 jaar geleden is gevormd, gelegen voor de kust van Kalimantan, Indonesië. Deze kwallensoorten zijn vrij van roofdieren en kunnen gedijen in warme wateren. Ze hebben zich anders ontwikkeld, waardoor wetenschappelijke gemeenschappen een levend laboratorium hebben voor het bestuderen van de mogelijke effecten die klimaatverandering kan hebben op mariene systemen.

アンヌ·テレサ·ドゥ·ケースマイケル
АННЫ ТЕРЕЗЫ ДЕ КЕЕРСМАКЕР
Work/Travail/Arbeid
Wat zou het betekenen om een choreografie op te voeren als een tentoonstelling? Die vraag is het uitgangspunt van Work/Travail/Arbeid. Als antwoord zal Anne Teresa De Keersmaeker haar voorstelling Vortex Temporum herinterpreteren voor de radicaal verschillende tijdelijke en ruimtelijke omstandigheden van een museale omgeving. Daarbij zal de choreografe de performance niet eenvoudigweg verplaatsen naar een nieuwe omgeving, maar zal ze dans her-denken als een negen weken durende tentoonstelling, doorlopend toegankelijk voor het publiek. De originele choreografie, ontworpen voor de gecondenseerde duur van een voorstelling, zal worden uitgebreid tot cycli van negen uur. Dit project transformeert het materiaal en de voorwaarden die lang typisch waren voor dans, en verleent de strakke choreografische schriftuur, waarvoor De Keersmaeker bekend staat, een totaal nieuwe vorm..