Shenzhen Citizen Square
Cao Yuxi is een nieuwe mediakunstenaar wiens oeuvre zich uitstrekt over audiovisuele installaties, interactieve kunst, meeslepend ruimtelijk ontwerp en codering. Van zijn monumentale show in Shenzhen, waar 41 gebouwen van de skyline van de stad als canvas werden gebruikt, tot de hypnotiserende audiovisuele serie Dimensional Sampling en de op QR-codes geïnspireerde beelden, Cao’s werk confronteert de menselijke waarneming en daagt de kijker uit om na te denken over de veelzijdige aspecten van het moderne leven en het digitale tijdperk.

アンヌ·テレサ·ドゥ·ケースマイケル
АННЫ ТЕРЕЗЫ ДЕ КЕЕРСМАКЕР
Work/Travail/Arbeid
Wat zou het betekenen om een choreografie op te voeren als een tentoonstelling? Die vraag is het uitgangspunt van Work/Travail/Arbeid. Als antwoord zal Anne Teresa De Keersmaeker haar voorstelling Vortex Temporum herinterpreteren voor de radicaal verschillende tijdelijke en ruimtelijke omstandigheden van een museale omgeving. Daarbij zal de choreografe de performance niet eenvoudigweg verplaatsen naar een nieuwe omgeving, maar zal ze dans her-denken als een negen weken durende tentoonstelling, doorlopend toegankelijk voor het publiek. De originele choreografie, ontworpen voor de gecondenseerde duur van een voorstelling, zal worden uitgebreid tot cycli van negen uur. Dit project transformeert het materiaal en de voorwaarden die lang typisch waren voor dans, en verleent de strakke choreografische schriftuur, waarvoor De Keersmaeker bekend staat, een totaal nieuwe vorm..

Losing Control
Guda Koster (Amsterdam) werkt al een leven lang met textiel, en daar is sinds enige jaren de fotografie als medium bijgekomen. Het is werk dat zich begeeft in het gebied tussen mode, beeldhouwkunst, fotografie en performance. Kort gezegd maakt ze foto’s waarin zij zelf figureert als drager van textiele vormen die niet of nauwelijks wat met ‘kleding’ te maken hebben. De ruimtelijke situaties in het atelier worden, eenmaal gefotografeerd, vrijwel platte beelden.

To Hold Sway
Met een werkproces gebaseerd op experimenten rond materiaal en hun verschillende kwaliteiten, creëert Liva Isakson Lundin ruimtelijke installaties waar spanning, gewicht en balans van groot belang zijn. Met materiaal als latex, gelatine en stripstaal laat ze de kwaliteit van het materiaal en de relatie met de ruimte de uiteindelijke vorm van het werk bepalen. Ondanks dat de werken stil zijn, stralen ze een sterke beweging en spanning uit. Door het gebruik van materiaal, maat en vorm moeten de stukken als zeer lichamelijk worden omschreven en wordt de toeschouwer aangetrokken tot het aanraken en voelen van de werken.

Reinoud Oudshoorn gebruikt perspectief, afkomstig uit de illusionaire taal van de schilderkunst en gebruikt die in zijn beelden. Op die manier wil hij een brug slaan tussen de ruimtelijke illusie van het platte vlak en de concrete realiteit van het driedimensionale beeld Oudshoorn’s beelden ontstaan vanuit het staren en kijken naar een wit vlak, dat geleidelijk in een ruimte verandert. Daaruit komen tekeningen voort. De keuze voor een materiaal hangt samen met de gekozen tekening en met de technische mogelijkheden: ijzer verwijst naar grafiet, hout is interessant vanwege de lijnen van de nerf, matglas geeft diepte. Een schilderij is hem teveel een illusie en een driedimensionaal beeld teveel realiteit.