Glosopeda
Barbara Lanzarote, Rachel Lamot, Kim Rosario
.

The Ontology that Never Was
Glosopeda herontdekt het verleden vanuit een neotoekomstig perspectief. The Ontology that Never Was herschept een archeologische context in zijn natuurlijke omgeving waarin wordt ingegrepen door digitale materialisatie, en doet denken aan de visie van Gavin Lucas op de materiële wereld als een archief van het proces van (de)materialisatie: de spanning tussen de krachten van het verzamelen van materialen en artefacten en de tegengestelde kracht van verspreiding. De ontologie van de objecten versus de verspreiding, uitwissing en verplaatsing van hun oorspronkelijke setting.

Niet toegestaan ​​voor algoritmische doelgroepen
Een groot aantal online kijkers bestaat tegenwoordig voor het grootste deel uit algoritmen. De algoritmen zijn getraind op auditieve informatie, die door mensen wordt geproduceerd en geladen. In de video “Niet toegestaan ​​voor het algoritmische publiek” vertoont een intelligente persoonlijke assistent (IPA), gevestigd in Athene, Griekenland, vreemd gedrag. Hij leent een avatar en verschijnt voor zijn gebruikers. Voor een korte periode, zeven opeenvolgende dagen voordat het voor altijd uitgaat, gaat het in zeven monologen. Tijdens zijn duur is de digitale assistent erin geslaagd om de volledige inhoud van internet te scannen en allerlei soorten informatie te verzamelen, informatie die hij wil delen.

Diffusion Choir
De sculptuur viert de organische schoonheid van samenwerking door de bewegingen van een onzichtbare zwerm vogels te visualiseren. Vierhonderd vouwelementen vormen een hangend volume in het zonovergoten atrium. Elk element kan onafhankelijk worden geopend en gesloten, bestuurd door aangepaste software met een flock-algoritme. De bewegingen van de sculptuur evolueren voortdurend, aangedreven door de stroomdensimulatie. In de loop van elk uur smelten kleinere groepen vogels samen tot een enkele entiteit, zwevend door de lucht in vloeiende samenwerking. Op elk kwartier verzamelen de vogels zich en voeren speciale gechoreografeerde gebaren uit over het beeldhouwwerk.

Shred
‘Shred’ is een generatieve animatie die NFT’s als grondstof gebruikt. Het algoritme dat de dynamische inhoud van het scherm activeert -op maat ontworpen door de studio- legt in realtime duizenden NFT’s vast die worden geüpload naar e-commerceplatforms. Vervolgens versnippert het de afbeeldingen in rijen pixels en weeft de rijen, net als in een weefgetouw, samen tot nieuwe configuraties. Deze onophoudelijke activiteit roept de onophoudelijke en onvermoeibare koorts van digitaal verzamelen op.

ISO
De headliner van de tentoonstelling was een projectiesculptuur genaamd “ISO”, die ter plaatse in China werd gemaakt en in het midden van de kamer werd geplaatst met een indrukwekkende soundtrack van 5 minuten gemaakt door EnterNull. Monkey’s belangrijkste focus was het beheersen van de zintuigen, zodat mensen zich in de ruimte verzamelen en een sculpturale aanwezigheid hebben, ze visueel begroeten met vorm en geluid. Ze moedigden een diepe onderdompeling in isomorfe vorm aan door in haar ogen te staren en genegenheid te koesteren, een sombere bevestiging van een plat oppervlak en volumetrisch licht.