وكامبانا الاخوة
坎帕纳兄弟
האחים קמפנה
カンパーナ兄弟

Sushi III chair

source: alamodealamort
Fernando and Humberto, are the Campana Brothers. Both born in São Paulo, a mix of a lawyer and an architect who decided to join and create/design furniture from ordinary material. They started at the beginning of the 80′s causing controversy and lots of critics but this brought massive attention on them.
By the early 90′s they were already known in Europe and the U.S. And in 1998 they presented an exhubition along with lightning designer Ingo Maurer at the Museum of Modern Art (MoMA) in New York.
They have by now an amazing and long resumé, including São Paulo Design Week, Moss New York Design Week, Milan Design Week and collaborations for Hotel Athens, Venini, Klein Karoo, Lacoste and many many more.
This year, Maison & Objet, selected the design duo as “Creator of the Year” for the significant influence to the design and architecture scene.
.
.
.
.
.
.
.
source: forelements
Gdy byłam mała, rzuciłam książką o podłogę, bo coś mnie bardzo wkurzyło. Nie pamiętam, o co poszło, ale pamiętam za to, że mama podniosła książkę i powiedziała, że za każdym razem, gdy tak robię, autora boli serce, a książce jest przykro. I to był TEN moment; ta chwila, która pozostaje w człowieku na resztę życia. Od tamtej pory patrzyłam na rzeczy zupełnie inaczej, nie potrafiłam ich celowo zniszczyć, a każde uszkodzenie z mojej winy przyprawiało mnie o wyrzuty sumienia. W sumie jest tak do dziś.
Nie mam pojęcia, czy coś podobnego przytrafiło się małemu Humberto czy o osiem lat młodszemu Fernando w dalekiej Brazylii, ale wiem, że bracia Campana też widzą w starych lub niepozornych rzeczach chęć życia i z przyjemnością to drugie życie im dają. Ten projektancki duet to Rycerze Recyklingu lub jak kto woli Eko-Żołnierze (może nawet powinni zmienić nazwisko na Ekompana, całkiem ładnie brzmi…). Bracia Campana bowiem widzą inspiracje wokół siebie; znajdują pomysły tam, gdzie inni przechodzą obojętnie. Nawet dosłownie „przechodzą”, bo bracia docenili kratki ściekowe w chodnikach, budując z nich przepiękny stolik Tatoo, ale o tym za chwilę.
Huberto i Fernando ponadto są bardzo głęboko zakorzenieni w tradycji brazylijskiego rzemiosła i w tradycji zwanej gambiarra, czyli kombinowania z improwizowaniem, co zastąpić czym, by potrzebna rzecz działała lub w ogóle powstała, ale tylko z wykorzystaniem tego, co akurat jest dostępne i co jest pod ręką. Gambiarra to takie obejście systemu, zrodzone z potrzeby w brazylijskich dzielnicach nędzy, fawelach, które są dla braci Campana nieustającym źródłem inspiracji i odniesień. [Dla zainteresowanych: w Brazylii funkcjonuje kolektyw artystyczny Giambiologia, tworzący właśnie w ten sposób.
Wróćmy do stolika Tatoo, jednego z pierwszych projektów duetu. Projektanci tłumaczą, że codziennie mijane i ignorowane kratki ściekowe zainteresowały ich swoim niezwykłym wzorem. Huberto i Fernando wymyślili więc połączenie ażurowych kwadracików w większą całość i zrobienie z tego blatu stołu. Przenikające przez kratki promienie Słońca (którego w Brazylii raczej nie brakuje) tworzą na dywanie wzór, tatuując go w piękne świetlne koronki.
Stolik Tatoo jest niezwykły, ale paszportem w wielki świat designu był dla braci fotel Vermelha i późniejsze jego odmiany Azul i Verde. Właśnie konstrukcja tych mebli doskonale oddaje ideologię duetu. Vermelha bowiem powstał z kłębów sznura kupionego na lokalnym rynku w São Paulo. Sposób oplątywania metalowego stelaża sznurem wydaje się przypadkowy, ale nic bardziej mylnego. Dokładna instrukcja została bowiem przez projektantów sfilmowana i wysłana do fabryki Edra we Włoszech. No i Włosi teraz siedzą tam i zawijają. Jak te świstaki w te sreberka, nie przymierzając. Nie wiem, czy bracia Campana lubią plątać się w zeznaniach (w końcu, Humberto jest z wykształcenia prawnikiem), ale na pewno lubią plątać się nie tylko w sznurach, ale i wężach ogrodowych. A z tych powiązanych z dbaniem o zieleń fascynacji wyrósł kwiat – fotel Anemone.
Skoro już mówimy o pamiętnych momentach mojego życia, wyznam, że zakochałam się w projektach braci Campana kilka lat temu, gdy osobiście i własną ręką pogłaskałam słynny Alligator Chair, kuzyna fotela Banquete. Moje serce zostało zdobyte wówczas raz na zawsze. Dziękuję Ci, Art Cologne 2007; dziękuję Ci, galerio Rove.
Moment zakochania został utrwalony. Na pierwszym planie Alligator Chair (a na drugim – TA chwila, a na trzecim – obrazy Kenny’ego Scharfa oraz model Zahy Hadid „Dubai Dancing Towers”, to tak gwoli ścisłości).
Pozostając w świecie zwierzęcych inspiracji, zanurzmy się w sofę Boa. To ponad 90-metrowa, wypchana aksamitna rura, splątana jak najbardziej rasowy dusiciel; tu, na drugim zdjęciu, czule obejmuje swoich twórców. Malownicza seria Sushi to w sumie kwintesencja recyklingowej kampanii w wydaniu brazylijskiego duetu. Pozwólmy im samym opowiedzieć o narodzinach idei: „Mieszkańcy brazylijskich faweli robią maty i kapy na łóżka, zszywając kawałki najróżniejszych tkanin. Zrobiliśmy to samo i skojarzyło nam się to z przyrządzaniem sushi; różne materiały połączone w jedno i zrolowane”.
Bracia Campana ujmują mnie różnorodnością i wszechstronnością – od edukacji (Humberto, jak wspominałam, jest prawnikiem, a Fernando – architektem) po inspiracje. Czerpią z brazylijskiej kultury i tradycji (i nie musi to być karnawał w Rio lub capoeira), ich projekty są też dalekim echem surrealistów z lat 30-tych. Bo czy Marcel Duchamp, autor słynnej Fontanny, nie spoglądałby przychylnym okiem na recykling i gambiarra? Skojarzenie może dalekie, ale – zgodnie z ideologią brazylijskich braci – inspirację można znaleźć w najmniej spodziewanym miejscu. To ja idę szukać, patrząc uważnie pod nogi.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: designmuseum
Drawing inspiration from Brazilian street life and carnival culture, the brothers FERNANDO AND HUMBERTO CAMPANA combine found objects – such as scraps of wood and fabric off-cuts – with advanced technologies to create a vibrant, energetic and definitively Brazilian approach to design.
Taking their cue from everyday scenarios and using unexpected combinations of found materials – such as rubber hose, tissue paper, string or furry toys –Fernando and Humberto Campana transform modest materials into objects that celebrate the discarded and mundane and are instilled with the spirit of contemporary Brazil that they describe as “zest for life?.
Neither brother intended to be a designer. Humberto, born in the Rio Claro area of São Paulo in 1953, originally studied law, but began to design furniture in the mid 1980s after Fernando, born in Brotas in 1961, had completed his architectural degree.
Central to their practice is the importance of materials. The challenge, as the Campanas see it, is to transform something poor into something decadent and opulent. In the Vermelha chair, the brothers tie and weave an abundance of brilliantly coloured cord through a metal frame. Their Sushi chair transforms strips of brightly coloured plastic and carpet underlay into decorative rolls which then ‘upholster’ a basic frame. This process of transformation has injected a new energy into contemporary design by presenting a bold, vibrant alternative to the rationalist ideals of the long dominant European modern movement.
The material tradition of Brazil is based on craftsmanship and economy of means. By experimenting with high and low tech materials and using artisanal techniques, the Campanas are able to harness the energies of their inherited tradition while defining a new aesthetic based on experimentation and advanced technologies. They have also created a fresh and surprising way of looking at things. By weaving the fabric of São Paulo into their objects, the brothers present a very personal portrait of their city. “Our designs were born in the street, from the urban kitsch of the popular quarters and contact with nature? they say. “Whenever we can, we go back to our farm. Nature revitalises our ideas?
.
.
.
.
.
.
.
.
source: amorphestudio
Humberto (b. 1953) and Fernando (b. 1961) Campana have teamed up since 1983 to design and make furniture out of ordinary objects. Their diverse education and various innate talents have enabled the sibling duo to work well together; where one begins, the other finishes the idea and vice versa.
Both educated at the University of San Paulo in varying degrees; Humberto studied Law and Fernando studied Architecture. However, it was Humberto who started a small sculpture studio in the early 1980s, and Fernando that would come to assist, which enabled his ideas to develop into products. Together that would collaborate, as they mixed Humberto’s intuitive sense of form, color, and texture with Fernando’s architectural and product design practice.
Their work is inspired by Brazilian culture, and focuses on combining found mundane objects – such as scraps of wood, fabric off-cuts, rubber hoses, tissue paper, string or furry toys – with advanced technologies to create a vibrant, energetic and definitively Brazilian approach to design. This unexpected combination of materials transforms modest objects into celebrated works of art that have a “zest for life,” which can define the contemporary Brazilian culture.
The material tradition of Brazil is based on craftsmanship and economy of means. By experimenting with high and low tech materials and using artisanal techniques, the Campanas are able to harness the energies of their inherited tradition while defining a new aesthetic based on experimentation and advanced technologies. They have also created a fresh and surprising way of looking at things. By weaving the fabric of São Paulo into their objects, the brothers present a very personal portrait of their city. “Our designs were born in the street, from the urban kitsch of the popular quarters and contact with nature,” they say. “Whenever we can, we go back to our farm. Nature revitalizes our ideas.”
An important aspect of the work of the campana brothers is the fact that they do not use computers in their design process as they stress the importance and real relevance of using their hands. Their work starts with the material, then the form emerges, and then finally they elaborate on the function.
Inspiration:
“A good movie, a beautiful exhibition, a walk, a homeless person sleeping on the streets. We find inspiration in our surroundings – the chaotic urban expansion of São Paulo city as well as the industrial areas. The countryside where we were born, in Broitas city, is also a source of inspiration and stimulates us to make a fusion between primitive and urban aesthetics and way of living and solving product matters. Of course, we are stimulated by the work of other designers such as the late Achille Castiglioni, Shiro Kuramata, Hella Jongerius, Konstantin Grcic and Ron Arad.”
In 1997, the brothers exhibited their work in Milan, Italy, and started working with an Italian manufacturing companies such as Erda and Alessi, and in 1998 the brothers became the first Brazilian designers to exhibit their work at the Museum of Modern Art in NYC. Their unique approach to materials and design has been recognized and well-received by the industry as they continue to design and create new works of furniture art. In 2008, the Campana Brothers were awarded Designer of the Year by Design Miami, and in 2012, they were made “Designers of the year” at the Salon Maison & Objet.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: sersustentavelcomestilo
Esses dois irmãos, nascidos no interior de São Paulo se transformaram nos maiores representantes do design Brasileiro Contemporâneo. Juntos criaram o Estúdio Campana há 22 anos e lançaram móveis e objetos usando materiais reciclados quando pouco se falava em sustentabilidade, mas segundo Fernando “…não era nosso programa promover a sustentabilidade, era como favelado: constrói com o que tem na mão, o design da escassez.” Nascida de um rolo de cordas comprado na feira , a cadeira Vermelha foi a responsável pela projeção internacional dos rapazes, que foram convidados a expor a peça no MoMa e marcou o início da produção industrial já que começou a ser produzida pela italiana Edra. A forma como a corda é enrolada à estrutura metálica foi filmada e enviada para a confecção na Itália.
“Nosso trabalho é testar os limites dos materiais para ver o que proporcionam à estética e ao conforto” – diz Humberto.
Presença constante na Feira de Design de Milão, o destaque dos irmãos em 2010 ficou por conta da estante Cabana, um misto do melhor estilo de uma cabana tipicamente indígena com uma estante de prateleiras arredondadas organizadas em torno de uma coluna vertebral. A estrutura é feita em alumínio e a “cabeleira” pendurada é composta por ráfia ignifugada (à prova de fogo).
A estética dos irmãos Fernando e Humberto Campana é única e bem reconhecivel no panorama do design contemporâneo. Eles foram convidados a participar do “Lacoste Holiday Collector’s Series 2009″ para criar uma linha exclusiva de camisetas com o famoso logo do jacaré da grife. Desenharam modelos em edição super limitada brincando com o crocodilo mais famoso do mundo da moda. Para ser ainda mais exclusivo (apenas 24 e sob encomenda), o modelo com os jacarés “bordados” um nos outros, como típicas rendas nordestinas, são feitos rigorosamente à mão por uma associação que se ocupa do desenvolvimento sustentável nas favelas do Rio de Janeiro.
No trabalho deles o material vem antes da forma e da função, ele vai ditar qual forma e depois elaboram a função. Segundo Humberto: “se a gente for começar um projeto com toda essa carga poética e a matemática da função, a gente fica parado no computador e não sai mais. Tudo tem que sair como poesia e depois tem que se transformar em função do produto”. Com tanta criatividade e talento é dificil escolher a minha peça favorita, mas arrisco a dizer que uma delas é a Banquete, criada em 2004 e produzida pelo Estúdio Campana no Brasil. Leões, cachorros, jacarés e todo tipo de bicho de pelúcia juntos formam essa cadeira nada convencional. Mais uma vez os irmãos conseguiram transformar matéria-prima modesta em design.
.
.
.
.
.
.
.
source: alldayplusru
Братья Фернандо и Умберто Кампана (Fernando & Humberto Campana) – самые известные южноамериканские промдизайнеры. С 1983 года архитектор Фернандо и юрист Умберто начали работать вместе – создавать шедевры в своей маленькой гаражной студии в бразильском городке Сан-Паоло. Проектируют для Alessi, Edra, Cappellini и других модных фабрик. Кстати, стиль братьев Кампана формально называется “тропический модерн” — это такая смесь классического минимализма с латинским … э-э-э… легкомыслием, которую вполне можно попробовать воспроизвести в домашних условиях.
Fernando & Humberto Campana. Бразильские дизайнеры братья Кампана
Старший брат Фернандо Кампана, родился в 1953 году в бразильском городке, который был скорее деревней – он стал юристом и имел адвокатскую практику. Младший – Умберто Кампана, родился в 1961 году – и стал архитектором. Оба учились на курсах промышленного дизайна при музее скульптуры Сан-Паоло. Первая выставка дуэта под названием The Inconsolable (Безутешный) прошла в Бразилии в 1989 году. Выставка скорее представляла собой провокационный политический манифест, чем презентацию работ в области дизайна. Братья работали в основном на родине прежде, чем в середине 90-х годов их работы заметили в Европе. Поворотным моментом своей карьеры они считают выставку «Проект 66» в нью-йоркском Музее современного искусства.С тех пор они участвуют в выставках по всему миру и создают мебель, светильники и аксессуары для знаменитых производителей дизайнерской продукции. Но главной для них остается молодая итальянская компания Edra, которая, в свою очередь, отвечает братьям Кампана ввзаимностью. В основе такого успешного сотрудничества лежит общность принципов в подходе к дизайну, когда на первый план выходит идея, концепция, а воплощение этих идей в предметы мебели отходит на второй план.
Дизайн Кампана в большой степени узнаваем благодаря тем материалам, которые они используют для создания своей необычной мебели: в основном это дешевые, уже готовые материалы, такие как веревка, картон, бывший в употреблении текстиль, отходы производств из дерева. Эти материалы совмещаются с передовыми технологиями в области конструирования. Или же за основу берутся высокотехнологичные материалы, но для создания предмета применяется архаичный метод (плетение, например). По сути, они оказались способны увидеть в вещи, брошенной цивилизацией на обочину, её скрытый потенциал и дать ей новую жизнь в новой форме. Это трансформация бедного в пафосное, которая вливает энергию в современный дизайн, создавая активную альтернативу идеалам доминирующего рационалистического европейского дизайна. Результатом таких экспериментов с материалами является радикально новая и непредсказуемая по дизайну мебель, форма и функция которой продиктована материалом.
“Наши проекты родились на улице из городского китча, из популярных кварталов и контакта с природой. Всякий раз, когда у нас есть возможность, мы возвращаемся на свою ферму. Природа возрождает наши идеи. Наша работа является органическим процессом, в котором одна идея является продолжением другой и наоборот”.Мы всегда пытались найти свой собственный путь реализации идей. Всякий раз, когда мы не могли найти конкретные материалы, мы выбирали похожие, которые были нам по карману. Можно сказать, что первым приходит материал. Мы внимательно изучаем его формы, свойства, функции, эргономичность и пределы его возможностей. Улицы Сан-Пауло являются своего рода лабораторией для наших замыслов. Всякий раз, когда нам нужно вдохновение, мы полагаемся на хаос и красоту города. Хорошим примером этого подхода является идея стула Vermelha. Мы купили на улице большой пучок верёвки и принесли его в студию. Положили его на стол и стали смотреть на этот деконструктивистский хаос. В этот момент мы почти одновременно решили: “Мы сделаем из этого стул”. Это образ Бразилии в её прекрасном хаосе и деконструкции». Для воплощения этой деконструкции в кресло мы тщательно изучали устройство плетения канатов”.
“Мы делаем акцент на побочных продуктах производства промышленных материалов, которые были забыты потребителем, а затем адаптированы для наших проектов. Это тонкий и опасный метод, который может трансформировать продукт в китч или фолк. Он должен быть сбалансирован, чтобы избежать всех ловушек и просчетов.Нашу работу отличает нехватка технологических ресурсов, но это также и наше достояние. Бразилия – наш великий источник вдохновения. Всё вдохновляет нас – от людей и их образа жизни до географического, расового и культурного многообразия нашей окружающей среды. Это слияние действительно то, что мы считаем современностью. У нас есть хорошая мебельная промышленность, но производители боятся рисковать, когда речь заходит о разработке новых проектов и предпочитают придерживаться классики”.
Fernando & Humberto Campana. Бразильские дизайнеры братья Кампана
“Мы хотим достичь середины, но не знаем, какая она будет. Наш дизайн очень органичный, очень интенсивный и эмоциональный… Он дарит людям мечты. Люди устали от однообразной повседневности, поэтому наш стиль привносит в жизнь элементы юмора и иронии”.
“Мы вложили в него много личного. Много энергии. Мы рассказали целую историю с помощью стула. Этот стул – он как пирожное, а мы, братья Кампана, – вроде как шоколадная фабрика. Мне нравятся тени, которые отбрасывает это кресло. Это тоже часть проекта. А лучше всего то, что в это кресло можно играть.”
.
.
.
.
.
.
.
.
source: chill-art
Humberto (1953) i Fernando (1961) Campana urodzili się w Brotas, mieście ulokowanym 250 kilometrów od São Paulo. Brotas jest regionem obfitującym w zasoby naturalne, a ekonomia tego miejsca bazuje przede wszystkim na roli. Do czasu przeprowadzki w czasie studiów do São Paulo, bracia mieszkali z rodziną. Ojciec był z zawodu inżynierem rolnictwa, a matka uczyła w szkole podstawowej. Humberto ukończył prawo, jednak zgodnie ze swoimi zainteresowaniami zwrócił się ku szerokim możliwościom rzemiosła i w latach ’80 otworzył niewielkie studio z produktami hand-made. Brat z kolei obronił dyplom z architektury, ale również bliższe stało się dla niego projektowanie prostszych przedmiotów, aniżeli konstrukcji budynków. Podobieństwo w myśleniu, wspólne wychowanie i fascynacja pięknem brazylijskiej codzienności sprawiła, że postanowili utworzyć duet projektantów.
Bracia czerpią inspirację przede wszystkim z życia ulicznego i karnawałowej kultury Brazylii. Łączą ze sobą przedmioty znalezione – takie jak skrawki drewna, blachy, sznurki, odpadki z fabryk, druty i inne pozornie “niemeblarskie” elementy – z zaawansowaną technologią, by tworzyć żywe, energiczne, wibrujące i “brazylijskie” przedmioty. To innowacyjne połączenie materiałów znalezionych lub kupionych na straganach z nowoczesnym designem, przekształca pierwotną skromność i przyziemność tych przedmiotów w ducha współczesnej kolorowej i intensywnie rozwijającej się Brazylii.
Mimo to, sporą część São Paulo zajmują tzw. favele, czyli bardzo biedne osiedla, w których ludzie budują sobie domy ze wszystkiego, co znajdą w śmieciach czy na ulicach: z desek, opon czy blachy. Właśnie pod taką samą nazwą kryje się jeden z pierwszych projektów Campanów -vermelha się robi vermelhafotel Favela z 1991 roku. Składa się on ze zbitych małych i nieobrobionych deseczek bez zbędnych lakierów czy farb. Jednak jednym ze słynniejszych mebli z początków ich kariery jest “Vermelha“, czyli “Czerwony”. Do jego utworzenia wystarczył bardzo długi czerwony sznur, metalowe rurki i wyobraźnia twórców jak te dwa elementy połączyć ze sobą, by mebel jednocześnie był wygodny, estetyczny i odzwierciedlał chaotyczny klimat São Paulo oraz straganu, przy którym Campanowie kupili wszystkie potrzebne elementy. Moim zdaniem, najpiękniejszy mebel jaki powstał w pracowni braci to “Multidão” (“Tłum”) z 2002 roku. Fotel ten kształtem przypomina “Vermelhę”, jednak do jego stworzenia Campanowie użyli tradycyjnych, bawełnianych laleczek z północno-zachodniej Brazylii. Pomysł powstał po spacerze przez zatłoczone centrum miasta, stąd nazwa przedmiotu oraz samo tworzywo. Po tym projekcie, można powiedzieć, że nastąpił wysyp innych uroczych foteli z delfinkami, małpkami, lwami i całym zoo.
Jak udaje im się wspólnie dogadywać podczas tworzenia? Przede wszystkim, jak mówią, cała współpraca działa na zasadzie uzupełniania. Humberto ma dar do intuicyjnego wyczucia formy, Corallo Chair, 2003 i 2004kolorów i tekstury, a Fernando uzupełnia to swoją wiedzą z zakresu architektury i projektowania przedmiotów, których toAnemona Chair, 2000 wyuczył się podczas studiów. Jeśli natomiast chodzi o płynność między tradycją, a nowoczesnością w ich projektach, bracia stwierdzają, że tworzą z pomocą “istniejących materiałów przemysłowych, które zostały zapomniane przez konsumentów i adaptując je do własnych projektów na nowo dają im życie.” California Rolls Chair, 2002Dodają także, że “jest cienka i niebezpieczna linia, którą łatwo przekroczyć przeinaczając design w coś kiczowatego lub ludowego. Między wszystkim powinna być zachowana równowaga, by unikać pułapek i wad.” Natomiast na pytanie dotyczące inspiracji miejscem, z którego pochodzą i tym, co ich zdaniem wyróżnia brazylijski design od europejskiego, Campanowie odpowiadają: “Co wyróżnia naszą pracę, to niedostatek zasobów technologicznych, co jest jednocześnie naszym skarbem. Brazylia jest dla nas ogromnym źródłem natchnienia. Wszystko nas inspiruje – od ludzi i sposobu, w jaki organizują sobie życie, do geograficznej, rasowej i kulturalnej różnorodności naszego środowiska. Właśnie to stapianie się jest dla nas nowoczesnością.”
.
.
.
.
.
.
.
source: diandian
把一堆毛绒玩具杂乱地搭成一把沙发，布娃娃横七竖八地堆在一起就是一把椅子，巴西的设计组合Campanas兄弟的作品总是让人瞠目结舌。但是看了之后你又会忍不住莞尔微笑，真是聪明的点子，我怎么没有想到？
Campanas兄弟，弟弟Fernando Campana 和哥哥Humberto Campana，一个是建筑设计师，一个是律师，不经意地开始设计生涯，并于1983年组成设计团队 。他们大胆而带有试验性的作品，让设计界为之振动，可以说是当今家具设计领域最出色的设计团队之一。Campanas兄弟对材料有出奇的兴趣，形式反而变 得次要。日常生活中不期而遇的种种材料：橡胶软管、木头的碎片、一串毛绒玩具，加上独特的创意，被赋予现代精神。本来被丢弃的材料，变成了有爆炸性效果的 作品，充满活力，令人震惊。他们的作品，没有什么刻意的设计，没有什么深奥的理念，总是自由挥洒，带着巴西文化的热情烙印。他们所生活的圣保罗市，混乱又 美丽，成为他们巨大的灵感来源。一个好电影、一次散步、一个睡在街头的无家可归者，都可能激发他们的灵感。他们的设计灵感来自于城市的美和大自然原始的 美，无论何时都取之不尽。巴西的街头文化、狂欢节般的热情，融入了他们设计的各种奇奇怪怪的椅子中，戏剧感十足。
Campanas兄弟就像是两个设计顽童，他们用令人惊讶的方式看待事物，种种灵感仿是从爆炸中产生，出奇不意，轻易地就将生活变成一出生动的喜剧。看看他们的作品，你也能够找到让平凡生活变得有趣的方式。兄弟俩Humberto 和 Fernando Campana分别出生于1953年和1961年，都是圣保罗大学毕业，一个学的法律，一个学的建筑，工作室开始于80年代中期，他们的创作方式是从材料 入手，而对材料的选择又极为宽泛，大部分来源于他们生活的环境和人们的日常生活，比如街边小摊贩卖的玩具、小店便宜买来的一捆绳子、建筑工地残留的碎木 条、制衣厂的边角布料……很多别人眼中廉价卑微的材料都成了他们手中的宝贝，或者说他们很擅于将廉价的材料赋予丰富的表现力和把它们转化成华丽的作品 （using ‘poor’ materials to create expressive and sumptuous objects. ）拿到材料后，他们不会急于赋予材料某种功能，而是先构思出一些好玩的形式，最后才会考虑其实用性和功能。
他们的灵感来源于丰富的巴西地方文化和最自然而真实的生活环境，用包容的视角观察和捕捉世俗的街边场景，再用现代的设计语言将它们诠释出来，用他们 自己的话说就是 ‘culture revitalize’ (文化再生），所以他们的作品既有浓郁的地方文化的影子，又是极为现代的
比如他们很有名的一件作品Favela chair (favela指巴西的贫民区）就是看到贫民区很多用废木料随意搭建的屋蓬得来的灵感，用四处收集来的废木料搭建起来的椅子 （1991年，后来由意大利著名家具生产商Edra生产）