Δημήτρης Παπαϊωάννου
Димитрисом Папаиоанну

medea

source: ardalionwordpress

Όταν η Μήδεια έχει σκοτώσει τα δύο παιδιά της εμφανίζεται επάνω στο αμάξι που το οδηγούν πτερωτοί δράκοντες. Μοιάζει με εκείνο του Τριπτόλεμου, όπου φτάνει στο βασίλειο της Περσεφόνης. Σε μια αρχαία αγγειογραφία το φτερωτό άρμα της Μήδειας το σέρνει ο Οίστρος. Σύμφωνα με την υπόθεση της ευριπίδειας τραγωδίας:
Μήδεια δὲ τοὺς ἑαυτῆς παῖδας ἀποκτείνασα, ἐπὶ
ἅρματος δρακόντων πτερωτῶν, ὃ παρ’ Ἡλίου ἔλαβεν, ἔποχος γενομένη
ἀποδιδράσκει εἰς Ἀθήνας κἀκεῖσε Αἰγεῖ τῷ Πανδίονος γαμεῖται.

Η Μήδεια του Δημήτρη Παπαϊωάννου έδινε από την αρχή την υπερκόσμια ιδιότητα της ηρωίδας: η Μήδεια δεν είναι ένα συνηθισμένο πλάσμα, ήταν δεινή φαρμακουργός, έλεγαν ότι μάνα της ήταν η Εκάτη, αλλά συνδέεται και με τον αέρα. Το τελευταίο αυτό στοιχείο, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου το έδωσε με το καταπληκτικό κοστούμι που θύμιζε φτερούγες πουλιού και ανάλογα με την κίνησή τους μερικές φορές γινόταν ένα μαγικό κουκούλι που προστάτευε την ευαίσθητη εγγονή του Ήλιου.

Περιδιαβαίνοντας τα σπίτια της Πομπηίας το βλέμμα μου αιχμαλωτίστηκε από μια γυναικεία μορφή, καμωμένη από ψηφίδες σε μια αψίδα, πάνω σε μια fontana. Τώρα, προσέχω καλύτερα την εικόνα: η μορφή εγγράφεται μέσα σε ένα σχήμα που μοιάζει με κοχύλι αλλά θα μπορούσε να είναι και πτέρυγες. Η σχέση της εικόνας με το νερό παραπέμπει στην ανάδυση της Αφροδίτης από ένα κοχύλι και όχι στη γέννηση της θεάς από τη θάλασσα όταν τα κύματα σπρώχνοντας τα ματωμένα γεννητικά όργανα του Κρόνου, σχημάτισαν έναν παράξενο αφρό γύρω από τις σάρκες που έλαβε μορφή γυναίκας, και βγήκε στη στεριά της Κύπρου.

Η Μήδεια του Παπαϊωάννου, που ερμηνεύει μοναδικά η Ευαγγελία Ράντου, προστατευόμενη του Ηλίου (Φοίβος Παπαδόπουλος) επί σκηνής, άλλες φορές μοιάζει να μην πατάει στη γη αλλά βρέχεται και κινείται με άνεση και στο νερό. Οι ομοιότητες του αρχαίου ψηφιδωτού με τη Μήδεια (2) στα μάτια μου είναι αληθινές ή έχω μια παραίσθηση; Σαν μέσα σε μια οπτασία βλέπω πως η Αφροδίτη μετάνοιωσε για τον έρωτα που έστειλε στη Μήδεια για τον Ιάσονα. Βλέπω τη μορφή της αφρογέννητης και την ηλιογέννητη να ενώνονται σε ένα μαγικό σώμα. Η αποθεωμένη ηρωίδα του Ευριπίδη γίνεται ένα με τη θεότητα που λατρευόταν στον Ακροκόρινθο. Αν δεν υπήρχε η ιστορία της γέννησης της Αφροδίτης από το κοχύλι θα μιλούσα για μυστική επικοινωνία μεταξύ δημιουργών ή μια παράξενη σύμπτωση.
.
.
.
.
.
.
source: yatzer

MEDEA in Greek mythology was the daughter of King Aeëtes of Colchis, niece of Circe, granddaughter of the sun Helios, and later wife to Jason. In Euripides’ play Medea, Jason leaves Medea when Creon, King of Corinth offers him his daughter. The play tells the story of the jealousy and revenge of a woman betrayed by her husband.

MEDEA [2]

Fifteen years have passed since the first performance of Medea (1993), Dimitris Papaioannou’s signature work and unquestionably the most inspired achievement of Edafos Dance Theatre, an ensemble that left an indelible mark on the Greek dance-theatre scene of recent times. This inventive, water-bound retelling of the Medea myth was warmly received on its travels round the world, enchanting audiences with its visual power and ingenious coupling of silent, stylised movement with the drama of Bellini’s operas. Glowingly reviewed by the international press, the work has well endured the passage of time. This year, Papaioannou returns to take a fresh look at Medea, bringing the wealth of his experience to bear on this historic and accomplished work. Reworking the production with an all-new cast, he seeks to isolate and convey the essence of what made the original version so captivating.

Conceived, Directed and Choreographed by Dimitris Papaioannou | Dimitris Papaioannou (born: 21 June 1964) is a Greek avant-garde stage director, choreographer and visual artist who drew international media attention and acclaim[1] with his creative direction of the Opening Ceremony of the Athens 2004 Olympic Games. His varied 24-year-long career has seen him conceive and direct stage works for Edafos Dance Theatre and Elliniki Theamaton, direct operas and music stage shows, work as a costume, set and make-up designer, and publish over 40 comics.

Set Design: Nikos Alexiou
Lighting Design: Alekos Yiannaros
Sound Composition and Design: Coti K.
Music: A collage of excerpts drawn from the operas of Vincenzo Bellini
Art Direction – Costume Design: Thanos Papastergiou – Dimitris Papaioannou
Sculpture Design: Nectarios Dionysatos
Assistant Director: Tina Papanikolaou
Make-up Design: Ioanna Tselenta
Assistant Choreographers: Nikos Dragonas, Nikos Kalogerakis
Assistant Lighting Designer:Thodoris Michopoulos
Assistant Costume Designer: Vassilia Rozana
Make-up Assistant: Evelina Zagari
Hair Styling: Alexandros Balambanis
Technical Director: Costas Kefalas
Stage Hands: Georgios Bambanaras, Mahmod Bamerny, Drossos Skotis
Lighting Programmer and Operator: Tassos Glykos
Sound Operators: Alexandros Diakos, Nikolas Kazazis
Performed by:
Medea / Evangelia Randou
Jason / Yiannis Nikolaidis
Dog / Aris Servetalis
Glauce / Katerina Liontou
Sun / Fevos Papadopoulos
.
.
.
.
.
.
source: scoopweb

Dimitris Papaioannou (Greek: Δημήτρης Παπαϊωάννου; born 21 June 1964) is a Greek avant-garde stage director, choreographer and visual artist who drew international media attention and acclaim with his creative direction of the Opening Ceremony of the Athens 2004 Olympic Games. His varied career spans three decades and has seen him conceive and direct stage works for Edafos Dance Theatre and Elliniki Theamaton, direct operas and music stage shows, work as a costume, set and make-up designer, and published over 40 comics.
Born in Athens, Papaioannou showed a flair for fine art from an early age, and studied under the renowned Greek painter Yannis Tsarouchis for three years in his mid-teens. At 19, he earned himself a place at the Athens School of Fine Arts, entering the institution with the highest marks attained by any student, and there studying under Dimitris Mytaras and Rena Papaspyrou.
Papaioannou first attracted attention as a visual artist, illustrator and comic book creator. He presented his art work at a number of exhibitions, produced illustrations for numerous magazines, and designed and co-edited the countercultural fanzine Kontrosol sto Haos (1986–1992), one of the few publications to include openly gay content at that time in Greece. He also contributed to the Greek gay activist magazine To Kraximo (1981–1994) in the early 1980s, and gave an interview to the publication in 1993. Moreover, he published over 40 comics in Greek alternative comics magazines such as Babel and Para Pende, many of which incorporated gay themes and explicit images (such as 1986’s Rock ‘n’ Roll, 1988’s My Ex-Boyfriend, and 1993’s Heart-Shaped Earth). He was awarded first prize in a competition organised by Marseille Public Transport Authority at the 5th Biennial of Young Artists from Europe and the Mediterranean, held in Marseille in 1990, for his comic Un Bon Plan.
.
.
.
.
.
.
.
source: lazaridislivejournal

В то время, как краснодарские актеры из проекта “Один театр” переосмысливают легенду о Медее, я хочу показать вам фотографии греческой версии ожившего мифа. Спектакль создан моим любимым сценическим режиссером Димитрисом Папаиоанну (Dimitris Papaioannou / Δημήτρης Παπαϊωάννου), который прославился, благодаря работе в качестве художественного руководителя церемонии открытия Олимпийских игр в Афинах в 2004 году. Теперь у меня новая мечта – увидеть работы постановщика вживую. Уважаю смелый взгляд, точные метафоры, восхищение человеческим телом и, как следствие, “пряность” спектаклей и полное отсутствие ханжества.