ドミニク·ゴンザレス=
Доминик Гонсалес-Ферстер
多米尼克·冈萨雷斯 – 福斯特

TH.2058

source: canadianartca

TH.2058, the current work in the Tate Modern space by French artist Dominique Gonzalez-Foerster, is a science fiction dystopia of expectedly epic proportions. For more than two decades, Gonzalez-Foerster has produced a varied catalogue of immersive sculptural and cinematic installations rooted in universal notions of personal memory and collective isolation. Her Turbine Hall work brings all of those threads together in a fictional narrative rubric and cautionary tale of the past, present and future.

So what does this all mean? Citing George Orwell’s Nineteen Eighty-Four (the author’s own doublespeak inversion of “1948”), Gonzalez-Foerster has stated that TH.2058 is as much a lesson on the nervous global tensions and near-atomic catastrophes of the late 1950s as it is a forecast of a doomsday future. London itself holds a central place in that disaster history as the survivor of many real and fictional civic attacks, and Gonzalez-Foerster sources her initial inspiration for the work to the wartime imagery of Henry Moore’s animal-like drawings of people sheltered in the London Underground during the Blitz. TH.2058 therefore is a work packed with cultural quotation and fragmentary evidence of a future past where museums are mere relics of a long gone golden age. Its sculptures are dinosaurs; its sheltering population, the ghosts of humanity. The past can only be imagined from extant bits of writing, film and song. The future, as always, is uncertain. What happens in the present is left by Gonzalez-Foerster for the viewer to decide. (Bankside, London UK).
.
.
.
.
.
.
.
source: artsblogit

“TH.20058” è la nuova installazione della Unilever Series ospitata nella Turbine Hall della Tate Modern di Londra, che, tra scivoli e fratture, ci ha abituati ad opere coinvolgenti. Il nuovo lavoro, opera di Dominique Gonzales-Foerster, consiste in letti a castello disseminati con ordine negli spazi della sala, nascosti da sculture prese a prestito da altri artisti (come Louise Bourgeois, Maurizio Cattelan, Henry Moore) che inzeppano la stanza mentre scene tratte da film apocalittici (Solaris, Fahrenheit 451 e il Pianeta delle scimmie) sono proiettate su di uno schermo. I film sono privi di sonoro ma come sottofondo scorre, è il caso di dirlo, lo scroscio fitto di una pioggia incessante (tipo Blade Runner). E libri di fantascienza sono poggiati su ogni letto.

Una visione fine-di-mondo immaginata dall’artista, dove i letti servono agli sfollati di una Londra battuta da una pioggia incessante che ha innaffiato così tanto le sculture urbane da farle crescere a dismisura.

Come le precedenti installazioni della serie Unilever, il lavoro va visto, toccato, vissuto per darne un giudizio, se capiterà come per gli ultimi due lavori, ne farò una testimonianza fotografica.
.
.
.
.
.
.
.
source: folhauol

Foerster também acabou de inaugurar uma exposição na Tate Modern, “TH.2058”, espalhada na enorme Sala das Turbinas do museu londrino, onde propõe um ambiente futurista em que esculturas famosas de Louise Bourgeois, Alexander Calder e Claes Oldenburg tiveram “mutações” e ganharam uma dimensão gigantesca. Em Inhotim, seu trabalho fica na mesma galeria de Eliasson e Macchi, artistas também com trânsito internacional. A artista francesa tem bastante proximidade com o Brasil, pois mora parte do ano no Rio e conheceu mais o circuito brasileiro de arte contemporânea depois de ter participado da 27ª Bienal de São Paulo, em 2006. Ela apresentou uma obra em que fazia uma intervenção nas estruturas de apoio do prédio da Bienal, que exemplifica outra vertente do sua obra: fazer trabalhos que se relacionem com a arquitetura dos locais onde são expostos.
.
.
.
.
.
.
.
source: untitleeeedcanalblog

Dominique Gonzalez-Foerster ne crée pas d’objets artistiques. Dès ses premières expositions à la fin des années 1980, elle préfère les « interventions » et les « moments ». L’artiste élabore son œuvre en rapport étroit avec les processus narratifs du cinéma et revendique un lien entre le spectateur et ses propositions : ses Chambres sont des petits théâtres de l’univers domestique. Elle réalise ainsi des décors impressionnant, aménagements de pièces ou de parcs réalisés avec très peu de moyens sophistiqués.
.
.
.
.
.
.
.
source: bangkokbiznews

ศิลปิน Dominique Gonzalez-Foerster เกิดที่เมือง Strasbourg ในปี 1965 ปัจจุบันอาศัยและทำงานที่ปารีสและบราซิล งานชุดนี้เกิดจากความร่วมมือของUnilever แบรนด์ยักษ์ใหญ่ซึ่งร่วมกับทาง Tate Modern ให้ทุนศิลปินทำงานศิลปะที่สร้างสรรค์ชิ้นนี้ และจัดขึ้นเป็นครั้งที่ 9 แล้ว โดยได้ภัณฑารักษ์ Jessica Morgan เป็นผู้คัดเลือกศิลปินและควบคุมงาน ถ้าจะกล่าวถึงผลตอบรับซึ่งมีทั้งน่าชื่นชมและอีกส่วนก็ได้รับเสียงค่อนขอด จำนวนเอาการ ตามจริงแล้วผลงานของเธอ มักจะได้รับความน่าสนใจในเรื่องของแนวความคิดที่คมและลึก ปนด้วยความโรแมนติกอีกต่างหาก และไม่นิยมทำงานแบบล้างผลาญวัสดุเช่นงานชุดนี้มาก่อน (เธอเคยทำงานชุดนี้ขนาดเล็กมาแล้วครั้งหนึ่งมาก่อน) จึงน่าแปลกใจที่งานนี้เธอกลับใช้พลังของขนาดให้ล้ำหน้ากว่าแนวทางที่เธอเคยทำ บางคนตั้งข้อสงสัยว่า งบของงานศิลปะที่อยู่เบื้องหน้าอันแสนอลังการงานนี้หมดไปเท่าไหร่ บางคนตั้งคำถามว่าศิลปะแปลว่าอะไร อีกหลายคนก็ตระหนักในอนาคตอีกหลายสิบปีที่จะมาถึง ดังจินตนาการที่เธอคาดการณ์ไว้ ทั้งหมดทั้งมวลคือประเด็นที่น่าสนใจ สำหรับตัวผม ผมชอบงานชุดนี้ ชอบแนวความคิดของเธอและหลายงานก่อนหน้านั้น มีข้อสงสัยข้อเดียวคือ สปอนเซอร์ที่นี่ ทำไมใจดีอย่างมหาศาลถึงกับยอมลงทุนเนรมิตงานศิลปะให้ออกมาอลังการเช่นนี้ เหมือนส่งงานศิลปะเข้าประกวดแห่งชาติทั้งหลายของบ้านเราที่เน้นปริมาณเข้าว่าอย่างไรอย่างนั้น
.
.
.
.
.
.
source: foglessnet

「そんな馬鹿げた話があるか」と思われるかも知れないが、同館のタービンホールに二段ベッド200個を送り込んだフランス人作家ドミニク・ゴンザレス・フェルステル（Dominique Gonzalez-Foerster）にとっては、これはマジな話。みじめな避難生活を少しでも楽しく過ごせるようにと、枕元にはレイ・ブラッドベリの『華氏451度』などのＳＦ小説、スクリーン上にはアンドレイ・タルコフスキーの『惑星ソラリス』などのＳＦ映画と、娯楽までもがちゃんと用意されている。

《TH.2058》といかにもＳＦ小説風の題が付いたこの作品は、50年後のロンドンがテーマ。豪雨でテムズ川が氾濫したとでも、爆弾テロで街がぶっ飛んだとでも、設定の方は観る人にお任せするが、あのテートモダンが半ば動物園のような避難所へと変わっている。

そこで私たちを待ち受けているのが、動物の形をした巨大なアート。六本木ヒルズでもお馴染みのルイーズ・ブルジョワの「クモ」、アレクサンダー・カルダーの「フラミンゴ」、マオリツィオ・カテランの「恐竜」などアニマルアートがベッドと一緒に置かれていて、なんとも異様な光景。しかも、カテランの一点をのぞき、後のものはすべて現物よりも25％大きいという。雨を吸ったとか、放射能を浴びたとか幾つか説があるようだが（ホントか？）、つまりは元の作品よりも大きく作った複製になる。

この作品も、今年のターナー賞をはじめ今の英国の現代美術の流行にもれず、自作に既存の美術品を引用したタイプの作品になる。殊に、ブルジョワの「クモ」は、8年前にこのユニレバー・シリーズのこの会場で発表された作品になるため、その引用度もひとしお高いと言えるが、ゴンザレス・フェルステルの使い方があまりにも意外で豪快でユーモラスでもあるせいか、引用云々と議論を始める気にもならない。

そんなことよりも受ける印象は、「対決！クモラvsフラミンゴン」とか「アート版ジュラシック・パーク」とかおそろしくポップなノリだ。洞窟やジャングルを想起させる風や水の音と、ラジオからかすかに流れてくるボサノヴァの調べ。それらを背景に鼻を突き合わせる巨大なアニマルアート。決して落ち着く環境とはいえないが、折角ベッドもあることだし、クモラの腹の下でH.G.ウェルズの『宇宙戦争』なんかを読んでみるのも乙かもしれない。
.
.
.
.
.
.
.
source: yikertrueart

作为2008年泰特摩登馆（泰特美术馆）turbine展厅联合利华特约项目 tate modern unilever commission的受邀艺术家，多米尼克.冈萨雷斯.福斯特dominique gonzalez-foerster 的作品“th.2058”曾让整个当代艺术界惊为天人。此次，她又为泰特摩登管的影像展播项目带来了三部影像作品，内容都与其先前的个展创作有关，但并非是纪实性的纪录片形式。