欧文奥拉夫
ארווין אולף
アーウィンオラフ
어윈 올라프
Эрвин Олаф

source: 2photoru

Эрвин Олаф (Erwin Olaf) – голландский фотограф, родился в 1959 году.

Начало карьеры посвятил фотожурналистике, но не ей одной. Он снимал сцены в туалетах ночных заведений и одновременно оформлял декорации для балетных спектаклей. Потом ушел в жанр коммерческой фотографии, но такой же эмоциональный разброс наблюдался и в этот период.

Эрвин Олаф был удостоен награды Лондонской ассоциации фотографов, премии PDN в Нью-Йорке и Серебряного льва в Каннах.
.
.
.
.
.
.
source: apertureorg

Dutch photographer Erwin Olaf highly stylized mode of image-making offers a blend of mid-century modern and noir aesthetics, seen through a contemporary, fashion-inflected lens. In this enticing volume—the first time these three bodies of work have been presented as a whole—Olaf seduces the viewer via a mannered, restrained palette replete with faded avocado greens, golden-hued oranges, and subtle lilacs.

Each richly colored and sleekly composed image offers a sly reinterpretation of Norman Rockwell-like iconography and characters, manifesting a nostalgia that both burlesques and wryly celebrates America of the 1950s and ’60s. As a whole, the material investigates what critic Jonathan Turner defines as “Olaf’s recent fascination with the visual representation of such emotions as loss, loneliness, and quiet despair…. [He] plays games with the idea of cold reality versus cruel artifice, capturing that precise moment when innocence, hope, and joy are lost.”

This project was made possible, in part, by generous support from the Mondriaan Foundation, Amsterdam; Hasted Hunt Gallery, New York; and the Consulate General of the Netherlands in New York.

Erwin Olaf (born in Hilversum, the Netherlands, 1959) graduated from the Utrecht School for Journalism, in 1980, with a degree in newspaper journalism and photojournalism. Olaf has earned several Silver Lions for his commercial work, which has appeared in the New York Times Magazine, London Sunday Times, and Vanity Fair. He is represented by Flatland Gallery, Utrecht/Paris and Hasted Hunt, New York. A solo exhibition of his work opened at the Fotomuseum, The Hague, in 2008.
.
.
.
.
.
.
.
source: unternehmer4punkt0

Born in 1959 in Hilversum (the Netherlands), lives in Amsterdam (the Netherlands). Erwin Olaf’s art implicitly visualises the unspoken, the overlooked, that which typically resists easy documentation. Olaf’s trademark is to address social issues, taboos and bourgeois conventions within the framework of a highly stylised and cunning mode of imagery. With the aid of his razor-sharp aesthetic intuition, Olaf purposely conceals his themes so that the viewer unconsciously and initially accepts the concealment found in his photo series. Yet in the end, his unconventional style never fails to deliver dramatic visual and emotional impact. By providing scenic and striking design, along with the utmost perfect composition in his typical, immaculate ‘OWN’ style, combined with his passion for conceiving flawless scenarios, he vividly captures the essence of contemporary life. Mixing photo journalism with studio photography, Olaf emerged on the international art scene in 1988, when his series Chessmen was awarded the first prize in the Young European Photographer competition. This award was followed by an exhibition at the Ludwig Museum in Cologne, Germany in the same year.
In his earlier work on the subject of social exclusion Olaf was deliberately disturbing with the intention of raising awareness and he was dedicated towards exploring issues of class, race, sexual taste, beliefs, habits and grace. In the series Rain (2004), Hope (2005), Grief (2007) and Fall (2008) Olaf challenges the notion of domestic bliss. Dusk (2009) and Dawn (2010) show how culture can become repression, despite a beautiful appearance. A similar disengagement takes place in Olaf’s Hotel (2010) series in which he explores the subtle range of detached melancholic emotions in dimly-lit exquisitely furnished timeless hotel rooms. In the series The Siege and Relief of Leiden (2011) Olaf depicts a number of now iconic scenes from the relief and brings the leading figures together in a dramatic setting. His recent series Keyhole (2011/2012), centered around Erwin Olaf’s first 3D installation The Keyhole (already in the collection of the Museum voor Moderne Kunst Arnhem, The Netherlands and the Samsung Children’s Museum, Seoul, South Korea) balances on the thin line between intimacy, shame and feelings of guilt. In 2012 Erwin Olaf created series Berlin, entirely shot on location. Using historically important settings in Berlin Erwin Olaf shows children and (young) adults in a transcendent relation with each other.

In 1987 he began working with film which has since then continued to be an important medium for his art. Often these movies provide a parallel history to his colour photography. In the past years Olaf’s films have been screened at several leading museums and film festivals all around the world. A selection of screenings at museums as Centre Pompidou – Paris, Reina Sofia National Museum – Madrid, SCCA, Centre for Contemporary Art – Ljubljana, and the Museum at FIT – New York. A selection of screenings at film festivals: Fashion Film Festival – Melbourne, Rencontres Internationales Film festival – Paris, International Film Festival Turkey – Ankara, EMAF Festival – Osnabrück, International Film Festival Rotterdam.
Olaf’s visually sophisticated and conceptually provocative style has been embraced by the advertising world. His worldwide campaigns for Diesel Jeans and Heineken won him the coveted Silver Lion at the Cannes Lions Festival for Advertising. In 2010 Louis Vuitton commissioned Olaf for a portrait series in collaboration with the Rijksmuseum Amsterdam. He also won numerous other international art and media prizes, such as Photographer of the Year in the International Colour Awards in 2006. In 2008 he received a Lucie Award from the United States of America for his achievements in photography. In 2011 he won the 2 prestigious Dutch State price of the Arts, Johannes Vermeer Award. The jury selected him because of the high quality of his entire body of work.
.
.
.
.
.
.
source: fahrenheitmagazine

Erwin Olaf nació en 1959 en Hilversum, Holanda. Actualmente y desde los años 80 vive y labora en Amsterdam en donde tiene un estudio.

En 1988 gracias a su serie “Chessmen” incrementó su popularidad, fue galardonado con el primer premio en la “Young European Photographer Competition”. Después de haber sido premiado expuso en el Museo Ludwig de Colonia, en Alemania.

Sus fotografías tienen un toque muy sensual, femenino, audaz y humorístico.

Olaf aborda problemas sociales, los tabúes y las convenciones burguesas en el marco de un modo muy estilizado y con mucha astucia para con las imágenes.

En ocasiones su trabajo documenta y es de fotoperiodismo. Olaf cuenta con numerosas series con diversa temática; entre ellas se encuentran “Rain” (2004), “Hope” (2005), “Grief” (2007), “Fall” (2008), “Dusk” (2009), “Dawn” (2010) y muchas más.

Desde 1987 realiza pequeños filmes como parte de su obra artística, la cuales han sido exhibidas en diversos museos como en el Centro Pompidou de París, el Museo Nacional Reina Sofía de España, en el Centro de Arte Contemporáneo de Ljubljana.

Sus películas también han sido parte de festivales internacionales de cine como el Fashion Film Festival de Melbourne, el Festival de Cine de Turquía, el Rencontres y más.
.
.
.
.
.
.
.
source: bibliotheeknl

Een dossier over de Nederlandse portretfotografie zou niet compleet zijn zonder een artikel over Erwin Olaf. Beroemd, berucht en oh zo getalenteerd. Een kleine ode aan onze bekendste fotograaf.

Erwin Olaf werd geboren in 1959 in Hilversum en rondde in 1981 de School voor Journalistiek af. Na een stage als nieuws- en studiofotograaf, besloot hij een jaar later als zelfstandige door te gaan. Zijn eerste (vrije) werken tonen een rebellie en totale eigenheid. In scène gezette portretten tonen modellen die niet voldoen aan het schoonheidsideaal en fantasierijke versterken de diepe lading. Erotiek en humor zijn ook belangrijke kenmerken van zijn vroege werk. Een goed voorbeeld hiervan is de serie Chessmen, waar hij in 1988 mee door breekt. Dwergen en zwangere vrouwen beeldden hierbij op een excentrieke wijze een schaakspel uit. Hoewel sommige mensen ervan walgen, zijn anderen lyrisch. Met de fotoserie krijgt hij een Europese prijs voor jonge fotografen en een eigen expositie in het Ludwig Museum in Keulen. Later exposeert hij in New York, Berlijn en Parijs en was in 2006, volgens het tijdschrift Kunstbeeld, de bekendste Nederlandse kunstenaar in het buitenland.

Kwetsbaar

Was Erwin Olaf in zijn jonge jaren een rebel die controverse niet schuwde, in zijn latere werk lijkt hij gevoeligere kant te tonen. In ‘Rain, hope, grief en fall’ toont hij de kwetsbaarheid van de mens. In een jaren ´50 setting en idem kleuren zien we de breekbare kant van het bestaan. Zijn modellen wenden hun gelaat af van de camera en in hun houding en ogen zie je een triestheid die veel vragen oproept. Waarom is hij/zij treurig? Wat is er gebeurd? De serie Fall is onderdeel van de verzamelde werken in het boek ‘Erwin Olaf’ uit 2008. ‘Grief’ is het hoofdonderwerp van het gelijknamige boek.

Verliefd

Erwin Olaf kan, misschien wel meer dan wie dan ook, de persoonlijkheid uit zijn model trekken. Hij vraagt om een betrokkenheid en krijgt die meestal ook. Olafs magie omschrijft hij zelf als de ‘juiste belichting en de juiste ogen’. Een portret is geslaagd wanneer hij verliefd wordt op het model. Een goed voorbeeld hiervan zijn de portretten die hij maakte van Maxima voor haar 40ste verjaardag. De donkere achtergrond en belichting doen denken aan de schilderijen van de Gouden Eeuw.

Meer weten?

-In de dvd ‘Erwin Olaf’ volg je de fotograaf op het punt waarop hij internationaal door brak. Je ziet hem terwijl hij werkt, openingen bezoekt en privézaken afhandelt. -Zijn eigen website geeft een mooi overzicht van het werk van Olaf door de jaren heen. -Vrienden worden met Erwin? Dat kan. Hij zit op facebook en geeft zelf antwoorden op je vragen.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: galerie-rabouan-moussion

Erwin Olaf est né en 1959 à Hilversum. Il vit et travaille à Amsterdam. C’est aussi, l’un des artistes les plus innovants et des plus controversés qui soit. En 1988, il reçoit en Allemagne le « Yong European Photographer Prize »,puis la même année l’une des ses photos de jeans DIESEL est primé par un lion d’argent au Festival commercial de Cannes.

Les œuvres de Olaf sont caractérisées par l’humour visuel et la référence permanente aux formes de représentation de l’art et de la sous – culture. Une référence aussi à la stratégie de l’image exploitée par le pornographie et aux pratiques du monde publicitaire et de la photographie de mode, par rapport auxquelles Olaf prend le contre pied de manière cinglante et incisive. Dans ces dernières séries, Olaf explore le cœur et l’âme même de la beauté. Il tourne en dérision l’attitude adoptée par rapport à l’érotisme et dissèque plusieurs concepts gênants.
.
.
.
.
.
.
source: nuempeloblogspot

Erwin Olaf nasceu na Holanda em 1959, viveu e trabalhou em Amsterdam até 1980. Formando em jornalismo e um grande apreciador de arte, Olaf trocou o fascínio das letras pela criativa e disciplinada fotografia publicitária. Nela, Olaf aplicou características do fotojornalismo. Em suas imagens, é possível notar uma dose apimentada de sensualidade, como também uma irônica mistura de desespero e humor. Essa dualidade em suas fotografias é explorada com uma fina elegância e originalidade.

Olaf conquistou o reconhecimento mundial por seu trabalho no ano de 1988, ao ganhar o Prêmio Young European Photographer com a obra “Chessmen”. Com o reconhecimento, a fama rendeu ao fotógrafo o rótulo de polêmico. Olaf é um fotógrafo que consegue, com naturalidade, fotografar assuntos a sociedade define como “tabu”.
.
.
.
.
.
.
.
source: folhadesalajanelaurbana

Erwin Olaf nasceu em 1959 em Hilversum, Holanda. A sua formação inicial foi de jornalismo mas em 1980 coneçou a trabalhar em fotografia como assistente de André Ruigrok. Aos 22 anos teve o primeiro contacto com o trabalho de Robert Mapplethorpe e Paul Blanca, o que o impulsionou a seguir o impulso da imagem. Não tardou muito até conseguir editar as suas primeiras fotos em publicações gay como The Advocate, British Gay Times e outras. A par com o trabalho regular em revistas, começou a trabalhar para cinema e editoras de música. O desenvolvimento artístico e conceptual levou-o a expor em galerias e em 1988 recebeu o primeiro prémio do Young European Photographer, expondo a série Chessmen no Museu Ludwig em Colónia. Em 1992 já expunha ao lado de artistas de renome como Cindy Sherman, Joel Peter Witkin, Pierre et Gilles, assim como o inspirador Mapplethorpe.

Os sucessos e pequenos escândalos causados pelas suas imagens fortes fazem com que tenha encomendas de toda a Europa. Em 1995 cria a série Mind of Their Own, retratos de pessoas com deficiência mental. No ano seguinte tem a experiência de criar obras para uma casa de banho pública do arquitecto Rem Koolhaas em Groningen e fotografa um projecto para a prisão de Zutphen. A versatilidade e diversidade do seu trabalho é demonstrada mais uma vez em 1997 com a série que faz para o Instituto Dennendal para deficientes mentais, assim como o portfólio de fotos do designer Walter van Beirendonck (Umbigo #17) publicado na revista View on Color e mais tarde a campanha de jeans Diesel premiada em Cannes. Em 1999 vemos o seu trabalho mais comercial para Levi’s, Silk Cut, Hennessey Cognac, Laurent Perrier e Rifle. A par disto realiza a primeira grande série Mature, depois Royal Blood, talvez a mais conhecida, em que aparece uma jovem parecida com a princesa Diana com uma ferida causada pelo símbolo Mercedes. Camel, Nokia, Nintendo, Virgin e Energie são as marcas que se seguem, reconhecendo o seu génio e aplicando-o ao mundo da publicidade. Tanto na Europa como na América, são muitas as exposições colectivas e individuais assim como editoriais de moda em revistas de prestígio como a Citizen K. Separation é a série que apresenta em 2003, ano em que produz uma gigantesca instalação fotográfica no tecto da embaixada holandesa em Varsóvia, encomenda do Ministério dos Negócios Estrangeiros. O calendário Lavazza de 2005 foi da sua responsabilidade, o que o ajudou a ser famoso mundialmente.
.
.
.
.
.
.
.
source: hmaorgil

תצלומיו הפרובוקטיביים של ארווין אולף מתאפיינים בדמויות ביזאריות בעלות מראה אקסצנטרי, דוחה ופתייני כאחד. עיסוקו בגוף הפוסט־אנושי בא לידי ביטוי בעבודות וידיאו, המייצרות סביבות המשלימות את הסצנות המתוארות בתצלומיו. אולף, המשלב בסרטיו אזכורים קונקרטיים לקולנוע של שנות ה־70, מייצר מעין “קומדיות אימה” עגמומיות ומעוקרות מרגש ומתשוקה, כמשל למצב האנושי בתחילת האלף השלישי. בסרט הווידיאו הצעקה האחרונה (2006), הנפתח בכיתוב “פאריס, 2019”, מתואר מפגש חולין עתידני בין שתי נשים אלגנטיות בבית בורגני מעוצב למשעי. סגנונו הבהיר והסטרילי של הבית מזכיר עיצוב מודרניסטי משנות ה־50 וה־60, כמקובל במגזינים לעיצוב מאותה תקופה. צילום תקריב של פני הדמויות מגלה בליטות מוזרות ועיוותים גרוטסקיים, שהתהוו בעקבות מתיחות עור כתוצאה מאינספור שתלים וניתוחים פלסטיים. נראה כי הדמויות הללו מתנהלות וחיות רק באופן מלאכותי ומכני. הבנאלי, היומיומי והמוכר הופך בן רגע למאיים ולמחריד, אך בה בעת גם למשעשע. מבטו הסאטירי של אולף מופנה אפוא כלפי הבון־טון המודרניסטי, שבו אפילו הצמחייה מעוצבת כפיסול מודרני כחלק ממרחב המחייה העכשווי, אך בעיקר כלפי הנורמות האסתטיות שחוללו מוטציה של ממש בגוף הנשי בראשיתה של המאה העשרים ואחת.
.
.
.
.
.
.
source: greatwhitechopstick

オランダの写真家アーウィン　オラフさんは商業および個人的な写真で有名です。彼はリーバイス、マイクロソフト、ノキアなどの国際的な大企業のための広告キャンペーンの写真を撮ります。