source: art1ficialwordpress

Earth, un proiect de Finnbogi Pétursson: într-un bazin cu apă e creată o interferenţă de 7,8 hertzi – un sunet care poate fi auzit şi simţit devine vizibil pe suprafaţa apei; „Frecvenţa de 7,8 hertzi coresunde unui fenomen fizic numit Rezonanţa Schumann care descrie felul în care rezonează câmpul electromagnetic al Terrei. Pentru Pétursson, acesta este frecvenţa pe care o are pulsul planetei noastre”.
.
.
.
.
.
.
.
source: sonmarchivees

Icelandic performance artist and radio jingle/voiceover talent. Is known for electronic works that fuse sound, sculpture, architecture, drawings and moving components. Sound itself is his primary material, typically incorporated into spare sculptural installations that can involve multiple audio speakers placed on the wall, the floor or within columns.
.
.
.
.
.
.
.
source: mblis

Er ekki sjálfgefið að listamaður sem fyrst og fremst fæst við hljóðræn fyrirbæri sé tónlistarmaður? Er sá einstaklingur sem vinnur með hljóðsnúrur, víra og hátalara ekki hljóðmaður fremur en annað? Hljómurinn gegnir ótvírætt lykilhlutverki í listsköpun þessa íslenska listamanns.
Árið 1985 sýndi hann, ásamt hollensku listakonunni Leidi Haaijer, innsetningu með 750 tréstólum og 25 venjulegum kasettutækjum í Dóminíkanakirkjunni í Maastrict. Hátalarar stóðu á nokkrum stólanna, en þeim var dreift að því er virtist handahófskennt um rýmið. Hljómurinn, sem barst frá mannaröddum og gregoríönskum söng, breytti kirkjunni í tónrænan skúlptúr þar sem hljómurinn endurómaði úr ólíkum áttum.

Auk þess að leggja áherslu á víxlverkan hljóms og (byggingarfræðilegs) rýmis fæst Finnbogi við aðferðir sem miða að því að gera hljóminn sýnilegan. Í verkinu “Hringur” (1991), sem hann gerði snemma á ferlinum, lét hann hátalara hanga yfir kari sem var fyllt af vatni. Þegar tíðnin var aukin úr 0 hertzum upp í 200 hertz mótaði titrandi ómurinn smáar, hringlaga öldur á vatnsyfirborðinu. Hér vaknar sú spurning hvernig hægt væri að skynja á sjónrænan hátt þá “hljóðskúlptúra” (sound sculptures) sem samanstanda af ólíkustu hljómum, ef hljóðbylgjurnar væru alltaf jafn sýnilegar og í þessu verki.

Þrátt fyrir að verk Finnboga Péturssonar liggi að verulegu leyti á sviðum sem ekki eru sýnileg, heilla verk hans og innsetningar einnig á sjónrænan hátt. Við gerð verka sinna sneiðir hann aftur á móti hjá hvers kyns flúri. Allt er undirskipað hinum hljóðrænu markmiðum en varðveitir þó um leið efnisbundna eiginleika sína.