Spomenik

source: jankempenaers

Jan Kempenaers (BE°1968) lives in Antwerp and works in Ghent. He studied photography at the Royal Academy of Fine Arts in Ghent (BE) and the Jan Van Eyck Academy in Maastricht (NL). He has been affiliated with the School of Arts Ghent since 2006. Since the beginning of the 90s Kempenaers has been photographing urban & natural landscapes and in 2012 he completed a PhD in the visual arts. He is currently working on a new project centered abstract photography.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: brainpickings

Having grown up in the former Eastern Bloc, I vividly remember the bizarre and beautiful monuments commissioned by the communist leaders of the 1960s and 70s, which remained as retrofuturistic remnants after the fall of communism, like the undying ghosts of an era most sought to forget but would always remember. These are the subject of Spomenik — a peculiar book by contemporary Belgian photographer Jan Kempenaers, who took a laborious trek across former Yugoslavia and The Balkans to photograph the strikingly beautiful yet odd structures tucked away in the region’s mountains. The results are haunting and eerily powerful, evoking a felt sense of a fold in the space-time fabric of sociopolitical reality.
.
.
.
.
.
.
.
source: boumbang

Dans le cadre de son projet « Spomenik: The End of History », le photographe belge Jan Kempenaers a réalisé en ex-yougoslavie une série de clichés de monuments, vestiges de l’époque communiste.

Ces structures démesurées commanditées par l’ancien président yougoslave Josip Broz Tito dans les années 1960 et 1970, ont été érigées à la mémoire des batailles de la Seconde Guerre mondiale. Des sculptures abandonnées aux volumétries étonnantes qui surprennent par leurs lignes spectaculaires et futuristes.
.
.
.
.
.
.
.
source: metalocus

Un libro del fotógrafo belga Jan Kempenaers titulado “Spomenik:. El fin de la historia”. Contiene 26 fotografías de 25 estructuras extrañas pero poderosas, aparentemente abandonadas, que se mantienen en pie misteriosamente en tierras completamente desiertas. Generalmente son de escala gigantesca y de geometría abstracta, amoldándose a las flores, setas, cristales, o microorganismos. La mayoría de ellos fueron construidos con hormigón o piedra, mientras que otros tienen revestimiento de metal o parcialmente vidriado.

Fotografías impactantes de monumentos misteriosos de la antigua Yugoslavia. Willem Jan Neutelings, dijo este libro: “El fotógrafo Jan Kempenaers llevó a cabo un laborioso viaje por los Balcanes con el fin de fotografiar una serie de estos objetos misteriosos. Captura el Spomeniks en el nublado paisaje de montaña al atardecer. Mirando las fotografías uno admite una cierta vergüenza. Vemos la poderosa belleza de las monumentales esculturas y nos olvidamos de las víctimas en cuyo nombre fueron construidas. Esto no es en modo alguno un reproche a los fotógrafos, sino que da testimonio de la fuerza de las imágenes. Después de todo, Kempenaers no es un fotógrafo documental sino, ante todo, un artista tratando de crear una nueva imagen. Una imagen tan poderosa que envuelve al espectador. Permite al espectador disfrutar de la belleza de la melancolía Spomeniks, pero al hacerlo, nos obliga a adoptar una posición sobre una cuestión social.” Diseño: Roger Willems. Spomenik significa literalmente monumento. Estas estructuras fueron comisionados por el ex presidente yugoslavo Josip Broz Tito en la década de 1960 y 70 para conmemorar los lugares donde se llevaron a cabo las batallas de la Segunda Guerra Mundial (como Tjentište, Kozara y Kadinjača), o en los campos de concentración (como el de Jasenovac y los NEI). Fueron diseñados por escultores diferentes (Dušan Džamonja, Bakic Vojin, Zivkovic Miodrag, Jordania y Grabul Iskra, por nombrar algunos) y arquitectos (Bogdan Bogdanovic, Gradimir Medaković …), siendo de gran impacto visual para mostrar la confianza y la fuerza de la República Socialista. En la década de 1980 estos monumentos atrajeron a millones de visitantes por año, especialmente jóvenes por su “educación patriótica”. Después de que la República se disolvió en 1990, fueron abandonados y sus significados simbólicos se han perdido para siempre. De 2006 a 2009, Kempenaers viajó alrededor de la región de la ex-Yugoslavia (actualmente Croacia, Serbia, Eslovenia, Bosnia y Herzegovina, etc) con la ayuda de un mapa de monumentos de 1975, trayendo ante nuestros ojos una serie de imágenes melancólicas aún asombrosas. Sus fotos plantean una pregunta: ¿estos antiguos monumentos siguen existiendo como puras esculturas? Por un lado, su condición física deteriorada y la negligencia institucional reflejan una fractura social histórica. Y por otro lado, siguen siendo de gran belleza sin ningún tipo de significado simbólico. Sé que esto puede sonar esquizofrénicos. Pero tal vez hay formas que pueden trascender más allá del significado.
.
.
.
.
.
.
.
source: blogtobispl

Belgijski fotograf Jan Kempenaers poświęcił trzy lata na przemierzenie państw byłej Jugosławii i sfotografowanie osobliwych świadków historii tych ziem. Pomniki chwały, zwane spomenikami, poświęcone ofiarom i bohaterom II Wojny Światowej, budowane były na polecenie samego Josipa Broz Tito, w większości w latach 60. i 70. XX wieku. Stawiano je na polach bitew, w miejscach cmentarzy i obozów koncentracyjnych, z wykorzystaniem zbrojonego betonu – chcąc w ten sposób zapewnić ich maksymalną trwałość. No i faktycznie – setki tych pomników przetrwały kolejną dziejową nawałnicę, której efektem był rozpad Jugosławii. Dzisiaj jawią się one jako nienaturalnie wielkie i abstrakcyjne kształty wyłaniające się z idyllicznych, obfitujących w góry oraz doliny, bałkańskich krajobrazów. Dawniej łączone z martyrologią, odwiedzane przy okazji uroczystości państwowych przez kombatantów i wycieczki szkolne, dzisiaj postrzegane są jako futurystyczno-modernistyczne, wręcz brutalistyczne formy, które uderzają nieziemską estetyką i takąż ekspresją. Historia całkowicie przedefiniowała rolę spomeników.

Jan Kempenaers fotografował w sposób bardzo bezpośredni, “obiektywny”. Wybierał taki punkt widzenia aby pokazać całość obiektu, najlepiej frontalnie. Unikał szerokokątnej optyki i związanych z nią przerysowań. W dużej części właśnie dlatego jego materiał ma tak potężną siłę rażenia.
.
.
.
.
.
.
.
source: donacheirosa

Na antiga República Socialista Federativa na Ioguslávia (hoje dividida em vários países), o ditador Tito encomendou esculturas monumentais para relembrar os momentos vividos pelo povo da região durante a Segunda Guerra Mundial. Artistas pouco conhecidos como Dušan Džamonja , Vojin Bakic , Miodrag Zivkovic, Jordan e Iskra Grabul foram os responsáveis por criar as obras abaixo, que hoje se encontram em ruínas no que chamamos de Sérvia, Bósnia, Croácia e Eslovênia (a região dos Bálcãs). Jan Kempenaers, fotógrafo baseado na Antuérpia, fotografou as obras e as compilou no livro Spomenik: The End of History (Monumento em sérvio) editado pela Roma Publications e disponível para venda aqui, bem baratinho mesmo (€26,41).

Aliás, existe outro projeto também chamado de Spomenik que tem por objetivo levantar o que aconteceu comos corpos nas mais de 600 (sim, seiscentas) covas coletivas da atual Eslovênia que o governo socialista abriu para enterrar as pessoas “indesejáveis” e “inimígos políticos”. São dezenas de milhares de ossadas que aos poucos estão sendo identificadas e tendo suas histórias contadas. O projeto começou com a iniciativa da comunidade eslovênia exilada que durante 50 anos juntou informações dos massacres e as publicou nas White Pages. O projeto foi crescendo e com a ajuda da internet outras pessoas começaram a utilizá-lo para tentar encontrar seus parentes desaparecidos, o que fez com que o Spomenik fosse se tornando, pouco a pouco um monumento online à memória das vítimas Hoje, o Spomenik é parte do projeto Pervasive Monuments da Universidade Nothingham, e conta com informações de mais de 21.000 pessoas desaparecidas no período do pós-guerra.
.
.
.
.
.
.
.
source: mamzellesrylover

Non il ne s’agit du dernier concept d’un des architectes du moment, ni du décor du prochain film de science fiction.

Dans les années 60 à 70, Tito, président yougoslave de l’époque, décide, en pleine guerre froide de montrer la toute puissance de l’empire communiste et demande aux plus grands architectes slaves de l’époque de créer ces monuments ultra futuristes. Le photographe Jan Kempenaers nous propose cette série de photographie intitulée Spomenik, illustrant ces géants maintenant en ruine disséminés entre la Croatie, Serbie, Slovénie et Bosnie.
.
.
.
.
.
.
.
source: paperblog

Pour son livre «Spomenik», le photographe Belge Jan Kempenaers a entrepris un périple à travers les Balkans afin de photographier une série de structures mystérieuses post-soviétiques datant des années 1960 et 70.
Jan Kempenaers est un photographe basé à Anvers et qui a étudié à l’Académie Royale des Beaux-Arts à l’Université de Gand en Belgique, où il travaille sur un doctorat en arts visuels sur le paysage pittoresque. Pour son livre Spomenik il a voyagé à travers l’ex-Yougoslavie afin de photographier les mystérieux monuments commandés par l’ancien président yougoslave Josip Broz Tito dans les années 1960 et 70, pour commémorer les sites de combats et de camps de concentration de la Seconde Guerre mondiale.

Après la dissolution de la République au début des années 1990, ils ont été complètement abandonnés, et leurs significations symboliques ont été perdus à jamais. Kempenaers n’a pas réalisé un documentaire, mais un travail artistique en cherchant à créer une nouvelle image. Il permet au spectateur de profiter de la beauté froide des Spomeniks et oblige à prendre position sur une question sociale.
.
.
.
.
.
.
.
source: pinnokio

Βρίσκονται διάσπαρτα παντού, είναι παράξενα σαν να μην τα δημιούργησαν ανθρώπινα χέρια και θυμίζουν έντονα ένα αγώνα μιας άλλης εποχής, ενός έθνους που πλέον δεν υπάρχει.. Τα εγκαταλειμμένα μνημεία της πρώην Γιουγκοσλαβίας αποτελούν έναν προάγγελο των αρχιτεκτονικών μορφών που σήμερα εντυπωσιάζουν.
Κατασκευάστηκαν την περίοδο 1960-1980 και ονομάζονται Spomenik. Η λέξη αυτή σημαίνει «μνημείο», αλλά πια χρησιμοποιείται και σαν ειδική ονομασία-όρος που περιγράφει τα συγκεκριμένα μεγάλων διαστάσεων οικοδομήματα που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλες τις σημερινές δημοκρατίες που κάποτε συνιστούσαν την Γιουγκοσλαβία. Τα Spomenik δημιουργήθηκαν επειδή τα παράγγελνε προσωπικά ο ίδιος ο πρόεδρος Τίτο για να υψωθούν σε σημεία σπουδαίων μαχών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ή σε σημεία όπου υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων παρτιζάνων. Το ενδιαφέρον ήταν ότι τα συναντούσε κάποιος ξαφνικά στη μέση του πουθενά, σε εντελώς αναπάντεχα (έως και απρόσφορα) σημεία και χωρίς ιδιαίτερη διευθέτηση του χώρου γύρω τους.

Έτσι στα μάτια ενός έκπληκτου περαστικού έμοιαζαν σαν να είχαν πέσει από τον ουρανό, ή να φύτρωσαν μόνα τους από το έδαφος. Ο στόχος του Τίτο ήταν με τα παράδοξα αυτά οικοδομήματα να υπογραμμίσει το κύρος και την πρωτοπορία της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας. Ακόμη περισσότερο ήθελε να λάμψει το προσωπικό του κύρος ως ο πολιτικός που διάνοιξε, χάρη στις διπλωματικές του ικανότητες, έναν άλλο δρόμο: την οδό των «ανεξάρτητων χωρών» και επιπλέον αυτό να το πετύχει εν μέσω μιας πολύ δύσκολης περιόδου διεθνούς πόλωσης όπως ήταν εκείνη του ψυχρού πολέμου.

Η χρυσή εποχή των Spomenik ήταν η δεκαετία του 1970. Βλέποντας την απήχηση που είχε αυτή η παράδοξη αρχιτεκτονική στον κόσμο, ο Τίτο ξεκίνησε να οργανώνει ετήσιες γιορτές-πανηγύρια γύρω από κάθε ένα από αυτά. Η μικρή αυτή «παράδοση» που δημιούργησε συνεχίστηκε και μετά το θάνατό του το 1980. Υπολογίζεται ότι από τότε μέχρι την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα Spomenik ήταν σημεία συγκέντρωσης χιλιάδων επισκεπτών απ’ όλα τα ομοσπονδιακά κράτη της Γιουγκοσλαβίας και επίσης «βαπτιστήρια» στα οποία συγκροτούσαν σοσιαλιστική συνείδηση οι νεαροί πρωτόβγαλτοι «πιονιέροι της επανάστασης».

Εξυπακούεται ότι τα Spomenik εγκαταλείφθηκαν διαπαντός αμέσως μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και φυσικά έκτοτε δεν συντηρήθηκαν ποτέ.

Το 2006 ένας Βέλγος φωτογράφος ο Jan Kempenaers άρχισε να περιηγείται στην τέως Γιουγκοσλαβία, ακολουθώντας έναν τουριστικό χάρτη του 1975, ο οποίος είχε εκδοθεί για να εξυπηρετούνται ειδικά όσοι ενδιαφέρονταν να κάνουν τουριστική τουρνέ στα Spomenik.

Ο Kempenaers πέρασε περίπου τρία χρόνια μέχρι να ολοκληρώσει το πόρτζεκτ του, το οποίο δεν ήταν η απλή αποτύπωση αυτών των μνημείων, αλλά η ένταξη τους σε μια ευρύτερη δική του μελέτη, η οποία είχε δύο στόχους: α) να καταγράψει το νέο νόημα που αποκτά στις μέρες μας η έννοια «γραφικότητα» και β) να καταγράψει πώς δείχνουν ορισμένες κατασκευές όταν χάνουν πια την συμβολική διάσταση, για την οποία δημιουργήθηκαν προκειμένου να την στηρίζουν για πάντα.

Ωστόσο, η δουλειά του Kempenaers προσφέρει όπως είναι αυτονόητο και μια εξαιρετική αποτύπωση των μνημείων, στην παρούσα κατάστασή τους, η οποία είναι ελαφρώς κατεστραμμένη. Έτσι, κοιτάζοντας κάποιος το σχετικό φωτογραφικό λεύκωμα που κυκλοφόρησε το 2010, παρατηρεί το πώς οι σχεδιαστές των Spomenik εκμεταλλεύτηκαν τότε στο έπακρο τις δυνατότητες που είχαν για να δημιουργήσουν φόρμες έντονης πλαστικότητας από μπετόν. Και από αυτό, μπορεί να νιώσει ότι ανακαλύπτει έναν «χαμένο κρίκο» της μετάβασης της αρχιτεκτονικής από το μέχρι τότε κυρίως ορθογωνιασμένο look των οικοδομημάτων, στις σημερινές ελεύθερες, ασύμμετρες παράδοξες και εξπρεσιονιστικές αρχιτεκτονικές μορφές που κάνουν τα σύγχρονα κτίρια να μοιάζουν πιο πολύ με γλυπτά.
.
.
.
.
.
.
.
source: forumsazua

摄影师Jan Kempenaers在06至09年期间游走南斯拉夫地区时，在一张1975年地图的帮助下，他找到了这些曾经由前南斯拉夫总统Josip Broz Tito，为了纪念这里曾经是20世纪六七十年二战时期的集中营和战场，所委托不同建筑雕塑艺术家建造的纪念碑。

在这些当年被视为爱国主义教育基地的建筑物前已经找不到当年热闹的影子，剩下的只是一些有力的苍劲。不同建筑艺术家所创造的建筑风格和雕塑视觉冲击力极为震撼，有的看似蛮力笨拙，有的看上去则更像是一种未知生物所想所建，随着南斯拉夫的解体这些艺术品更加显得空灵孤傲，他们原本的象征意义也将不再那么重要，剩下的只有艺术本身的魅力和一种单纯而不加思索的美丽。
.
.
.
.
.
.
.
source: vain-soul

Šešiasdešimtaisiais ir septyniasdešimtaisiais tuometinis Jugoslavijos prezidentas Tito norėdamas parodyti pasauliui savo šalies pasitikėjimą savimi ir tuo pačiu galią, nurodė šios buvusios socialistinės respublikos skultoriams ir architektams pastatyti šiuos net šiandien moderniai ir provokuojančiai atrodančius statinius – paminklus. Šią fotografijų seriją “Spomenik” sukūrė Jan Kempenaers. Apleistos šios skulptūros vis dar gyvuoja Kroatijoje, Serbijoje, Slovėnijoje ir Bostnijoje.