source:antiutopiascom
The Hommage à l’Art series was commissioned by Vlisco and it honours Vlisco’s art by placing their heritage of iconic drawings in the spotlight.

These drawings were recreated into icons as gold statues in photographs inspired by Vlisco’s heritage and the women who wear Vlisco fabrics in a proud, almost regal way, as in royal portraiture.
.
.
.
.
.
.
.
source:koenhausercom
The Hommage à l’Art collection honours Vlisco’s art by placing their heritage of iconic drawings in the spotlight. These drawings were recreated into icons as gold statues in photographs inspired by Vlisco’s heritage and the women who wear Vlisco fabrics in a proud, almost regal way, as in royal portraiture.
.
.
.
.
.
.
.
source:fubiznet
Koen Hauser is a German artist known for his intangible body of work flowing between fine arts, fashion and applied photography. The series Hommage à l’Art places the collection of iconic traditionnel fabrics from Vlisco in the spotlight. Some features of the drawings were recreated into icons as gold statues and added to the pictures in a subtle way.
.
.
.
.
.
.
.
source:unitnl
Vlisco introduces Hommage à l’Art photographed by Koen Hauser.
In line with this year’s focus on craftsmanship, Vlisco puts its iconic designs in the spotlight with a new fabric collection that celebrates the rich design heritage.
.
.
.
.
.
.
.
source:zoomnl
Fotograaf des Vaderlands, hoe word je dat?
Ik ben benaderd door stichting Fotoweek. Fotoweek staat voor alle verschillende aspecten van de fotografie en na de vorige Fotograaf des Vaderlands Ilvy Njiokiktjien is er nu gekozen voor een ander aspect binnen de fotografie. In het persbericht staat mooi omschreven dat ik als geen ander autonoom werk en commerciële fotografie met elkaar weet te combineren. Dat vind ik interessant, als de context waarbinnen ik foto’s maak, zoals opdrachten of kunst, in elkaar overlopen. Zo bestrijk ik een groot scala van verschillende soorten fotografie.

In opdracht van de Fotoweek maak je een fotoserie in het thema van dit jaar Kijk! Mijn geluk. Je bewerkt hier foto’s tot heel ander eindresultaat.
Ja klopt. Ik maak inderdaad gebruik van bestaande foto’s van geluksmomenten en bewerk ze tot gestileerde portretten. Eerst noemde ik het glamourfoto’s maar in de loop van het project ben ik het gestileerde portretten gaan noemen. Het gaat namelijk om de persoon die op foto staat maar verder verandert eigenlijk alles. De achtergrond valt bijvoorbeeld weg en bij de foto van het moeder met kind valt zelfs het kind weg. Dan blijft voor mij een abstracte vorm van geluk over.

Abstracte vorm van geluk. Wat is dat?
Op de bestaande foto’s zien we de aanleiding van een blij of gelukkig moment. Zoals een pasgeboren kind of iemand die met een bosje bloemen in het zonnetje wordt gezet. Maar wat ik tijdens dit project wel geleerd heb is dat de ervaring van geluk zelf iets abstracts is. Aan het moment van de foto gaat eigenlijk altijd wel een verhaal vooraf. Een verhaal met pieken en dalen waardoor de geluksbeleving op dat moment wordt bepaald. De foto legt blijdschap of bijvoorbeeld verassing vast, maar het verhaal bepaald de beleving van het geluk. Door die verhalen vooraf merk ik dat er meer is. Ik heb niet de pretentie dat ik nu zoiets abstracts als geluk altijd kan weergeven. De uiteindelijke foto is ook een gevoel dat het bij mij oproept.

Vrouw met baby. Het origineel en de bewerkte versie van Koen Hauser in kader van Fotoweek Kijk! Mijn geluk 2014.

Als je een foto binnen krijgt, hoe ga je dan te werk?
Het verschilt heel erg per foto maar ik ga uit van de emotie en de sfeer die de foto bij me oproept. Met die sfeer ga ik aan de slag. Bij de mevrouw met de bos bloemen bijvoorbeeld zag ik een diva. Ik fotografeer daarna alles wat ik aan de foto wil toevoegen. Omdat ik echt gebonden ben aan de basisfoto ga ik op zoek naar een stand-in die in precies dezelfde houding staat met die prachtige jurk aan. Ik fotografeer de achtergrond opnieuw en ga dan aan de slag in Photoshop.

Is Photoshop je enige gereedschap?
Ja. Maar soms denken mensen dat je met een paar muisklikken klaar bent maar dat is echt niet zo. In mijn enthousiasme over het idee achter dit project heb ik ook onderschat hoe veel werk het is om goede geschikte foto’s te vinden en om daar vervolgens de nieuwe versie van de maken. Het moet ook technisch haalbaar zijn in wat wat je wil maken. Dat is soms best frustrerend. Het kortst dat ik bezig ben geweest is misschien een halve dag maar meestal duurde het een paar dagen. Door de techniek kun je eindeloos doorgaan met perfectioneren, dus is het lastig te stoppen en te bepalen dat de foto goed is. Ik kan eindeloos doorgaan. Ik ga daar zelf heel ver in maar je moet op een gegeven moment stoppen. De foto’s voor de tentoonstelling op Breda Photo zijn klaar, maar wellicht maak ik nog één of twee foto’s voor dit project. Juist nu ontvang ik regelmatig nieuwe inzendingen waar mooie foto’s tussen zitten.

Je bent niet alleen bezig met de digitale nabewerking maar je fotografeert ook zelf. Heb je een voorkeur?
Op dit moment heb ik zoveel achter de computer gezeten dat ik er nu best wel klaar mee ben, haha. Maar nee, het wisselt nogal. Het fotograferen zelf en het nabewerken kunnen elkaar versterken. Ik vind het beiden super interessant en inspirerend en zou niet één van de twee kunnen kiezen.

Jouw project is te zien bij Breda Photo. Kunnen we je verder nog zien tijdens de Fotoweek?
Ja, ik zal fotograferen in een pop-up studio op Breda Photo op zaterdag 13 september. Ik zit nog te denken om een stukje van mijn project mee te nemen in die studio. Dat ik met een paar kleine digitale aanpassingen direct de ter plekke gemaakte foto een andere sfeer zou kunnen meegeven, een hele uitdaging. En ik wil misschien nog één of twee foto’s bewerken, misschien wel een nieuwsfoto. Ik weet het nog niet, er gebeurt op dit moment zo veel.