House of the Future

source: evolous

The House of the Future designed by Kuangyi Tao from Texas A&M University, College of Architecture is a project reacting to the problems emerging during modern times: overpopulation, resource shortage and virtual world development.
Inspired by images of “body cells” depicted in the Matrix, the house is based on a similar system of energy and information exchange. The major difference is that people will be in control. Memory alloy tubes of infrastructure system can be stretched apart to create the basic skeleton of the house. The overlaying skin acts like a heart. The material, which is electro-responsive, is able to expand or contract under different electrical stimulation, just like cardiac muscles. It is responsive to changes in program and daylight. For example, higher occupancy in a room will result in higher voltage, causing the skin to expand and allow more space. STEM algae, embedded in the skin, react to different amounts of sunlight, allowing the skin to become either more opaque or translucent. In addition, they also generate oxygen to purify the atmosphere. Overgrown algae can be composted as bio-fuel, and extra fuel is feed back to the city. Other tubes buried in the skin distribute water and energy throughout the house. Space pattern of the house is much like a klein bottle, twisting the traditional space sequence.
.
.
.
.
.
.
source: alepaint

The House of the Future ออกแบบโดย Kuangyi Tao จาก Texas A&M University ซึ่งโปรเจคนี้เป็นการปรับตัวเข้ากับปัญหาของสังคมเมืองในอนาคต ที่จะมีพลเมืองที่มากขึ้น ทรัพยากรที่ขาดแคลน ไม่เพียงพอต่อการต้องการของมนุษย์ที่เพิ่มขึ้น แรงบัลดาลใจของเขาก็คือ เซลล์ต่างๆในร่ายกาย บ้านหลังนี้มีหลักการคล้ายกับแลกเปลี่ยนพลังงาน ภายในเซลล์

โครงสร้างพื้นฐานของบ้านประกอบไปด้วยท่อโลหะที่ซ้อนทับเชื่อมติดกับตัวบ้าน ดีไซน์ออกมาคล้ายกับหัวใจ ท่อโลหะที่นี้จะเป็นตัวรับข้อมูล และเปลี่ยนพลังงานต่างๆ ทำให้เกิดการปรับตัวต่อสภาพแวดล้อม เช่น การตอบสนองต่อกลางวัน และกลางคืน จะมีปริมาณความสว่างของแสงมากน้อยต่างกัน ทำให้ผิวอาคารตอบสนองด้วยการปรับเป็นทึบแสง หรือโปร่งแสง นอกจากนี้ท่อโลหะนี้จะเชื่อมต่อกับบ้านหลังอื่นๆในเมือง ซึ่งใช้ในการแจกจ่ายน้ำ และพลังงานชีวภาพให้กัน และกัน นอกจากนี้พวกเขาได้สร้างบรรยากาศภายในบ้าน ที่มีออกซิเจนบริสุทธิ์ให้หายใจ และมีสาหร่ายสีเขียว เป็นตัวผลิตเชื้อเพลิงชีวภาพ ไว้ใช้ภายในบ้าน และแจกจ่ายผ่านท่อโลหะไปให้กับบ้านหลังอื่นๆด้วย
.
.
.
.
.
.
.
source: trendsblogru

Только представьте огромный мегаполис, укутанный переплетением коконов и паутин. Необъятные нити, тянущиеся между небоскребами, плавно перетекают в непонятные сооружения. Бурная фантазия архитекторов на этот раз сотворила уникальные дома-квартиры. Дизайнер Kyuangyi Tao предложил био-структуру зданий, которые не только станут прибежищем для людей, но и порадуют глаз.

Сложная, до мелочей продуманная, система распределения воды и энергии обеспечит непрерывное функционирование всех ресурсов дома. Но самое большое преимущество проекта — то, что строение может подстраиваться под человека самостоятельно. И вот, что мы имеем ввиду…

Например, при большом скоплении людей стены комнаты расширяются, давая больше пространства! Чтобы уменьшить воздействие человека на окружающую среду, архитектор, пока только на страницах проекта, имплантировал в стены водоросли, которые не только дают больше кислорода, но и взаимодействуют с дизайном дома.

Кстати говоря, при большем попадании света здание становится по желанию жильца полупрозрачным. А старые дома можно использовать в качестве топлива или компоста для настоящих зеленых насаждений!
.
.
.
.
.
.
source: forumlianportal

خانه ی آینده توسط کوانی تائو از دانشگاه ای و ام تگزاس طراحی شده است. این کالج معماری یک پروژه در واکنش به مسائل در حال ظهور در دوران مدرن را مطرح می کند: ازدیاد جمعیت, کمبود منابع و توسعه ی دنیای مجازی. این خانه از تصاویر سلول های بدن الهام گرفته شدند, و در یک ماتریکس بر اساس یک سیستم مشابه از انرژی و تبادل اطلاعات به تصویر کشیده شده است.

تفاوت اصلی پروژه در این است که مردم در کنترل خواهند بود. خاطره و حافظه با لوله های آلیاژی سیستم زیر ساختی می تواند کشیده شود تا بخشی از اسکلت پایه ی خانه را تولید کند. پوسته ی روکش مانند یک قلب عمل می کند. مصالح که نسبت به جریان های الکتریکی حساس است قادر به توسعه یا ادغامی تحت دیگر محرک های الکتریکی متفاوت درست مانند ماهیچه های قلبی می باشد. این واکنشی به تغییرات در برنامه و نور روز است.

برای مثال, هر چه میزان حضور در یک اتاق بیشترباشد ولتاژ مصرفی بالاتر می رود و خود موجب می شود که پوسته توسعه یابد و فضاهای بیشتری را پدید آورد. بافت های جلبکی در پوسته و در واکنش به میزان متفاوتی از نور خورشید جسمیت یافته, و موجب می شود پوسته بیشتر بسته یا باز باشد. بعلاوه آنها همچنین مقدار زیادی اکسیژن در پاک کردن اتمسفر تولید می کند.

جلبک های بیش از حد رشد کرده می تواند به عنوان سوخت زیستی و سوخت اضافی ترکیب شود و بازخورد آن در شهر مشهود است. لوله های دیگر در پوسته به منظور توزیع آب و انرژی سرتاسر خانه دفن می شود. الگوی فضای خانه شبیه یک بطری کلین است و سلسله مراتب فضای سنتی را در هم می پیچاند.