Лех Маевский

RUTGER HAUER – THE MILL & THE CROSS DIR. LECH MAJEWSKI

source: highlike

Work: Rutger Hauer THE MILL & THE CROSS dir. Lech Majewsk Pieter Bruegel’s epic masterpiece The Way To Calvary depicts the story of Christ’s Passion set in Flanders under brutal Spanish occupation in the year 1564, the very year Bruegel created his painting. From among the more than five hundred figures that fill Bruegel’s remarkable canvas, THE MILL & THE CROSS focuses on a dozen characters whose life stories unfold and intertwine in a panoramic landscape populated by villagers and red-caped horsemen. Among them are Bruegel himself (played by Rutger Hauer), his friend and art collector Nicholas Jonghelinck (Michael York), and the Virgin Mary (Charlotte Rampling). THE MILL & THE CROSS invites the viewer to reconstruct from Bruegel’s preparatory drawings the deeper meaning of scenes. Following the painter’s hints sketched on paper, the viewer pieces together an epic story of courage, defiance and sacrifice, and, like a detective on a path of clues, succeeds in reading the hidden language of symbols. Bruegel was, and still is, the wisest philosopher among the painters. In most of his works he took pains to hide the obvious by planting distractions somewhere else. The hidden should be palpable – that was his stratagem for showing the quintessence of suffering. Namely, that nobody cares about it. The sufferer is left alone, abandoned, forgotten… The others have to live their lives and somehow make the most out of it. There are other themes in THE MILL & THE CROSS as well: That only an artist can stop time, capture the moment and immortalise it. Or that the elements that build a single image hanging in a museum can be plentiful… But nothing is more important than that the hidden is the essence of Truth.
Photographer: Lech Majewski
.
.
.
.
.
.
.
source: polnisches-institutat

1564 schuf Pieter Bruegel der Ältere “Die Kreuztragung Christi” – heute hängt das Gemälde im Kunsthistorischen Museum in Wien. In seinem Film “Die Mühle und das Kreuz” erweckt der Maler, Schriftsteller und Filmemacher Lech Majewski Bruegels Gemälde mit modernster Film- und Computertechnologie in gewisser Weise zum Leben. Eine filmische Adaption, in der sich Schichten überlagern; in der sich ein riesiger zwei-dimensionaler Hintergrund, gemalt von Lech Majewski selbst, mit verschiedenen computeranimierten Hinter-gründen mischt, die ihrerseits als Basis für Film-sequenzen dienen, in denen die Schauspieler in den Kostümen des 16. Jahrhunderts agieren. Und schließlich als drittes Element: reale, gefilmte Landschaften, die denen aus Bruegels Gemälde ähneln. “Die Mühle und das Kreuz” wird aber doch nicht zum Historienfilm, sondern zum faszinierenden Eintritt in ein Gemälde. Ein Filmkunstwerk.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: filmlandpolen

geboren 1953 in Katowice, ist Film-, Theater- und Opernregisseur, Dichter, Schriftsteller und Maler. Er ist Absolvent der Filmhochschule in Łodź und Mitglied der Directors Guild of America sowie der Europäischen Filmakademie. Er arbeitet in Polen und im Ausland, z.B. an Theaterbühnen in Brasilien, Großbritannien, den USA und Italien. Bei seinen Opernarbeiten führt er gleichzeitig Regie und schreibt Libretti und Musik. Festivals überall auf der Welt haben ihn mit Preisen ausgezeichnet.
Filmographie: Verkündung (Zwiastowanie, 1978), Der Ritter (Rycerz, 1980), Der Flug der Fichtengans (Lot świerkowej gęsi, 1986), Der Gefangene von Rio (Więzień Rio, 1988), Gospel according to Harry (Ewangelia według Harry‘ego, 1992), Basquiat (Drehbuch und Produktion, 1995), Das Zimmer der Rehe (Pokój saren, 1997), Wojaczek (Biographie des Lyrikers Rafał Wojaczek, 1999), Angelus (2001), Der Garten der Lüste (Ogród rozkoszy ziemskich, 2004), Gläserner Mund (Szklane usta, 2007).
.
.
.
.
.
.
.
source: revistadearte

La película retrata a una docena de los 500 personajes representados en la pintura de Bruegel. El tema del sufrimiento de Cristo enfrentado contra la persecución religiosa en Flandes en 1564.

El director polaco Lech Majewski ha llevado a la gran pantalla la creación de la pintura “Camino al Calvario” de Pieter Bruegel, “el Viejo”. La película, titulada El molino y la cruz se estrena en España el próximo 14 de diciembre.

El pintor teje su obra igual que una araña crea su tela. Majewski introduce al espectador en la laboriosa realización del cuadro: la minuciosidad de los bocetos, la elección de los personajes, la importancia del paisaje, la crueldad y el dolor del tema y, a pesar de todo, la sensación de que “la vida sigue” para el resto de los habitantes de la obra.

El cuadro “Camino al calvario” narra la historia de la pasión de Cristo pero situada en Flandes bajo la dura ocupación Española de 1564. La película recrea el momento en que Bruegel pinta su cuadro, en una época de rebeldía contra el imperio. Las torturas y la represión la ejercen los hombres de casaca roja, mercenarios al servicio del Rey español que se encargan de que las mujeres sean enterradas vivas y los hombres azotados y crucificados.

Tres años tardó Majewski en acabar El molino y la cruz, un trabajo que requería paciencia e imaginación así como el uso intensivo de las nuevas tecnologías y los efectos 3D. Protagonizada por Charlotte Rampling, Michael York y Rutger Hauer como Bruegel, se estrenó en el Festival de Sundance y llega a España tras ser exhibida en más de 50 países.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: vincent-mevel

Présent, Michael F. Gibson, coscénariste, critique et historien de l’art et auteur d’un livre « The Mill and the Cross » (2001) sur « Le portement de croix » (1564) de Pieter Bruegel, explique aux spectateurs le long travail (quatre ans) pour parvenir à cette réalisation.

Cette production polonaise et suédoise est un enchantement pour les amateurs d’art. En alliant l’analogique à la 3D et à l’imagerie de synthèse, Lech Majewski s’adresse directement aux passionés d’art et d’histoire passionnnés de beauté pure : grâce aux techniques numériques les plus sophistiquées il met le cinéma au service de la peinture.

Episode de la Passion du Christ, « Le portement de croix », une des œuvres majeures de Pierre Bruegel l’Ainé, aujourd’hui au Kunsthistorisches Museum à Vienne, fut peint en 1564. L’œuvre (170 cm x 124 cm) représente un vaste paysage peuplé d’une centaine de personnages qui, pour la plupart, se dirigent vers le Golgotha (sur la droite du tableau) surplombé d’un nuage noir où sont crucifiés les condamnés. D’autres, des enfants, des paysans et des colporteurs se rendent à la ville (« Jérusalem flamande ? », sur la gauche du tableau), au ciel dégagé, avec des denrées qu’ils vont vendre au marché. Ils passent au milieu de la barbarie conséquence de l’occupation violente des Flandres par les Espagnols en 1564. Ces cavaliers, vêtus de rouge sèment la terreur dans cette contrée jusqu’alors tranquille. Au premier plan, à droite, sur un rocher, la Vierge, les mains jointes, se recueille. Au centre du tableau, dans l’indifférence, écrasé par le poids de sa croix, le Christ est à terre. Un homme l’empêche de se relever en posant son pied sur la croix. L’œuvre est séparée par ce rocher mystérieux, signe de la continuité de la vie ( ?), surplombé d’un moulin à vent.

A l’image de la toile d’araignée perlant de rosée du matin que Bruegel admire dans une prairie, Lech Majewski va recomposer le tableau du maître. Tous les personnages ont une vie avant d’entrer dans la peinture. Leurs histoires nous sont contées avec douceur et parfois une extrême violence. Elles finissent par se mêler sur le tableau en un ordre savamment étudié.

Un personnage que l’on voit « figé » sur la toile n’est pas là par hasard et n’est pas le fruit d’une recherche exclusivement esthétique. Il est l’aboutissement d’un morceau de vie de chacun des personnages.

Chaque scène de ce film extraordinaire est un tableau en soi. Les décors, les costumes, le maquillage, le choix des acteurs, la musique, les couleurs sont autant d’œuvres imaginaires de Bruegel ; comme si toutes les études qui conduisent à la composition finales nous étaient offertes.

L’émotion, tant dans la joie que dans la souffrance, est accentuée par une musique singulière et une absence quasi-totale de dialogues. Une voix off fait de temps quelques commentaires sans grand intérêt (seul bémol du film).

Lech Majewski ne fait aucune concession à la vérité historique de ce milieu du XVIème siècle. Ce film est bouleversant de sincérité. A mesure que Bruegel avance dans son travail les personnages se figent enfin sur la toile et, paradoxe merveilleux, celle-ci devient une œuvre vivante.

A la fin Lech Majewski invite le spectateur à s’éloigner petit à petit du tableau « original » de Bruegel accroché sur sa cimaise au Kunsthistorisches Museum de Vienne. D’autres peintures apparaissent. « Le portement de Croix » devient une œuvre parmi d’autres : le mystère du tableau reprend le dessus, sauf pour ceux qui ont eu la chance d’y entrer…

Je ne regarderai plus jamais un Bruegel sans avoir présent à l’esprit le travail qui précède ces gigantesques fresques. C’est sûrement le plus beau film que j’ai vu sur la peinture.
.
.
.
.
.
.
.
source: lechmajewski

Artist, filmmaker, poet, and stage director; born in Katowice, Poland; graduated from the Łódź Film School in 1977.

In 2011, Lech Majewski completed three years of work on THE MILL & THE CROSS, a film based on Peter Bruegel’s painting “The Way to Calvary”. This unique digital tapestry, composed of layer upon layer of perspective, atmospheric phenomena and people, required patience and imagination as well as the use of new CG technology and 3D effects. Starring Charlotte Rampling, Michael York and Rutger Hauer as Bruegel, the film opened at Sundance Film Festival and was praised by Dennis Harvey in Variety as “an extraordinary imaginative leap; visually ravishing, surprisingly beguiling gamble; immersive experience… remarkable.” and by David D’Arcy in Screen International as “a breakthrough epic film… a revelation that should not be missed.” Since then the film sold to over 50 countries and has taken part in a score of festivals. Based on this intricate film work, Majewski created a series of videoart pieces entitled BRUEGEL SUITE that were installed in February 2011 in the Louvre and in June became a part of the 54.Venice Biennale, displayed in Titian’s parish, Chiesa San Lio.

While working on THE MILL & THE CROSS, Majewski has had retrospectives of his works in New Zealand, where he lectured in 2009 at the University of Canterbury on “The Hidden Language of Symbols in Art”. In the same period various presentations of his Art took place in Image Forum, Tokyo; National Gallery Zachęta, Warsaw; SmART Project Space, Amsterdam; The SPOT Taipei House, Taiwan; National Museum, Kraków and San Francisco Museum of Modern Art.

In 2006, The Museum of Modern Art in New York honored Mr. Majewski with a major retrospective of his works, entitled “Lech Majewski: Conjuring the Moving Image”. Curated by Laurence Kardish, the retrospective presented Majewski’s films and video features. The world premiere of BLOOD OF A POET, a unique sequel of thirty-three videoart pieces was the highlight of the opening night at MoMA. Exhibited later by many galleries and museums, “Blood of a Poet” was installed at the Berlinale in February, 2007; and in June became a part of the 52nd Venice Biennale, where, for almost six month, it was shown in two locations: as the non-stop projection on Campo San Pantalon, and on multiple screens inside the Giudecca’s Teatro Junghans.

“Blood of a Poet” cycle was assembled into a single feature film entitled GLASS LIPS, which premiered at the Pacific Cinematheque in Vancouver. In November, 2007 – when the film opened in the U.S. – New York Times critic, Jeannette Catsoulis, wrote: “Lech Majewski creates an aesthetic of dysfunction that’s as beautiful as it is disturbing. After a while the film’s expressiveness becomes so hypnotic that it’s difficult not to make your own connections.” New York Post critic, V. A. Musetto, called “Glass Lips”: “one of the most unusual, beautiful films of the year.”

In 2007, the Lech Majewski Retrospective that originated at MoMA, traveled to The Art Institute of Chicago; Portland Art Museum; Cleveland’s Wexner Arts Center; SIFF Seatle; UCLA Film Archive; Berkeley Art Museum; and The National Gallery in Washington DC. The Washington Post staff writer, Philip Kennicott, wrote: “Majewski is a brilliant filmmaker whose haunting aesthetic is processed through a lively mind and idiosyncratic imagination, chastened and tempered by history, and captured on screen with the rigor and perfectionism of an artist who might also carve castles out of toothpicks. Throughout his films, the great categories of our existence – the public and private, the personal and political, the natural world and the man-made one – are not bounded at all, but constantly dissolve into one another.”

In 2005, two major retrospectives of Mr. Majewski’s works were organized in Buenos Aires/Mar del Plata and in London, where the British Film Academy, Riverside Studios, and Curzon Cinemas showed his films, while the Whitechapel Art Gallery showed his video art. A year earlier he assembled a dozen video pieces – a collection of visual poems entitled DIVINITIES and published his fifth novel, THE HYPNOTIST.

2002 saw a number of Mr. Majewski’s works appear. The Lithuanian National Opera staged his new version of CARMEN, while theatergoers in Germany could see his production of the THREE PENNY OPERA as well as “Tramway” performed in Düsseldorf. He also published his fourth novel METAPHYSICS, on which he based his film THE GARDEN OF EARTHLY DELIGHTS, an Anglo-Italian production shot in Venice and London. Completed in 2004, it won the Grand Prix at International Film Festival in Rome. “There is magic in The Garden of Earthly Delights intimate passion plays,” wrote R. Emmet Sweeney in The Village Voice, “each moment becomes achingly gorgeous.” “This film puts to shame most other love stories in its honesty,” wrote The Washington Post; “within a very philosophical framework, Majewski manages to tell an astonishingly human story: the staggering weirdness of being human – frail, material, dependent, and filled with ideas and aspirations that transcend everything. The Garden of Earthly Delights is among the most powerful films made in years.”

In 2000, Majewski became a voting member of the European Film Academy and began filming ANGELUS, an epic about Silesian coalminers living in an occult commune. “There’s a purified aura of beauty in Angelus that creates a sometimes stunning sense of the imagination overcoming all obstacles,” wrote Robert Koehler in Variety; “the film’s mode of setting up fantastically designed and lensed tableaux shots, has a nearly hallucinating impact on the eye.” “Angelus” won a number of prizes, including a Fellini Award and Grand Prix at “Cameraimage”. In the same year THE ROES’ROOM was presented at Venice’s Palagraziussi (in collaboration with the Venice Biennale), and in 2002 in the Museum of Modern Art in New York, and Galerie Nationale du Jeu de Paume in Paris.

In 1999, Majewski directed a feature WOJACZEK. Shown at a number of festivals, including Rotterdam, Berlin, Jerusalem, Rio de Janeiro, London, Mexico City, New York, Montreal and Los Angeles, the film received over twenty prizes, among them the European Award at the Festival of European Cinema in Corato, Italy; a V Forum of European Cinema Award, Strasbourg; and in Barcelona where the International Federation of Film Societies chose “Wojaczek” as the Best Independent Film of the Year 2000, giving it a prestigious Don Quixote Award. The amateur Krzysztof Siwczyk, who played the lead, was nominated by the European Film Academy as the Best European Actor. “Superb and surprisingly witty,” Michael Phillips wrote in Chicago Tribune: “Wojaczek operates on a deadpan comic tone established by its achingly beautiful sense of visual composure. Excellent!”

In 1997 Mr. Majewski staged and filmed in Germany his own version of Shakespeare’s A MIDSUMMER NIGHT’S DREAM. A year later, he produced a series of CD’s featuring Polish modern music masters, notably Henryk Mikołaj Górecki. In the same year he staged TRAMWAY, an experimental “90 kilometer performance” and built an installation ACCIDENT in the Modern Art Gallery of his native town of Katowice. A videoart based on this exhibition won a Silver Award at the 32nd Houston International Film Festival.

In 1996, he debuted as a composer (together with Józef Skrzek) and a librettist writing his autobiographical opera POKÓJ SAREN. It premiered at the Silesian Opera and was awarded a Golden Mask. Polygram Records brought out a double CD. Subsequently the International Theater Institute (ITI) selected this production from over five hundred entries to be among the dozen best new operas in the world, and in 1998 presented it in Düsseldorf. In the same year, based on his opera, Mr. Majewski made a videoart feature “The Roes’Room”, described as “absolutely singular ‘autobiographical film opera’… Limpidly beautiful ‘cycle of life’ parable… One of a kind !”(Time Out London); “Ravaging intensity!” (The Washington Post); and “a strange, entrancing beauty that possess a memorable, haunting quality” (Variety).

In 1995 Lech Majewski co-produced BASQUIAT, a film based on the story he wrote, starring Benicio del Torro, Willem Dafoe, Gary Oldman, Tatum O’Neal, Courtney Love, Dennis Hopper, and David Bowie as Andy Warhol. In the same year he directed THE BLACK RIDER in Heilbronn, Germany. His version of this postmodernist opera by Bob Wilson, Tom Waits and William Burroughs won him “Killianpreis” for the best direction and was praised by German critics as “a true mastery” (Stuttgarter Zeitung), “magnificent, hypnotic spectacle” (Stimme), “breathtaking journey into the unknown” (Rundblick).

In September of 1995, Polish National Opera opened the new season with his production of Bizet’s CARMEN, transmitted live by CANAL+. The prestigious magazine Opera International cited this staging among the best of 1995 opera productions in the world. His staging of Penderecki’s UBU REX in 1993 brought Mr. Majewski to the opera world and won him several awards including a Golden Mask for the best production and Golden Orpheus at the 1994 Warsaw Autumn Festival.

In 1992, together with David Lynch’s Propaganda Films, he produced and directed GOSPEL ACCORDING TO HARRY (1992), which Piers Handling of the Toronto Film Festival called “a visionary film poem”. Viggo Mortensen, memorable Aragorn in “The Lord of the Rings”, debuted in the lead.

In 1986, Mr. Majewski went to Rio de Janeiro to develop a screenplay with the world’s most wanted man, Ronald Biggs, one of the perpetrators of the English Great Train Robbery. PRISONER OF RIO (1989) was completed at Pinewood Studios and released worldwide by Columbia Pictures-TriStar. Mr. Majewski acted both as the Director and Executive Producer of the film, raising all of the financing.

In 1982, on the River Thames, he staged Homer’s ODYSSEY, receiving much attention and acclaim. The London Times hailed it as “potent theatre”. He has published several books of poetry, essays and fiction. Based on his first novel, he wrote a screenplay for his US debut FLIGHT OF THE SPRUCE GOOSE (1985). It was produced by Michael Hausman, who brought out such films as Forman’s “Amadeus” and Mamet’s “House of Games”.

While still in Poland, Mr. Majewski wrote and directed two feature films: AN ANNUNCIATION (1978) and THE KNIGHT (1980), which Janet Maslin described in the New York Times as “a haunting, austere parable directed with assurance… His film retains its spare, arresting visual style throughout”, and by Kevin Thomas in the Los Angeles Times as “beautiful and mystical”.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: muzeum

In the halls of the first floor of the Main Building of the National Museum in Krakow there will be a presentation of an exhibition of Lech Majewski’s retrospective works from the last eleven years. It will feature such well known works, as: the DiVinities, KrewPoety (Blood of a Poet) as well as Exercises from Bruegel.

“Lech Majewski in a very subtle manner illustrates existential trauma, human obsessions and cultural fascinations. Also there appear in his works echoes of multiple texts, among which the iconographic library constitutes a mere part, because the literary themes and cinematic references also become clear and important. The perfect performance and thought out aesthetic of the works are the result of a long and labour intensive production, not only on every film, but also every “video art”. They are all prepared with the participation of a large team and preceded by a no less arduous stage of laboratory work. The works of Lech Majewski – encapsulated in the game of archetypes and dreamy aura – act with great strength on the subconsciousness of the viewer. They command now rarely articulated beliefs in a visual language as well as with the power of images and symbols, even though they have lost their innocence and transparency.” – writes Robert Lewandowski in his text “Transgression and Alchemy”.

Lech Majewski, a respected and world renown interdisciplinary artist, is an author of video art and photography, he directs films and operas, he is a poet, prose writer, painter, composer, set designer and producer. He was born in Katowice, Poland, and studied painting at the Academy of Fine Arts in Krakow. In 1973 he began studying in the Faculty of Film Direction of the The Polish National Film, Television and Theatre School in Lodz under the direction of Wojciech Has (graduated in 1977). His artistic career and change in the direction of studies where decided by a trip to Venice and a chance encounter with the contemporary world of art as presented at those biennials. He decided to make films.

Filmed in 1981 Rycerz (The Knight), was the feature-length début of the artist, it was unveiled at the Festival of Medieval Culture in Cambridge. After the imposition of martial law, Majewski remained in England.

Since 1993, Majewski has directed opera performances, including King Ubu in the Grand Theatre in Lodz, Carmen at the Grand Theatre in Warsaw and Vilnius, Black Rider and the The Threepenny Opera in Germany, The Roes’ Room – an opera of his own libretto, for which he co-wrote the music with Joseph Skrzek – in the Silesian Opera. He has also made films, including Basquiat (as a writer and producer), Wojaczek, Angelus, Ogród rozkoszy ziemskich (The Garden of Earthly Delights).

In 2006, the Museum of Modern Art in New York organized a retrospective of Majewski’s works. Its opening was honoured by the premier of KrewPoet (Blood of a Poet”), a sequence of thirty three video art works presented simultaneously. A year later, this work was shown at 52. The International Art Exhibition in Venice.

In 2006, the writer and art critic Michael Gibson saw Majewski’s Angelus in a Paris cinema. Fascinated by the director’s painterly vision, he gave him his book Młyn i Krzyż (The Mill and the Cross), dedicated to the analysis of a painting by Pieter Bruegel, The Road to Calvary. Majewski then undertook writing a script together with Gibson. The three year labour on the film, which required patience and imagination, the utilization of new CG and 3D technologies, it has been compared to a weaving of a huge digital tapestry constructed from multilayer perspectives, atmospheric phenomena and human figures. The role of Bruegel was portrayed by Rutger Hauer, a collector of his paintings, the banker Jonghelincka, starred Michael York, and Maria – Charlotte Rampling.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: lechmajewski

Lech Majewski jest reżyserem filmowym i teatralnym, pisarzem, poetą i malarzem. Należy do członków Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej.

Urodził się w Katowicach. Początkowo studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych, by w 1973 roku rozpocząć naukę na Wydziale Reżyserii PWSFTViT w Łodzi. Ukończył je w 1977 roku. Już podczas studiów zrealizowana przez Majewskiego etiuda dokumentalna Grand Hotel (1975) zdobyła Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych. Jego dyplomem stała się nowela Zwiastowanie w filmie fabularnym “Zapowiedź ciszy”.

W roku 1978 Wydawnictwo Śląski publikuje tomik poetycki Lecha Majewskiego, noszący tytuł Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta. Rok później nakładem Czytelnika ukazuje się kolejny zbiór wierszy – Poszukiwanie Raju.

Rycerz to samodzielny debiut reżysera. Film ten został wysoko oceniony przez krytyków filmowych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Dzięki pochlebnym recenzjom, m. in. w “Timesie”, jesienią 1981 roku reżyser zaproszony zostaje do Cambridge na Festiwal Kultury Średniowiecznej, a w londyńskim National Theatre organizuje przegląd polskiego kina “Uczniowie Wojciecha Hasa”.

Rok później Majewski reżyseruje na Tamizie Odyseję Homera. Producentem spektaklu jest Shivaun O’Casey, a jednym z “inwestorów” Samuel Beckett. Przedstawienie zwraca uwagę Michaela Hausmana, producenta m.in. “Amadeusza” Milosza Formana. Autor zostaje zaproszony do Stanów Zjednoczonych i tam realizuje film Flight of The Spruce Goose (Lot Świerkowej Gęsi), oparty na swojej debiutanckiej powieści Kasztanaja. W filmie udział biorą m. in. Danny O’Shea, Jennifer Runnyon, Karen Black i Betsy Blair, która otrzymała Oscara za rolę w filmie “Marty”.

W 1986 reżyser udaje się do Rio de Janeiro, gdzie wspólnie z Ronaldem Biggsem, “mózgiem” słynnego napadu stulecia w Anglii, pisze scenariusz i realizuje film Prisoner of Rio. Obraz ukończony zostaje w 1988 roku w Pinewood Studios pod Londynem. Dystrybowany przez Columbia Pictures – TriStar odnosi wielki sukces komercyjny.

Dwa lata później przenosi się do Hollywood i rozpoczyna współpracę ze studiem Davida Lyncha “Propoganda Films”. Tam powstaje Ewangelia według Harry’ego (Gospel According to Harry). W filmie debiutuje późniejszy odtwórca roli Aragorna we “Władcy Pierścieni” – Viggo Mortensen.

Kolejnym przedsięwzięciem jest opera. Majewski reżyseruje Króla Ubu z muzyką Krzysztofa Pendereckiego. Premiera ma miejsce w Teatrze Wielkim w Łodzi i zostaje uhonorowaną Złotą Maską za najlepszy spektakl sezonu oraz Złotym Orfeuszem Warszawskiej Jesieni w 1994 roku. Wtedy też opublikowana zostaje kolejna powieść Majewskiego – Szczury Manhattanu. Autor pracuje także nad rozpoczętą jeszcze w 1980 roku książką Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot Cudownej.

W 1995 roku w Heilbronn w Niemczech Majewski wystawia sztukę The Black Rider autorstwa Boba Wilsona, Toma Waitsa i Williama Burroughsa. Przedstawienie otrzymuje nagrodę Kilianpreis za najlepszą reżyserię w sezonie 1994/95. W Warszawie natomiast Teatr Wielki otwiera nowy sezon operą Carmen w inscenizacji Lecha Majewskiego. Francuskie pismo “Opera International” dostrzega w niej “niezwykłą potęgę dramatycznego wyrazu”.
W tym samym roku Lech Majewski zostaje jednym z producentów filmu opartego na własnym scenariuszu (w 1997 roku Wydawnictwo Rebis publikuje Basquiata – nowojorską opowieść). Basquiat (1996) jest opowieścią o nowojorskim artyście graffiti, nazwanym przez krytyków “czarnoskórym Van Goghiem”. Grają w nim m. in. Gary Oldman, Benicio del Toro, Dennis Hopper, Tatum O’Neil, Courtney Love i David Bowie jako Andy Warhol.

Ale autor “Ewangelii według Harry’ego” nie poprzestaje na twórczości teatralnej i filmowej. W 1996 debiutuje jako kompozytor – wspólnie z Józefem Skrzekiem tworzy muzykę i libretto do autobiograficznej opery Pokój Saren. Podstawą libretta opery stały się młodzieńcze wiersze Majewskiego z tomu Mieszkanie. Prapremiera “Pokoju Saren” odbyła się 31 marca w Operze Śląskiej. Jednocześnie Polygram Records wydaje podwójną płytę kompaktową z muzyką w wykonaniu Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia.
Międzynarodowy Instytut Teatru wybrał “Pokój Saren” do grona dwunastu najlepszych oper współczesnych spośród przeszło sześciuset powstałych w latach dziewięćdziesiątych i nagrodził ją w 1998 w Düsseldorfie. “Pokój Saren” uhonorowano także Złotą Maską. Na podstawie opery Lech Majewski nakręcił film pod tym samym tytułem, prezentowany m. in. w nowojorskim Museum of Modern Art, Galerie Nationale du Jeu de Paume w Paryżu, Museum of Fine Arts w Buenos Aires oraz na weneckim Biennale.

Rok 1997 to Sen nocy letniej. Majewski zaprezentował własną adaptację sztuki Szekspira i sfilmował ją w Heilbronn. Został też producentem serii płyt pod wspólnym tytułem “Mistycy i wirtuozi” z muzyką współczesną, między innymi Henryka Mikołaja Góreckiego, Andrzeja Krzanowskiego, Józefa Skrzeka i Juliana Gembalskiego. Ukazuje się również Autobus na Golgotę (Wydawnictwo Baran i Suszczyński) – połączenie prozy i komiksu.

Kolejny projekt Lecha Majewskiego to zrealizowany w 1998 roku Katowicach spektakl eksperymentalny Tramwaj, przeniesiony później do Düsseldorfu. W Galerii Sztuki Współczesnej w Katowicach Majewski przedstawia i filmuje instalację Wypadek, a rok później powstaje Wojaczek – opowieść o jednym z najciekawszych polskich poetów współczesnych. Film został zaprezentowany na festiwalach m. in. w Rotterdamie, Berlinie, Jeruzalem, Rio de Janeiro, Londynie, Mexico City, Sao Paulo, Nowym Jorku, Montrealu i Los Angeles. “Wojaczek” zdobył ponad 20 nagród, w tym tytuł Najlepszego Europejskiego Niezależnego Filmu w roku 2000 w Barcelonie, Najlepszego Filmu Europejskiego w Corato i Grand Prix w Kłajpedzie. Odtwórca głównej roli Rafała Wojaczka – Krzysztof Siwczyk – otrzymał nominację Europejskiej Akademii Filmowej na Najlepszego Aktora Europejskiego.

Następnym filmem Lecha Majewskiego jest Angelus – nazywany często “śląskim Sto lat samotności”. Premiera filmu odbyła się w październiku 2001 roku. Podobnie jak “Wojaczek”, “Angelus” zdobył szereg liczących się nagród filmowych, m.in. Grand Prix Camerimage i nagrodę im. Federico Felliniego. Film opowiada o historii śląskiej grupy różokrzyżowców-górników. Jej głównym bohaterem jest Teofil Ociepka – obok Nikifora najbardziej znany polski malarz-prymitywista.

Rok później reżyser ponownie wrócił do Carmen, by wystawić ją na scenie Litewskiej Opery Narodowej. W Heilbronn natomiast otworzył sezon Operą za trzy grosze Bertolda Brechta.

Lech Majewski jest również autorem książki poświęconej Federico Felliniemu Asa nisi masa – Magia w “8,5” Felliniego i zbioru esejów Oficjalne centrum świata o życiu w Hollywood i Nowym Jorku.

Kolejnym dziełem twórcy “Wojaczka” jest film Ogród rozkoszy ziemskich, nakręcony na podstawie wydanej w 2002 roku książki Metafizyka. Film został nagrodzony Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rzymie (2004 rok). Obraz Majewskiego to opowieść o miłości, sztuce i Wenecji. Bohaterowie filmu odtwarzają sceny z “Ogrodu rozkoszy ziemskich” Hieronima Boscha. Łączy ich pragnienie odnalezienia piękna i harmonii w ogarniętej chaosem, rozpadem i brzydotą rzeczywistości.

W 2003 roku nakładem Wydawnictwa Rebis ukazała się powieść Lecha Majewskiego nosząca tytuł Hipnotyzer – książka, której akcja rozgrywa się w Wenecji – mieście zamieszkania autora. W tym samym roku Lech Majewski stworzył zbiór dwunastu videoartów “DiVinities”.

W 2005 roku zorganizowane zostały dwie duże retrospektywy prac Lecha Majewskiego; pierwsza w Buenos Aires i Mar del Plata w Argentynie, druga w Londynie, gdzie jego filmy pokazano równocześnie w Brytyjskiej Akademii Filmowej, w Riverside Studios i Curzon Cinemas, podczas gdy Whitechapel Art Gallery zainstalowała jego videoarty. Rok później twórczość Majewskiego uhonorowało najbardziej prestiżowe muzeum sztuki współczesnej, The Museum of Modern Art w Nowym Jorku, organizując w Maju 2006 indywidualną retrospektywę jego twórczości. Jej otwarcie uświetniła premiera “KrwiPoety”, unikalnej sekwencji 33 wideoartów prezentowanych symultanicznie, które, w opinii kuratora MoMA Laurenca Kardisha, “poruszają zaniedbane przez inne media, niezagospodarowane obszary psyche współczesnego człowieka”.

W lutym 2007 cykl videoartów “KrewPoety” był prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, a w czerwcu na Biennale w Wenecji. W tym samym roku Lech Majewski stworzył film fabularny Szklane usta, oparty na cyklu “KrewPoety”. Retrospektywę twórczości artysty (“Lech Majewski: Conjuring the Moving Image”) oglądać można w Stanach Zjednoczonych. Na przełomie lipca i sierpnia retrospektywa zawita do Galerii Narodowej w Waszyngtonie.

W 2008 roku Lech Majewski rozpoczął pracę nad kolejnym filmem. Młyn i krzyż (“The Mill And the Cross”) to współczesne odczytanie słynnego obrazu Petera Bruegla “Droga na Kalwarię”. W filmie zagrał Rutger Hauer, Michael York, Charlotte Rampling i Joanna Litwin. Autorem scenariusza jest Lech Majewski i Michael Francis Gibson. Zdjęcia zakończone zostały w 2009 roku.
.
.
.
.
.
.
.
source: blogsinacomcn

艺术家Robert Gligorov来自马其顿,目前在意大利米兰活动并进行创作。Gligorov的工作试图冲击观众的思维底线,他有着不可预测的想象力,艺术应在“觉醒状态,它从昏睡被灵魂惊醒。”“Gligorov创作非常有趣的雕塑和装置,以及大型打印的摄影作品。