vrouw

source: loretavisic
“In her work Loreta Visic (1976) unites the extreme elements in her life in her very own way. She subtly points out the delicate balance and close link between the familiar and the strange.
Generally we easily allow ourselves to believe that what we see is the only true reality. Loreta Visic shows us a glimpse of a different reality that lies beyond what we see.
By juxtaposing contrasting elements she upsets our normal perception and sets off a whole chain of associations.
In this way she brings the observer into a state of alienation.
What first appeared to be so familiar and unambiguous now becomes highly ambivalent.
In addition to this intellectual uprooting, Loreta Visic’s work also unleashes various emotional reactions through the use of clichés and archetypes.”
Loreta Visic works in Roermond, The Nederlands. She graduated in 2001 at the Higher Institute of Fine Arts in Antwerp (HISK).
She was awarded the price of La Jeune Peinture Belge- Langui in 2001. Jurgen Gaethofs
.
.
.
.
.
.
.
source: ensemblesmhkabe
Geboren in Croatia.
Loreta Visic werd geboren in Kroatië, maar verhuisde als kind naar Nederland. Na haar studie aan de Academie voor Beeldende Kunsten Maastricht – ABK, behaalde ze haar MA van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) in Antwerpen, België. Tijdens haar studie nam zij deel aan verschillende internationale artist in residence programma’s.
Visic werkt op subtiele wijze de delicate balans en de nauwe band tussen het vertrouwde en het vreemde, het bekende en het onbekende uit. De ogenschijnlijk lieve en mooie sfeer van ‘huiselijkheid’ trekt de kijker in psychologische ruimtes van persoonlijke intimiteit, kwetsbaarheid en veiligheid. Maar de onschuldig ogende objecten van comfort en veiligheid leiden tot een dramatische spanning wanneer hun schijnbare rust onderbroken wordt door onze verstorende herkenning.
Visic is een kunstenares met een sterke gevoeligheid en zelf reflexieve benadering van de praktijk. Uitgangspunt voor haar artistiek oeuvre is het bewegen en veranderen van plaatsen waarin ze een reeks van gedachten over thuis, huiselijkheid en thuishoren onderzoekt en die ze verbindt aan onderwerpen zoals persoonlijke ruimte, intimiteit, veiligheid, religie en cultuur. Visic bevraagt deze kwesties in hun voor de hand liggende verschijningsvormen. Ze combineert zorgvuldig technieken en materialen om overtuigende maar tegelijk ook onrustige verhalen te creëren. Haar kunst is zeer plastisch, figuratief, zelfs scenografisch.
.
.
.
.
.
.
.
source: z33be
Loreta Visic (1976) brengt in haar werk op een heel eigen manier de uitersten uit haar leven samen. Fijnzinnig wijst zij op het fragiele evenwicht en de intieme band tussen het vertrouwde en het vreemde. We gaan er doorgaans nogal gemakkelijk van uit dat wat wij zien de enige en echte realiteit is. Loreta Visic toont ons een glimp van een andere werkelijkheid voorbij het zichtbare.
Door tegengestelde elementen met elkaar te confronteren verstoort ze de normale waarneming en brengt ze een keten van associaties op gang. Zo brengt ze de toeschouwer in een algemene staat van vervreemding. Wat eerst zo vertrouwd en eenduidig leek, krijgt nu een uiterst ambivalent karakter.
Naast deze verstandelijke ontheemding maakt het werk van Loreta Visic ook heel wat emotionele reacties los, onder meer door het gebruik van clichés en archetypes. Een voorbeeld hiervan is het vaak weerkerende archetypische beeld van het huis. Een huis staat op het eerste gezicht voor geborgenheid, vaste waarden en orde. Visic transformeert het tot een unheimliche plek waar onzekerheid en chaos de dienst uitmaken. In Washuis (2000) vormen allerlei kleurrijke kledingstukken de wanden van een woning. Eén windstoot volstaat echter om dit ‘huiselijke’ tafereeltje te veranderen in een tochtig geraamte met wapperende vodden. Zo biedt het oeuvre van Loreta Visic zich aan de toeschouwer aan als een uitdaging om de dubbelzinnigheden van het leven op het spoor te komen. In elk werk zit er wel een addertje onder het gras. Dat spreekwoordelijke addertje komen we ook tegen in het werk met de titel Snake (2005). Nu zit het niet weggestoken onder het gras, maar word je een beetje ongemakkelijk omdat de slang wegkruipt onder het tapijt. Helemaal eng wordt het als je merkt dat de slangenhuid veel weg heeft van een bleke mensenhuid.