루드 반 엠펠
Рууд ван Эмпель

Study for Women

source: co-magnet

Ruud van Empel is a photographer who obtains its images pasting together many different photographies, obtaining huge collages that however mantain a very photorealistic look. In this way Ruud van Empel recreates the dreamy and colorful world of his imagination, a northern or tropical forests, surreal offices, where he places his environmental portraits.
Although the issues addressed are very different, as the aesthetic impact, Ruud van Empel has an approach that particularly interests me, because I’m currently exploring similar opportunity, trying to take the best of the digital tools available today. Photocollage is one of the most powerful and interesting of these instruments. For this reason I have contacted him and we had the opportunity to exchange a few words about his work.
.
.
.
.
.
.
.
source: arteaunclickblogspot

Breda, Holanda – 1958

Se ha distinguido por la creación de imágenes de manera digital, sus fotografías son un laborioso collage de decenas de imágenes, cada elemento es captado de manera independiente. Fotografía a 4 o 5 modelos profesionales en su estudio, después toma fotografías de hojas, flores, plantas y animales, las ropas también las fotografía aparte, sobre maniquíes, mezclándolo todo con photoshop hasta obtener una composición entre lo real y lo ficticio en el que resulta difícil reconocer donde acaba lo uno y comienza lo otro.

Conocido principalmente por sus retratos de niños, cada personaje intensifica su mirada, el brillo de sus ojos, su pureza o simplemente su ingenuidad, haciendo caer en la cuenta al espectador de los años perdidos y de que no importa el color de cada persona, sino que todos fuimos en algún momento inocentes. Una manera de confrontar a quien observa la obra con el sentido en sí de la misma, haciendo hincapié en los primeros años que marcan la vida de una persona para siempre. Lo interesante es poder observar cada imagen y descubrir no sólo el misterio que conlleva la realización de cada una sino también qué esconde cada

Estudió en la Academy of Fine Arts Sint Joost Bred. Van Empel intentó pintar, pero según él no posee “la artesanía para crear pintura hiperrealista”.
.
.
.
.
.
.
.
source: marit-manon-ckvjouwwebnl

Ruud van Empel, geboren op 21 november 1958 in Breda. Hij studeerde aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda, als grafisch vormgever. Na kort gewerkt te hebben als ontwerper houdt hij zich bezig met het maken van geënsceneerde fotografie. Bij dit soort fotografie is te zien hoe een foto de gemanipuleerde werkelijkheid kan laten zien. Zijn werkmethode is erg ingewikkeld. Hij maakt foto’s van 4 of 5 professionele modellen en maakt daarnaast veel foto’s van bladeren bloemen planten en dieren. Na het maken van deze foto’s begint hij met het bewerken. Dit doet hij met het programma fotoshop. Hij maakt hierdoor verschillende kunstwerken, vooral met kinderen afgebeeld in een paradijselijke omgeving.
.
.
.
.
.
.
.
source: escapeintolife

Van Empel’s working method is a complex one. He photographs 4 or 5 professional models in his studio, and takes many series of detailed photos of leaves, flowers, plants and animals. Having gathered hundreds of pictures in a database, he selects those images with which he can achieve the best results. The models are mixed in the Photoshop program, clothes are photographed separately on a tailor’s dummy. In this way he creates new images of mainly children, black or white, set in a paradisaical environment.

The art historian Jan Baptist Bedaux wrote in the catalogue (2006) of Museum Het Valkhof:

“The fact that many of the children in his compositions have a dark skin is a facet that cannot remain without comment. Although it is self-evident that a child’s skin colour is not important, the iconography of the innocent child was traditionally represented by ‘white’ children. The earliest examples of this date from the early seventeenth century. These are portraits in which children are captured in an idealized, pastoral setting. It is a genre to which the children’s portraits of the German artist Otto Dix, a source of inspiration to van Empel, refer.

In deviating from the standard iconography by giving the child a dark skin, Van Empel inadvertently assumes a political stance. After all, this child is still the focus of discrimination and its innocence is not recognized by everyone as being self-evident.”
.
.
.
.
.
.
.
source: jojannekeintilburgblogspot

Ruud van Empel werd in 1958 geboren in Breda. Hij studeerde aan St. Joost en werkte als grafisch vormgever onder andere voor Theo en Thea. Hij verhuisde naar Amsterdam en begon vanaf ongeveer 1995 steeds meer als autonoom kunstenaar te werken. Uit tijdschriften knipte hij illustraties die hij met kopiëren, plakken, fotograferen en weer kopiëren uitwerkte tot collages. De uitgeknipte plaatjes waren vaak wat anderen als zoetsappig ervaren, lieve hertjes, een boeketje rozen, maar dan in de foute kleuren. Hij maakte zo met illustraties van anderen een eigen wereldje waarin de onderdelen niet klopten qua proporties. Steeds meer ging hij zelf fotograferen om de onderdelen voor zijn collages te verzamelen. In later werk is élk onderdeel van zijn werk door hemzelf gefotografeerd. In het bos, in de studio, op straat, in een hortus, op een zolder, maakt eigenlijk niet uit waar. De objecten op een foto worden door Van Empel zorgvuldig ‘losgeknipt’ van de achtergrond en via photoshop worden zo nieuwe beelden samengesteld uit honderden details. Blaadje voor blaadje, insect voor insect, dauwdruppel voor dauwdruppel, plooi voor plooi, alles wordt met de hoogste precisie laag over laag opgebouwd. Van Empel is een verzamelaar van beelden die via photoshop tot een eindresultaat worden verwerkt. “Photoshop doe je met je hersenen” zegt Van Empel, heel weloverwogen, nergens zit een onderdeel wat daar niet hoort, alles moet kloppen.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: blckdmnds

Ruud van Empel é um fotógrafo e designer gráfico holandês, cujos trabalhos são expostos em galerias de todo o mundo, inclusive no Brasil. O artista costuma retratar crianças, de olhar profundo, posicionadas quase sempre em lugares naturais – uma espécie de representação pictórica da inocência – e sua paixão declarada pela beleza e cultura negra, reflete de maneira explícita em suas obras. Sua montagens fotográficas, belas, perturbadoras e polêmicas, tem um forte apelo surrealista e chegam a ser confundidas com pinturas, tamanha a riqueza de cores e contrastes, conseguidos através da utilização de um papel especial chamado Cibachrome, o qual intensifica a definição, a cor e o brilho das fotos. O processo utilizado por Ruud, consiste em tirar fotos dos modelos em estúdio e posteriormente inserir as paisagens nas fotos.
.
.
.
.
.
.
.
source: lupinekeblogspot

In de serie Study in Green maak je kennis met prachtige bostaferelen, die volledig bestaan uit zeer gedetailleerde bomen, bladeren, diertjes, plantjes, mosjes. Centraal een kinderfiguurtje of hert… De lichtinval is diffuus, de sfeer sprookjesachtig…

Een volgende serie schilderijen, Study in green no 2, bestaat uit kinderen die in een bosrijke omgeving lijken te poseren. De kleertjes doen ouderwets aan, de blikken in de ogen lijken onschuld uit te stralen. Toch krijg je een vervreemdend gevoel bij deze foto’s, er lijkt iets aan de hand te zijn maar je kunt er niet direct de vinger op leggen… Komt het, omdat geen van de kinderen, op welke foto dan ook, lacht?

Ook bij de meisjes in het water vraag je je af, wat er nou precies aan de hand is… Is alles werkelijk zo onschuldig wat je ziet? Mooi zijn ze wel, zowel de foto’s als de meisjes, maar toch blijft er iets wringen…

De serie World, het werk ‘met de negerkindertjes’, is ongelofelijk boeiend! In een tropische omgeving staan telkens één of meer donkere kinderen centraal… Je ervaart de schoonheid van de natuur, en de intensiteit van de kleuren is adembenemend!

Vooral de kinderen in het water zijn prachtig weergegeven, de weerspiegeling van het water geeft een sprankelend effect!

Gaandeweg ga je je steeds meer afvragen. Wat zie je nou eigenlijk echt? Zijn dit ‘gewone’ foto’s? Zijn ze ‘ge-fotoshopt’? Wie zijn deze kinderen?

Al lijken de afbeeldingen zo levensecht, toch is er iets wat intrigeert…

Al kijkend naar de kinderen, hun gezichten, hun kleding, hun houding, realiseer je je dat dit geen werkelijkheid is. Maar, wat dan wel?

Gelukkig zijn de antwoorden aanwezig in de vorm van een film, die doorlopend in het museum draait. In deze documentaire laat Ruud van Empel je kennismaken met zijn unieke werkwijze.

Want die is ongelofelijk bijzonder! Elke foto bestaat uit duizenden apart gefotografeerde onderdeeltjes, die van Empel op de computer monteert tot een samenhangend geheel. Het is een vorm van collages maken, niet met geknipte foto’s en afbeeldingen uit tijdschriften, maar met eigen gemaakte foto’s. Interessant detail is, dat de kunstenaar ooit wel op ambachtelijke wijze is begonnen met het maken van collages…

Omstreeks 2003 bereikt van Empel met zijn arbeidsintensieve techniek van het maken van fotomontages een hoge graad van volmaaktheid.

“Hoewel je als toeschouwer weet dat een bepaald beeld nooit in één keer kan zijn gefotografeerd, is nergens de vinger te leggen op ‘lasnaden’. De kinderen die hij fotografeert zul je op straat nooit tegenkomen. Ze zijn samengesteld uit tientallen andere kinderen, waarbij de kunstenaar tot in de kleinste details en met de grootst mogelijke perfectie werkt. van de ogen wordt de onderkant, de bovenkant en de pupil apart gecomponeerd, en dan ook nog de specifieke lichtinval in die pupil. Ook de kleding wordt samengesteld uit vele details.”

Behalve kinderen, stelt hij ook bomen, bladeren, takjes en dergelijke via digitale fotografie samen. Van Empel heeft de keuze uit databases vol met materiaal dat hij in de afgelopen tien jaar heeft verzameld. ‘Digitaal kun je net zo veel fotograferen als je maar wil. Later bij het monteren zie ik wel wat ik gebruik’, aldus de kunstenaar.
.
.
.
.
.
.
.
source: beatriceaunblogfr

Créateur d’atmosphères fraîches et verdoyantes, Ruud Van Empel marie avec subtilité les sujets de ses photographies avec les espaces dans lesquels il les plonge. Nées d’un véritable processus créatif alliant collage, prise de vue et retouche photographique, les œuvres de cet artiste hollandais incitent le spectateur à s’abandonner et à contempler les traces d’un voyage improbable dans les pays les plus lointains.
.
.
.
.
.
.
.
source: canelafina-lulablogspot

Ruud Van Empel (Breda, 1958) es un fotógrafo holandés conocido sobre todo por sus retratos de niños que visten un estilismo basado en la estética de la década de 1950 tan de actualidad ahora gracias a la serie Mad Men y a la próxima colección de Prada otoño/invierno 2011 de la siempre visionaria Miuccia Prada.

Sus fotografías, de quiméricos escenarios y colores muy saturados y con un toque naïf de lo más perturbador, están creadas con photoshop a partir de cientos de imágenes individuales.
.
.
.
.
.
.
.
source: fotopotrebitelru

Голландский фотограф Рууд ван Эмпель (1958 г.р.) сегодня настолько востребован в арт-мире, что кажется вездесущим. Весной его работы одновременно можно увидеть в нескольких крупных сборных выставках, среди которых «Опасная красота» в Музее искусств Челси в Нью-Йорке и в галерее Catharin Clark в Сан-Франциско. Что тут говорить о персональных! Одна только что прошла в Париже в галерее Galerie Rabouan Moussion, и тут же вторая под названием «Мир: новые фотографии» открывается уже в Нью-Йорке, в Stux Gallery. На официальном сайте фотографа (www.ruudvanempel.nl) уже обозначены и ближайшие экспозиционные планы, и на осень. До июня проходит очередной персональный показ на этот раз в голландском музее в городе Нэймигене, а осенью фотограф покажет свои работы в выставке «Изображая Эдем» в престижном фотографическом музее MoPA –Museum of Photographic Arts в Сан-Диего.

Конечно, выставки — это большая часть работы по раскрутке имени художника, по таким законам действует арт-мир: галереи или арт-дилеры, которые продают автора, одновременно с небольшими галерейными выставками устраивают и престижные показы в музеях — ведь покупатель обязательно обращает внимание на то, висела ли понравившаяся ему фотография в музее. Галереи не забывают подкреплять растущие цены участием в ярмарках. На ведущих ярмарках в числе нескольких хэдлайнеров голландской фотографии ван Эмпеля представляет Flatland Gallery из Утрехта. Только что в ноябре прошла Paris Photo — 2006, а в конце апреля Flatland Gallery повезет его работы в Бельгию на ярмарку Art Brussels — 2007. Чаще всего один фотограф сотрудничает с одной галереей в одной стране, иногда с одной на одном континенте. У Рууда ван Эмпеля все по правилам, три официально представляющих его галереи находятся в разных странах: одна в Голландии — Flatland Gallery, одна в Германии (в Дюсельдорфе)– Galerie Kai Bruckner и одна в США (в Нью-Йорке) — Stux Gallery, которая уже во второй раз представляет у себя его персональную выставку.

Чем же так интересны фотографии Рууда ван Эмпеля? На его полотнах — а именно полотнами хочется назвать его фотографии, всегда отпечатанные большим форматом, — заключен сконструированный в коллаже фантастический мир: райские кущи и его обитатели — боги, богини, герои, воплощенные в хрупких и невинных телах детей. Идея обращения к проблемам реального мира через нереальный мир фантазий, особенно детских, не нова: уже несколько лет в мире популярны работы немецкого фотографа Лоретты Люкс, которая эксплуатирует тему детского мира и воображения, также создавая смонтированные на компьютере цифровые портреты — образы детей.
Рууд ван Эмпель очень многосторонний художник. До того как стать знаменитым в фотографической среде, он уже сделал прекрасную карьеру как декоратор и театральный художник, графический дизайнер и кинорежиссер. Работал в нескольких телекомпаниях арт-директором, а в 1993 году получил премию им. Шарлоты Кёлер за телевизионные и другие проекты. В начале 90-х ван Эмпель впервые стал показывать зрителям свои арт-работы — это были коллажи, в основном черно-белые, из растений, животных, цветов и деревьев, вмонтированных в ландшафты или лесные пейзажи. Это было еще до того, как программа Adobe Photoshop вошла в широкий обиход, а после того, как она стала более доступна, художник принял ее на вооружение для создания своих фоторабот. С середины 90-х Рууд Ван Эмпель сконцентрировался исключительно на арт-фотографии и начал создавать тематические фотосерии, теперь уже цветные: «Офис», «Набросок в зеленых тонах» и серия «Мир, Луна и Венера», продолжение которой и показывает сейчас Stuxx Gallery.

С 2002 года он работает над этой серией, исследующей природу мира, именно в ней он окончательно сформировал свой визуальный язык: фотографические работы с невероятной яркостью цвета, насыщенностью деталями, интригующими образами и атмосферой предсказания и предчувствия. И все чаще и чаще в свои фантазийные картины он включает детей в различных образах, создавая многоплановые изображения, обманывающие наше восприятие. Эти фотоизображения магически реалистичны, даже гиперреалистичны — это идеал, к которому почти безнадежно стремится живопись. В свою очередь у ван Эмпеля его постановочные фотографии доработаны на компьютере, имитируя живописные эффекты, отчего и без того тонкий баланс между реальным и нереальным, возможным и невозможным еще более нивелируется.
Соединение двух гиперреалистичных элементов — сочного фона из растений и деревьев и пристально смотрящих на зрителя, немного призрачных детей — создают мистические отношения между явно не похожими друг на друга мирами. Зритель переключается с одного «Мира» на другой и каждый выбирает свой, более близкий ему — мир ребенка, поза и жесты которого, согласуясь с названием фотографии, может отсылать к знакомым живописным образам, например, «Рождению Венеры» Боттичелли или мир природы и его обитателей, отсылающий к зеленым зарослям французского импрессиониста Анри Руссо. Рууд ван Эмпель шаловливо играет с восприятием зрителя: его мир, идеально построенный с помощью цифровых технологий, к слову, подтверждающий их превосходство в современной визуальной среде, раскрывается зрителю постепенно, слой за слоем, потому что для понимания каждого последующего нужно произвести усилие — привлечь дополнительные внутренние ресурсы воображения и знания реального мира.