Сэнди Скогланд

The Green House

source: rulegallery

Sandy Skoglund was born in Quincy, Massachusetts in 1946. Skoglund studied studio art and art history at Smith College in Northampton, Massachusetts from 1964-68. She went on to graduate school at the University of Iowa in 1969 where she studied filmmaking, intaglio printmaking, and multimedia art, receiving her M.A. in 1971 and her M.F.A. in painting in 1972.

Skoglund moved to New York City in 1972, where she started working as a conceptual artist, dealing with repetitive, process-oriented art production through the techniques of mark-making and photocopying. In the late seventies Skoglund’s desire to document conceptual ideas led her to teach herself photography. This developing interest in photographic technique became fused with her interest in popular culture and commercial picture making strategies, resulting in the directorial tableau work she is known for today. Skoglund currently lives in Jersey City, New Jersey.
.
.
.
.
.
.
.
source: mundopic

Décadas antes do Photoshop estar disponível, a artista americana Sandy Skoglund começou a criar imagens surrealistas através da construção de conjuntos incrivelmente elaborados, um processo que levou meses para ser concluído. Seus trabalhos são caracterizados por uma enorme quantidade de objetos, brilhos, cores contrastantes ou um esquema de cores monocromáticas.

Sandy Skoglund mistura artes plásticas, técnicas de repetições e fotografia. A cada clique, ela constrói um cena diferente, uma instalação com milhares de adereços e pessoas em ações milimétricamente dirigidas, criando um universo conceitual, surreal e berrante.
.
.
.
.
.
.
source: revistahaus

En el mundo del arte las posibilidades son infinitas y el gusto, por supuesto, subjetivo. Pero cuando del proceso creativo se trata, existen grandes controversias: por ejemplo, hace muchos muchos años, cuando la industrialización no ayudaba en los procesos artísticos, nuestros antepasados lograban grandes cosas, que nos llevaban a preguntarnos lo típico: “¿cómo esculpieron esos gigantes con tanta precisión y de una sola piedra?”.

Hoy en día nuestra capacidad de sorprendernos cada vez es menor, sobre todo cuando contamos con programas tecnológicos que nos resuelven muchas cosas y dan a todo proceso una explicación lógica.

Esto no quiere decir que pensemos que ya no hay artistas verdaderos o que estos procesos de la modernidad no deberían existir. Definitivamente el feeling es lo más importante, pero te preguntarás: ¿por qué te contamos todo esto? Queremos presentarte a una impresionante artista que no tiene miles de años, tampoco esculpió una figura monumental, pero en un tiempo en el que no existía el photoshop se imaginó mundos alternos para fotografiar y pintar, cosas que en la naturaleza no existían; así se dio a la tarea de montar imágenes físicamente para después inmortalizarlas con su arte.

Esta artista estadounidense nació el 11 de septiembre de 1946 en Massachusetts, estudió historia del arte en el Smith College de Northampton, además tuvo un año de formación artística en la Sorbona de París. Al graduarse inició sus estudios en cine y multimedia en la Universidad de Iowa y en 1972 se fue a vivir a Nueva York. Independientemente de la realización de sus obras, ha tenido participaciones académicas en algunas universidades de Estados Unidos, las cuales complementan su experiencia.

Sandy Skoglund realiza una técnica conocida como fotografía de Tableau, en la cual nos hace cuestionarnos qué es real y qué no lo es. En su trabajo proyecta muchos de los temores subconscientes que muchas personas podrían tener, porque a pesar de que los colores en la mayoría de sus obras son brillantes y divertidos, en el análisis a fondo podemos encontrar miedo, amenazas, temores y demás sentimientos que quizás se encuentran en el interior de la artista o de las personas que se topa en la calle, ya que todas las ideas que saca para sus trabajos las toma de las frases que escribe todos los días y a todas horas en un cuaderno que lleva consigo en todo momento, por lo que quizá muchos de sus montajes son producto de reflexiones que hace de su entorno.

Entre las primeras obras que Sandy Skoglund realizó se encuentran Radioactive cats (1980) y Revenge of the Goldfish (1981) que causaron conmoción, ya que representaban una realidad prefabricada, algo así como un photoshop de la vida real, en donde ella misma montó e instaló cada una de las piezas de ese mundo surrealista y conceptual que salía de su imaginación.

A partir de esas obras identificó los procesos artísticos con los que trabajaría y se volvió una experta en todo lo que tenía que ver con instalar escenarios. Esta labor no sería nada fácil si tomamos en cuenta que, su concepto por lo regular consta de una cantidad repetida del mismo objeto que contrasta con un escenario monocromático, mismo donde las personas juegan un papel importante en la realización del performance y a esto se le añade la trascendencia que tiene la iluminación en todo este submundo. Ahora imagina realizar todo tú solito(a), complicado, ¿no?
Podríamos seguir hablando de los montajes y de cada una de sus obras, pero mejor te mostramos su trabajo para que saques tus conclusiones. Inclusive pensar que están hechas en algún programa de computadora no parece una tarea fácil, empezando por el grado de imaginación que debes tener. Así que, te dejamos inmerso en los sueños de Sandy, como le decimos sus amigos (bueno, está bien, ese es su nombre artístico) Skoglund, la artista que le enseñó a hacer fotos al Photoshop.
.
.
.
.
.
.
.
source: xuluxfr

Photographe américaine née en 1946, Sandy Skoglund enseigne la photographie à l’université Rutgers dans le New Jersey.
C’est en 1980 que l’artiste se fait connaitre par son œuvre « Radioactive Cats« . L’axe du travail de l’artiste est resté à peu près le même pendant toutes ces années, comme nous allons le voir.

L‘invasion et l’étouffement provoqué par la répétition d’éléments, une systématisation presque, interrogent en premier lieu la notion d’espace. L’espace de l’œuvre, la notion de limite du format bien sûr, mais aussi celle réservée à l’Homme. On peut y voir un lien avec « les oiseaux« , d’Hitchcock, qui, lui aussi, joue sur le sentiment d’étouffement et de menace provoqué par la multiplication voire l’omniprésence d’un élément. On ne peut poser son regard nul part où il n’y a pas un oiseaux, on s’attend presque à en trouver un dans sa chaussure ou sortant sa tête de la manche de notre pull.

L’espace est réinterrogé et la place de choix réservée habituellement à l’humain est contestée, voire envahie. Un lien avec le travail des surréalistes que sont Magritte et Dali s’impose. Un tableau du premier qui joue sur la multiplication n’est d’ailleurs pas sans rappeler le travail de la photographe : « Pluie d’hommes qui s’abat sur la ville« .

Pour les cinéphile, une scène culte du film « le cercle rouge » de Jean-Pierre Melville avec Yves Montand pendant laquelle des animaux sortent d’un placard et envahissent la chambre où se trouve Yves Montand.

En second lieu, l’œuvre de Sandy Skoglund ne manque pas d’interroger le temps. La multiplication des poses et attitudes des animaux n’est pas sans rappeler le travail de Peter Jansen : human motions que nous avons décrypté sur xulux. La chronophotographie d’Étienne-Jules Marey et d’Eadweard Muybridge (entre autre) réinterprétée en sculpture ? Pourquoi pas, mais il faut distinguer le découpage continu de Peter Jansen qui cristallise un mouvement en poses séparées par des séquences de temps égales et celui de Sandy Skoglund dont les poses n’ont pas de continuité temporelle égale. Deux façons de représenter la relation entre espace et temps. Michel Gondry illustre d’ailleurs magistralement cette explication dans le clip « Come into my world » réalisé en 2002 pour Kylie Minogue.

Dans un troisième temps, ce qui est a noter est un mélange des genres : sculpture, maquette, peinture, couture, modèles… le tout figé en une photographies au point de vu unique qui restera comme la trace d’une œuvre plastique que l’on pourrait qualifier d’installation. Les critiques photographiques utilisent d’ailleurs souvent l’expression « tableaux photographiques » pour qualifier ses photos. On pense dès lors à Georges Rousse ou au Land art de Chrysto (par exemple), dont la photographie n’est que la mémoire d’une installation et d’une mise en scène dont la réalisation se fait dans l’espace et la conception dans le plan. Pour Georges Rousse et Sandy Skoglund, cela est tellement vrai qu’il y a un point de vue unique pour l’œuvre, non seulement pensé et choisi en amont, mais aussi et surtout inéchangeable. Sandy Skoglund réalise elle même tous les éléments de sa photographie dans son studio de 150m² : objets, animaux, vêtements… tout est confectionné à la main par ses soins, on imagine dès lors l’ampleur du travail, mais aussi le degré de préparation et de réflexion en amont, nécessaire à la réalisation de l’image finale.

Les thématiques abordées sont variées : la guerre, le lien entre humain & nature, la société de consommation, le clonage, l’artificiel…
Un univers loufoque et coloré, parfois dérangeant, qui ne cesse de questionner la place de l’Homme (occidental) dans le monde, ses relations avec les co-habitants de la planète, ses habitudes et attitudes quotidiennes mais se lance également dans l’exploration de son intériorité : inconscient, rêves et paradoxes cher aux surréalistes ou au sych/iatre/ologue/analyste, c’est aussi un monde intérieur qui est dépeint. « Psychologie de l’inconscient » de Carl Gustav Jung pourra, à cet égard, donner des clés de compréhension.
.
.
.
.
.
.
.
source: obiegpl

Sandy Skoglund łączy w swej praktyce artystycznej koncept, rzeźbę, malarstwo i instalację, a efektem finalnym staje się fotografia. Czasochłonne, zajmujące ok. 6 miesięcy projekty tworzy sama, czuwa nad każdym fragmentem i detalem. Rzeźbi oraz maluje poszczególne elementy instalacji i tworzy z nich skomplikowane układy. Na końcu fotografuje ten wykreowany, magiczny świat, kojarzący się z porządkiem snu i wyobraźni. O naszym postrzeganiu rzeczywistości pisze Grzegorz Dziamski: “Gubimy się w obrazach, które nie są lustrzanym odbiciem rzeczywistości i odkrywamy bez specjalnego zdziwienia, że nasze postrzeganie, nasza percepcja uwikłana jest w siatkę pojęciowych schematów”1. Może jednym z takich schematów jest odnoszenie czegoś niezwykłego do świata baśni, wyobraźni czy sennych marzeń. Tymczasem tutaj, w fotografiach Skoglund, chodzi raczej o świat rzeczywisty, w którym egzystują obok siebie różne organizmy: ludzkie i zwierzęce. I może dlatego świat w tych pracach nasuwa też skojarzenia z koszmarem…

Sandy Skoglund, Radioactive cats
Prace Skoglund można interpretować właśnie w kategoriach relacji ludzie-zwierzęta. Są one twórczą krytyką i próbą zrozumienia schematów rządzących tymi relacjami. W kulturach tradycyjnych, archaicznych stosunek człowieka do zwierząt oparty był na relacji partnerstwa, współistnienia na równych prawach. Dychotomia Kartezjusza, wprowadzająca twarde rozróżnienia na ducha i ciało, deprecjonowała to, co pozbawione duchowości. Ugruntowany został status jednostki jako pana, a zwierząt jako bytów niższych, podległych, które zostały podporządkowane potrzebom człowieka. John Berger wskazywał na ich nowe strefy funkcjonowania – obszar “rodziny”, gdzie są traktowane jako ulubieńcy i strefę “spektaklu”, gdzie stają się przedmiotem obserwacji, jak w zoo czy na fotografiach2.

Peter Singer dowodził istnienia “mentalności szowinizmu gatunkowego”, przejawiającej się m.in. w przekonaniach o posiadaniu pełnych praw do rozporządzaniu życiem innego gatunku, w przeświadczeniu o swojej wyższości3. Jednak charakter stosunku ludzi do zwierząt nie jest oczywisty. Wpisany jest w niego pewien paradoks – świadomość gatunkowej inności i swojego przywództwa z jednoczesną refleksją o wspólnej przynależności do tego samego porządku przyrody.

Sandy Skoglund, Revange of the goldfish
Analizowane fotografie Sandy Skoglund noszą tytuły: Radioactive cats (1980 r.), Revenge of the goldfish (1981), Fox games (1989), Green house (1990), Gathering paradise (1991) oraz Cats in Paris (1993) i prezentują nieokreślony, nakładający się na siebie świat ludzi i zwierząt. W pracy Radioactive cats zielone radioaktywne (?) koty zajmują podłogę kuchni, ukazane są na oknie, kaloryferze, przewróconym i zniszczonym krześle, oraz na stole. Siedzący tyłem mężczyzna i zaglądająca do lodówki kobieta pozostają niewzruszeni. Revenge of the goldfish przedstawia zielono-niebieski pokój, a w nim śpiącą kobietę i siedzącego na łóżku tyłem do niej chłopca. Sypialnia pełna jest pomarańczowych rybek, “pływających” pod sufitem, wysuwających się z szuflad, zaglądających do lamp, osiadłych na podłodze. Na czym polega tytułowa zemsta, na zaanektowaniu ludzkiej przestrzeni? W bajkach złota rybka, w zamian za darowanie jej życia spełniała trzy życzenia. Czy teraz mści się, ponieważ człowiek porzucił przypisaną mu rolę wybawcy? A może zemsta jest produktem wyobraźni człowieka i świadectwem jego lęków? W świecie zwierząt nie obowiązują znane człowiekowi reguły. W tej nowej sytuacji człowiek może doświadczać – tak jak w akwarium – braku powietrza i tchu, braku punktu oparcia, lęku.

Sandy Skoglund, Fox games
Fotografia Fox games prezentuje gry, zabawy lisów, ale o określonym, pozbawionym niewinności charakterze – “fox” oznacza także zwieść i przechytrzyć. Czerwone lisy ukazane w tej pracy znalazły się w restauracji i rozbiegły się po całej sali. Na dalszym planie widać siedzącą przy stoliku parę i obsługującego ich kelnera. Z oparcia krzesła, na którym siedzi kobieta, zwisa futrzany szal. Następuje zmiana statusu zwierząt, przestają być przedmiotem, dekoracją zdobiącą szyje kobiet czy ściany pokoju myśliwego i osiągają pozycję równoprawnego uczestnika gry. Posiłek w restauracji przybiera formę zrytualizowanej, małej uroczystości, na której zwierzęta pojawiają się najczęściej jako składnik menu. Skaczące po stołach lisy radykalnie zakłócają i znoszą ten porządek.

Sandy Skoglund, The green house
Green house to wręcz sielankowy obraz, ukazujący porośnięty trawą salon, a w nim relaksującą się i zamyśloną parę – kobietę siedzącą przy kominku, mężczyznę w fotelu. Ale oprócz nich w pokoju znajdują się także psy, które odpoczywają tak jak ludzie – leżąc na kanapach i fotelach. Słowo green może oznaczać niedoświadczony, naiwny, nie posiadający wiedzy na dany temat. Nie jest jednak oczywiste, do kogo to okreslenie mialby sie odnosić: do ludzi czy zwierząt? Kogo Czy ludzkie postępowanie jest niedojrzałe? Fotografia może być także odczytywana, jako dekonstrukcja sposobów myślenia o zwierzętach czy też metod pracy i działań ruchów proekologicznych (green kojarzy się również z wszelkimi działaniami na rzecz ochrony przyrody). Projekcja ludzkich kategorii i wyobrażeń na świat zwierząt wydaje się powszechna, a tak różne rzeczywistości nie mogą być ze sobą porównywane na zasadzie prostego przekładu. Przyjęcie takiej perspektywy może ujawnić pozorny charakter niektórych, z założenia proekologicznych, działań. To, co nam wydaje się słuszne i dobre dla zwierząt, niekoniecznie musi takim być.

Sandy Skoglund, Gathering the paradise
Praca Gathering paradise przedstawia wiewiórki, które zgromadziły się przed wejściem do domu, wspinają się po drzewie ale też po ścianie budynku, zajęły leżak, krzesło, stół. Na drugim planie ukazany jest odpoczywający mężczyzna, siedzący pod ogrodowym parasolem. Raj, ale dla kogo? Ogród wokół domu jest miejscem, w którym człowiek doświadcza natury. Najczęściej odpoczywa leżąc na trawie bądź w cieniu drzew, bawi się z psem, pielęgnuje rośliny, delektuje otoczeniem. Wszystko to jednak jest swoistym pozorem obcowania z naturą, gdyż jest ona trzymana w ryzach i przekształcana przez człowieka, oswojona i uporządkowana. Wiewiórki negują zastany porządek, wprowadzają chaos, niszczą “przydomowy” raj ludzi i tworzą swój własny.

Sandy Skoglund, Cats in Paris
W fotografii Cats in Paris przedstawione są zielone koty, tym razem w otwartej przestrzeni, na tle rozbudowującego się miasta. Nowe wieżowce, ciągła budowa są symbolem ekspansji człowieka, zagarniania przez niego coraz to nowych terenów i eksploatacji świata natury.

Świat wyłaniający się z prac Sandy Skoglund jest intrygujący, już samo skonfrontowanie niepokojących tytułów fotografii z bajkową rzeczywistością na nich przedstawioną, może budzić konsternacje, spowodowaną obopólną nieprzystawalnością.

W świecie bajek zwierzęta przedstawione są jako bezstronni obserwatorzy licznych perypetii bohatera. Wkraczają do akcji z określonych powodów – wybawione z rozmaitych opresji chcą wyrazić swą wdzięczność i oddanie. Przyjmują rolę donatora, pomagają protagoniście, dzielą się wiedzą mu niedostępną, obdarowują magicznymi przedmiotami, wskazują sposób postępowania, a po wykonaniu zadania powracają do swojego świata4. Bajka obrazuje obowiązujący paradygmat, sposób myślenia, wizję świata. Rola zwierząt w opowieści i charakter relacji łączących je z człowiekiem są takie, jakimi chcą postrzegać i postrzegają je ludzie. W magicznym świecie prac Skoglund przedstawiona została sytuacja przeciwna. Zwierzęta przekraczają granice swojego mikrokosmosu i anektują ludzką przestrzeń. Przestają być bierne, a nawet wydają się przyjmować postawą roszczeniową – zemsta ryb, radioaktywne (niebezpieczne) koty, lisy i wiewiórki wprowadzające chaos i nieokiełznany żywioł do zorganizowanej i uporządkowanej przez ludzi przestrzeni, psy zagarniające powierzchnię salonu. Prace artystki można interpretować jako pewną sugestię lub postulat nowej wizji świata, ery post-człowieka. Jednostka traci swoją centralną pozycję i prawo do władzy nad wszelkim stworzeniem i staje w równym szeregu z pozostałymi członkami “ziemskiej wspólnoty”.

Interpretując prace Sandy Skoglund należy zastanowić się, w jaki sposób zobrazowano relacje między człowiekiem a zwierzętami. W analizowanych fotografiach zwierzęta liczebnie przeważają nad ludźmi, ich przedstawienia zostały zmultiplikowane, ale w sposób konstruktywny5. Powtórzenie nie jest tylko powieleniem toż-samego, ale jest różnicujące, inaugurujące (na te aspekty powtórzenia wskazywali Derrida i Deleuze, rozwijając myśl Nietzschego6). Każde przedstawione (a wcześniej skonstruowane) na poszczególnej fotografii zwierzę, choć należące do tego samego gatunku, jest inne – zamrożone w innej pozie, innym momencie ruchu. Nie pozwala to na upraszczające zrównanie wszystkich zwierząt do jednej, ogólnej kategorii. Podkreślenie indywidualizmu bytów przeciwstawia się praktykom myślenia o zwierzętach w sposób ujednolicający.

Relacja łącząca przedstawione światy przypomina wstęgę Moebiusa, wykonaną przez sklejenie dwóch pasków papieru, w tym jednego, wcześniej obróconego o 180 stopni. W ten sposób powstaje powierzchnia jednostronna, zapętlona linia zamknięta. Oba porządki, środowisko zwierząt i ludzi, tworzą podobną pętlę. Nakładają się na siebie, funkcjonują w ramach jednej rzeczywistości i stają się nierozdzielnym światem. Ciekawa i nieoczywista wydaje się odpowiedź na pytanie, która z rzeczywistości została zobrazowana przez obrócenie “do góry nogami”. Trudno zdefiniować czyja rzeczywistość jest dominująca, “właściwa”, kto jest “u siebie” a kto jest gościem/intruzem, np. praca Revenge of the goldfish może przedstawiać zarówno pokój jak i wielkie akwarium.

Zastanawiające, że ludzie wydają się obojętni, nie zauważają obecności zwierząt (nie chcą czy nie mogą). Trwają w swoim porządku, nie przekraczając jego granic. Stają się nieświadomi tego, co wokół nich, zbyt ograniczeni horyzontem swojej rzeczywistości, by dostrzec to, co obok. Gernot Boehme wskazywał na istniejącą w człowieku i współcześnie nieuświadamianą potrzebę natury, jako bytu samoistnego, osobnego i niezależnego7. Może prace Sandy Skoglund są próbą przypomnienia człowiekowi o tej potrzebie i zarazem podkreśleniem konieczności dialogu z przyrodą. Bowiem w naszej rzeczywistości związek między gatunkami nie jest partnerski, a prawa współegzystowania wydają się przyjmowane w sposób bezrefleksyjny.
.
.
.
.
.
.
.
source: fridgegr

Installations της Sandy Skoglund διακρίνονται από τον σουρεαλισμό τους, την επανάληψη ενός συγκεκριμένου στοιχείου κάθε φορά και από τα έντονα χρώματά τους ενώ δημιουργούν σκηνικά μαγικά, παραμυθένια και ονειρικά. Πότε μοιάζουν να αποτυπώνουν γλυκά όνειρα και πότε αιχμηρούς εφιάλτες, προβάλλοντας κάθε φορά πολλαπλά μηνύματα μέσω των αντιθέσεων και του στοιχείου της υπερβολής και αναζητώντας τη χρυσή τομή μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού.

Ασυνήθιστα αντικείμενα, όπως ιπτάμενα χρυσόψαρα, τοξικές γάτες και φρικιαστικά μωρά τοποθετούνται επαναλαμβανόμενα σε “καθημερινά” και αναπάντεχα σκηνικά, παροτρύνοντας έτσι τον θεατή να επανεξετάσει την πραγματικότητά του και όλα όσα θεωρεί δεδομένα, μέσω της φαντασίας του.

Η δημιουργός τους χαρακτηρίζεται σαν φωτογράφος, γλύπτρια, σκηνοθέτης, designer και installation artist, αφού τα έργα της αποτελούν ένα συνονθύλευμα όλων αυτών ιδιοτήτων. Μέσα στις έντονες χρωματικές αντιθέσεις των σκηνικών, πρωταγωνιστούν γλυπτά αντικειμένων ή ζώων, κούκλες αλλά και πραγματικοί άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν χάσει τον έλεγχο του χώρου στον οποίο έχουν τοποθετηθεί.

Εκτός των άλλων, τα έργα της Skoglund αποτελούν ένα σχόλιο για την κοινωνία του σήμερα. Στα περισσότερα σκηνικά, οι άνθρωποι φροντίζουν μονάχα τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους, χωρίς να δίνουν σημασία στο περιβάλλον γύρω τους το οποίο μέσω της αδιαφορίας έχει μετατραπεί σε τρομακτικό και εμμονικό, ενώ θίγονται περιστασιακά μέσω υπερβολής και θέματα όπως η γήρανση, ο υπερπληθυσμός και ο πυρηνικός πόλεμος.

Sandy Skoglund
Η Skoglund θεωρείται πρωτοπόρος σε αυτό που κάνει και τα έργα της μοναδικά στο είδος τους, αφού τα πρώτα installations της, όπως η παραπάνω εικόνα με τα χρυσόψαρα, δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’80, τότε που δεν υπήρχαν Photoshop ή υπερεξελιγμένα μηχανήματα για να την βοηθήσουν!

Η Sandy γεννήθηκε στο Quincy, στη Μασαχουσέτη το 1946, ενώ σπούδασε art studio και Ιστορίας της Τέχνης στο Smith College στο Νορθάμπτον. Όταν μετακόμισε στην Νέα Υόρκη το 1972, ξεκίνησε να εργάζεται σαν conceptual artist, ασχολούμενη κυρίως με την φωτογραφία και τις τεχνικές επανάληψης. Τα πιο γνωστά της installations, τα “Radioactive Cats” και “Revenge of the Goldfish“, παρουσιάστηκαν το 1981, ενώ μάλιστα το τελευταίο κόσμισε και το εξώφυλλο των Inspiral Carpets στον ομώνυμο δίσκο τους.
Σήμερα, διδάσκει φωτογραφία και installation/multimedia art στο πανεπιστήμιο Rutgers του New Jersey, ενώ οι μοναδικές και πρωτότυπες εγκαταστάσεις της έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς στο Μουσείο Σύγχρονης Φωτογραφίας, στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο και στο Ινστιτούτο Dayton Art Institute.
.
.
.
.
.
.
source: houhouhahafr

Des tas de choses sont devenues tellement courantes et utiles au quotidien que nous en avons oublié qu’elles n’ont pas toujours existé ! Exemple parfait, PHOTOSHOP, le meilleur ami des graphistes et autres directeurs artistiques qui sans lui se sentiraient nus ! Cependant, il existe des résistants comme l’artiste américain Sandy Skoglund, qui crée entièrement ses mises en scènes pour le moins complexes et surprenantes ! Bourrées de couleurs, d’objets, de brillances, ses photographies hallucinantes sont à découvrir sans plus attendre!
.
.
.
.
.
.
.
source: mihuwa

在Photoshop无所不能的时代里，你一定会认为以下图片的强烈视觉冲击力同样要归功于电脑特效，而事实是来自美国的艺术家Sandy Skoglund，亲手设计制作了大量道具，从而完成了这一系列的摄影作品。每张照片从构思到制作完成都需要一个月的时间。 在每一张照片中都充斥着大量的、明亮的、高对比度、单色的道具。
.
.
.
.
.
.
.
source: forumvietdesignernet

Nhiều thập kỷ trước khi phần mềm xử lý ảnh Photoshop ra đời và làm một cuộc cách mạng trong ngành nhiếp ảnh nghệ thuật và thương mại, nữ nghệ sĩ người Mỹ, Sandy Skoglund đã tạo ra các hình ảnh siêu thực bằng một quá trình khá phức tạp, một bức ảnh có thể mất nhiều tháng để hoàn thành. Tác phẩm của bà đặc trưng bởi một số lượng áp đảo của các đối tượng , với nhiều màu sắc sặc sở, tương phản hoặc có khi chỉ là đơn sắc.

Sinh ra ở Quincy, Massachusetts vào năm 1946, Skoglund nghiên cứu nghệ thuật studio và lịch sử nghệ thuật tại Smith College ở Northampton, Massachusetts từ 1964-1968. Bà chuyển đến thành phố New York vào năm 1972, và bắt đầu làm việc như một nghệ sĩ khái niệm, kiến tạo các quá trình định hướng nghệ thuật bằng các kỹ thuật đánh dấu và sao chụp. Năm 1978, bà đã tạo ra loạt ảnh tỉnh vật với các đối tượng là thực phẩm.
Skoglund từng là giáo sư nghệ thuật tại Đại học Hartford giữa 1973-1976. Bà hiện đang giảng dạy nhiếp ảnh và nghệ thuật sắp đặt / đa phương tiện tại Đại học Rutgers ở New Jerse.
.
.
.
.
.
.
source: 13doorsru

Сэнди Скогланд (Sandy Skoglund), американка, приверженец фото сюрреализма. Эта женщина, несмотря на весьма солидный возраст, умеет своими фотографиями выносить остатки разума. И для этого ей даже фотошоп не нужен.

Родившись в 1946 году в городе Уэймут, штат Массачусетс, она с детства проявила тягу к искусству. Закончив занятия в художественной студии в1964г., она отправляется изучать историю искусств в Smith College в Northampton. Далее – аспирантура, степень магистра и начало собственной карьеры с 1972 года.

Для того, чтобы проявить себя в качестве самостоятельной творческой единицы, Сэнди отправляется в Нью-Йорк, где делает несколько работ в качестве художника-концептуалиста. Но в конце 70-х она влюбляется в процесс фотографирования и приступает к изучению этой области искусства.

Для начала она перефотографировала всё в доме и вокруг него, не оставив в покое ни старых кукол, ни отражений во всех чайниках, сковородках и кастрюлях. Только узнав большую часть возможностей фотоаппарата, Сэнди приступает к серьёзным работам в технике фото сюрреализма.

Её фото сюрреалистичные инсталляции, запечатлённые на фотоплёнку, сразу же привлекли к себе внимание. И это неудивительно. Даже сегодня, в эпоху развитых цифровых технологий, её фантастические работы видятся оригинальными по стилистике и решению творческого замысла. А если учесть, что большая часть её фотографий была отснята во времена, когда о компьютерах только слышали, но в глаза не видели – то восторгу нет предела.

Невероятные образы, сумасшедшие сочетания цветов и форм, орнаментальность, позаимствованная ею из народного творчества коренных американцев – индейцев, – всё это вместе даёт незабываемую концентрацию укрощённого хаоса. Дали бы понравился этот фото сюрреализм.

Этнические нотки проявляются не только в цвете, но и в сюжетах инсталляций. Положение людей, словно случайно оказавшихся в сперва вымышленном, невероятном, но всё же материализованном безумном мире от Сэнди Скогланд, выглядит незавидным. В реальности фото сюрреализма Сэнди перемешано множество людей, предметов и псевдоживых существ.

На изготовление каждой декорации для фотосъёмки приходится затрачивать массу времени: недели и месяцы. Одно дело покрасить листья в синий цвет («на Венере, ах, на Венере…»), и совсем другое – покрыть кофейными зёрнами комнату, мебель в ней и манекены, или создать целую стаю лис, кошек и собак.

Сегодня Скогланд живёт Джерси-Сити, Нью-Джерси, где спокойно преподаёт искусство и остаётся только позавидовать (или посочувствовать?) её студентам, которым довелось учиться у столь креативного наставника, не теряющего творческого запала даже в свои 65 с хвостиком.
.
.
.
.
.
.
.
source: miao717

在Photoshop无所不能的之前那十几年，美国艺术家Sandy Skoglund利用精心设计的艺术装置创造了许多看似不可能的图像，这些照片，每一张从开始到结束都需要一个多月的时间。她像装置艺术家一样，她要使用各种材料布置出一个特殊场景，再把它拍摄下来。时间仿佛静止了，色彩鲜艳的动物悄悄充斥了整个画面，带来一种难以名状的神秘气息，体现着处在封闭空间中的焦虑和困惑。很大胆的颜色创意，给人极大的视觉冲击，整体构成一个奇怪的超现实主义绘画，仿佛梦境一般。

Sandy Skoglund，1946出生，美国后现代摄影艺术家，曾修过艺术史、版画、电影制作等，是属于一位跨领域的多方位艺术家。她的这些作品都有一个共同的特点：这个画面充满了大量的、明亮的、高对比度、单色的道具。