whispers

source: strijbosvanrijswijk

Blauw oplichtende schijven lijken los in een verduisterde ruimte te hangen. Het zijn de bekers van vijf meer dan manshoge keramische trompetten, die in verschillende richtingen opgesteld zijn. De witte binnenkant beschenen met blacklight, zo blijkt wanneer je ogen zich aangepast hebben aan het duister. Uit die trompetten komen woorden, flarden van zinnen, gelach, afgewisseld met ruis en een eigenaardig sputteren en knetteren. Elke trompet zijn eigen repertoire van uitingen waarvan de betekenis niet te peilen valt; en elk heeft zijn eigen klankkarakteristiek doordat ze onderling in lengte verschillen.

De sprekende trompetten hangen niet alleen in de ruimte – er is onderlinge overspraak, in weerkaatsing krijgen ze tegenweer van hun omgeving. Zorgvuldig gecomponeerde, veranderlijke geluiden uit rondom opgestelde speakers omgeven de spreekstemmen als een bedding die ze opneemt. Deze is soms uitgesproken muzikaal, soms een vervormde weerspiegeling van het stemmenmateriaal. Terwijl de stemmen onverstoorbaar en gelijkmatig doorlopen, raakt het omringende samenstel van geluiden in een stroomversnelling, en stormt naar een plotse climax. Die veegt in een flits de lei schoon, zodat het praten, murmelen, sputteren en ruisen opnieuw een aanvang kan nemen.

Rondlopen door deze installatie van componisten Rob van Rijswijk en Jeroen Strijbos en beeldend kunstenaar Pierluigi Pompei, brengt een tweeslachtig gevoel teweeg. Je wordt er totaal door omsloten, alsof je onderduikt in een klankbad met stromingen die je gehoor naar verschillende kanten trekken. Anderzijds blijf je een buitenstaander in wat zich om je heen afspeelt. Het is een wereld waarvan je de meeste componenten herkent, en die je toch vreemd is. Een wereld waarin je opgenomen bent, maar waarin je nooit helemaal kunt doordringen. Een wereld die je tegelijkertijd omarmt en buitensluit. Deze wereld roept een verlangen op dat nooit vervuld zal worden en daardoor alleen maar kan groeien.

Whispers is een co-productie met festival November Music NL.
.
.
.
.
.
.
.
source: strijbosvanrijswijk

Blue lightening discs seem to hang freely in a darkened space. They’re the horns of five more than man-sized ceramic trumpets, arranged in various directions. The white inside is radiated with blacklight, as it turns out when your eyes have adapted to the darkness. The horns transmit words, fragments of sentences, laughter, alternated with noise and a strange crackles and sputters. Each trumpet has it’s own repertory of expressions, of which the meaning is hard to probe. And each has it’s own characteristic sound, due to their difference in length.

The speaking trumpets are not alone in space, their voices overlap, in their echo they receive resistance from their environment. Carefully composed continuously changing sounds from speakers surrounding them, absorb the voices like a riverbed. Sometimes distinctly musically, sometimes as a distorted reflection of the voices. While the voices drag on steadily and impassively, the surrounding sounds turn into a flood, rushing towards a sudden climax. In one wave it erases the blackboard, to make way for the talking, murmuring and sputtering to start all over again.

Walking around in this installation by composers Rob van Rijswijk and Jeroen Strijbos and artist Pierluigi Pompei evokes an ambiguous feeling. It encloses you completely, as if diving in a sound pool with streams that pull your hearing into different directions. On the other hand, you remain an outsider in the events surrounding you. It’s a world in which you’re familiar with most of the components, still you’re never able to merge in completely. It’s a world that embraces and excludes you at the same time. This world grows a desire that can never be fulfilled, and which will thus only get stronger.

Whispers is a co-production with festival November Music NL
.
.
.
.
.
.
.
source: walkwithmenet

Dutch composers Rob van Rijswijk (1971) and Jeroen Strijbos (1970) both graduated with honors from the Utrecht School of the Arts in the Netherlands, specializing in Electronic & Computer Composition.

The hallmark of Strijbos and Van Rijswijk’s collective body of work is a combination of electroacoustic composition and spatial elements, design and innovative music technology. The composers seek out zones where different disciplines meet and intersect.

Prizes

Their work has been awarded an honorary mention for the PRIX Ton Bruynèl 2010 and First Music prize by The Prins Bernhard Cultural Foundation Netherlands 2012, and is performed and exhibited in among others Amsterdam, London, Glasgow, Berlin, Zürich, Istanbul, Shanghai, Paris, New York, San Francisco and Montreal.