吉冈德仁
吉岡徳仁

Snow

source: stylepark

Born in Japan in 1967 and the winner of a large number of awards, with pieces on display at the MoMA and the Cooper Hewitt in New York, the Victoria & Albert in London and the Vitra Design Museum. Tokujin Yoshioka trained along with Shiro Kuramata and Issey Miyake, opened his own studio in 2000, and has worked with Japanese and international companies such as Hermès, Toyota, BMW and Swarovski, designing showrooms and installations. As a result of the success of the Honey-pop paper chair in 2001, he began establishing increasingly close links with the world of interior design, developing projects for Driade, Moroso and Kartell, amongst others. The signature feature of his creations is their poetic, light, dreamlike quality; his products, interiors and installations are the result of painstaking, complex research carried out on simple materials, combined with experimental technology. The awards he has received include Design Miami, Designer of the Year 2007, the Wallpaper Design Awards 2008 and Elle Decoration International Design Award, Designer of the Year 2009.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: jiajusina

摘要：吉冈德仁1967年出生于日本南部九州岛的佐贺县(Saga)，在当地传统工艺和民俗的熏陶下，年幼时的吉冈德仁就已经确立了未来成为一名设计师的志向。1983年，吉冈德仁进入东京的桑泽设计学校(Kuwasawa Design School)学习室内设计和工业设计，并在这里遇到了对他有知遇之恩的老师，已故日本设计大师仓俣史郎(Shiro Kuramata，1934-1991)。

　　学生时代的吉冈德仁就有一个让人惊讶的生存技能——竞赛，在东京学习期间他居然靠不断赢取大大小小的竞赛养活了自己。1986年毕业后，吉冈德仁开始在仓俣史郎的事务所工作；1988年，在仓俣史朗的推荐下，吉冈德仁来到了另一位日本设计大师三宅一生的事务所工作，虽然吉冈德仁从未接受过任何有关解剖学或者服装设计的专业训练，但他对人体的平衡、运动、感觉，甚至情感都有着与生俱来的感悟力，三宅一生回忆说：“我早就知道，只要我几天没见吉冈君，当他忽然出现在我眼前的时候，总能给我看一些‘好东西’。他带给我的从来就只有惊喜。”

　　这种“惊喜”的感觉，几乎在吉冈德仁的每件作品中都能体会到。
.
.
.
.
.
.
.
.
source: ignantde

Tokujin Yoshioka wurde 2007 auf der Design Miami zum ‘Designer des Jahres’ ernannt. Dafür kreierte er eine Installation über die wir kürzlich gestolpert sind. Er füllte einen kompletten Raum mit 2 Millionen Trinkhalmen. In den Zwischenräumen des Plastiktornados finden sich verschiedene seiner Werke. Geboren in Japan ist der Designer bekannt für seine Arbeiten, die alltägliche Materialien wie Glas, Plastik, Stoff oder Papier und sogar Taschentücher zu magischen Objekten und raumfüllenden Installationen vereinen. Gleichzeitig bewegt er sich gerne im Feld technischer Innovation und sucht nach neuen Produktionsmethoden, die einzig er bislang verwendet.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: journal-du-design

Les plumes volent dans ce réservoir de 15 mètres de long installé par le créateur japonais Tokujin Yoshioka au Musée D’art Mori à Tokyo. Appelé » The snow « , l’installation fait partie d’une exposition appelée Sensing Nature qui continue jusqu’au 7 novembre. Une exposition légère avec un goût de fraicheur pour cet été très chaud.
.
.
.
.
.
.
.
source: shoppingblog

This amazing installation by Tokujin Yoshioka called “snow” makes it look like you are inside a snow globe. Gizmodo says hundreds of pounds of feathers were used in the 50-foot installation.
.
.
.
.
.
.
.
source: blogmodernica

If you happen to be in Tokyo from now through November 7, this is one exhibit you need to see. Sensing Nature at the Mori Art Museum in Tokyo explores Japanese artists/designers expression of the natural phenomenon of snow, water, wind, and light with large-scale installations to stimulate the senses. Artist Tokujin Yoshioka‘s Snow installation is 50 feet wide with hundreds of pounds of white feathers blowing about to emulate a lovely snow storm. Yoshioka’s other nature inspired pieces are equally impressive and easy on the eyes.
.
.
.
.
.
.
.
source: arhinovosti

Хорошо быть знаменитым дизайнером; наклеил на большой кусок стекла ваты, и уже – произведение искусства. Правда, стоит признать, что в инсталляции Токуйна Йошиоки (Tokujin Yoshioka) используется не вата, а перья – они летают по стеклянной емкости длиной 15 метров, а установлено все это в музее Мори Арт (Mori Art Museum) в Токио. Инсталляция называется “Снег” (The Snow), она станет частью экспозиции “Чувствуя природу” (Sensing Nature), которая продлится в выставочном центре до 7 ноября.
.
.
.
.
.
.
.
source: progettodogma

“Credo che le cose più belle di questo mondo siano quelle che non si possono riprodurre, quelle che nascono per caso. E poi il disordine che non può essere compreso attraverso una teoria. Credo che la natura sia la bellezza suprema”.

Tokujin Yoshioka e la sua installazione per la mostra “Sensing Nature” al Mori Art Museum nel 2010. Snow è un’installazione dinamica lunga 15 metri. Centinaia di kg di piume soffiate in ogni direzione ricadono leggeri al suolo. E fanno scaturire la memoria del paesaggio di neve che si trova nel cuore di tutti noi. Questo lavoro mostrerà una bellezza inimmaginabile catturando il movimento innaturale della natura. Questo lavoro deriva da un’installazione del 1997 che mostrava il concetto di neve attraverso un massiccio uso del bianco. Più che la natura in sé, la cosa per me più importante è capire perché e come la natura ispira e influenza le persone. Per questo non mi limito a emulare la forma delle cose che già esistono in natura, ma cerco di tirare fuori delle emozioni attraverso il design. Negli ultimi anni, ho studiato l’essenza che gli esseri umani avrebbero percepito. Non si tratta di arrangiare o ridurre le forme, ma piuttosto di integrare questi fenomeni e le leggi della natura nel design e di vedere come potrebbero influenzarci e ispirarci. Perché credo che ci sia un’allusione per il futuro da qualche parte tra l’essenza del design e la natura.

Ho usato delle piume, che credo sia il materiale più leggero di cui disponiamo oggi. Il paesaggio di neve creato con le piume sarà molto più simile all’immaginario e alla memoria che ciascuno di noi ha della neve piuttosto che a un paesaggio di neve vero e proprio.

Quello che mi interessa non è tanto riprodurre la natura, ma capire come funzionano i sensi dell’essere umano quando vengono in contatto con essa. Ritengo che le cose più belle in assoluto siano quelle irriproducibili, nate per caso; il disordine che non può essere compreso per via teorica. Credo che la natura sia la cosa più bella di questo mondo. La luce del sole, una leggera brezza, la forma armonica di una foglia, la varietà di profumi della natura… Sono cose che tocca le nostre emozioni. Non intendo riprodurle, ma prendere gli elementi che ispirano il nostro animo e integrarli nel design.
.
.
.
.
.
.
.
source: mgznpl

Snow to część wystawy powstałej w 2010 roku w Mori Art Museum – Sensing Nature. Ów rok mijał pod hasłem: Redefiniując Japonię. Japończycy zawsze mieli ścisłą relację z naturą. Ta wystawa jest swoistą eksploracją wrażliwości oraz zbiorowego przywiązania i przynależności do kultury. Zaprojektowana była z dozą przekory wobec tradycyjnej koncepcji, która głosi, że natura powinna być odczuwana, a nie racjonalizowana. Powstaje zatem pytanie o to, jak siła i wartość przyrody w Japonii wpływa na współczesną sztukę i design?

Yoshioka Tokujin uczynił motywem przewodnim swojej wystawy refleksję nad istotą natury. Japońskie pojęcie zjawisk przyrodniczych zostało połączone z animistycznym sensem religii, by dać początek sztuce jedynej w swoim rodzaju. Sztuce prowokującej do spostrzeżeń związanych z relacją „natura a kultura”. Gdzie jest granica? A może człowiek okryty płaszczem kultury nie jest w stanie odkryć sekretów przyrody?

OKIEŁZNAĆ ŻYWIOŁ
Instalacja Snow nie miała naśladować natury. Jej celem była obserwacja mechanizmów funkcjonowania ludzkich zmysłów podczas procesu doświadczania. Człowiek wiecznie odczuwa potrzebę definiowania pewnych zjawisk. Inaczej ów niepokój wynikający z braku wiedzy przeradza się w uczucie zagrożenia. Natura, ostateczne piękno tego świata, niepowtarzalne zjawisko braku stałości funkcjonuje według porządku, którego nie da się zrozumieć poprzez teorię.

Odczucie istoty chłodu, podobnie jak i śniegu, możliwe jest tylko za sprawą empeirii – doświadczenia zmysłowego. Przyglądając się instalacji stykamy się ze śniegiem, a raczej z puchem, który ma nam śnieg przypominać. Jednak przy dłuższej obserwacji ów zamiennik zaczyna nabierać cech fizycznych i chemicznych tworzywa pochodzenia naturalnego. Artysta dając nam jedynie złudzenie, pomija istotne kryterium prawdziwości, tworząc w ten sposób sztukę. W pełni wartościową, wręcz imponującą.

Ta umowność pomiędzy widzem a artystą ma znamiona teatralizacji. Oto w piętnastometrowej szklanej witrynie fruwa sto kilogramów pierza, który opada powoli, zgodnie z ruchami natury i do złudzenia przypomina burzę śnieżną. W szklanym zbiorniku zostaje zamknięta jedynie esencja. Sposób, w jaki Yoshioka oddaje istotę śniegu jest charakterystyczny dla jego twórczości. Znane jest jego przywiązanie do sztuki mediów i wszelkiego rodzaju witryn butikowych, które często stają się prototypami wystaw muzealnych. Tak również było w przypadku Snow. Po raz pierwszy ta koncepcja ujrzała światło dzienne w 1997 roku. Na witrynie butiku Issey Miyake, promującej kolekcję zimową, szalała śnieżna wichura.

IDEA, MATERIA, KOLOR
Yoshioka Tokujin pozwala widzowi zajrzeć wewnątrz, wręcz umieszcza go w środku instalacji posługując się przezroczystą witryną. Tafla szkła zaciera granice, nadaje lekkości. Za jej sprawą nie dostrzegamy różnicy między materialnością a niematerialnością. Z drugiej strony przeźrocze daje poczucie bezpieczeństwa, gdy wewnątrz rozpętuje się zamieć. Teatr natury rozgrywa się mimowolnie. Choć ów spektakl jest lekki i zwiewny, to prowokuje siłą, z jaką zaburza panująca harmonię. Dynamizm uwiarygodnia tę instalację. Odczuwalny jest przepływ energii, podczas gdy puch figlarnie unosi się i opada. To połączenie ukazuje, jak ogromna i niezrównana jest siła zjawisk przyrodniczych. Mimo to sztuka daje narzędzia do okiełznania tego żywiołu.
.
.
.
.
.
.
.
source: designblog

Tokujin Yoshioka was geboren in Japan in 1967, na uitvoerige samenwerking met Shiro Kuramata en Issey Miyake en deze bestudeerd te hebben, kwam in de opstelling van 2000 zijn studio, Tokujin Yoshioka Design, in Tokyo. Zijn vennootschap met Issey Miyake heeft meer dan 20 jaar bestaan. Tokujin Yoshioka heeft deelgenomen aan een aantal projecten met mode ontwerpers en designers. Maar hij brak pas echt door na zijn succes in ‘Issey Miyake Making Things for the Cartier foundation in Paris’. Ondanks zijn leeftijd is Tokujin Yoshioka een van de meest belangrijke en invloedrijke japanese designers of eerder gezegd “vormgevers”. De reden waarom ik vormgever zeg, is omdat ik hem niet in een hokje weet te plaatsen. Hij bevindt zich in het speelveld in de vormgeving. Als je zijn werk observeert denk je al snel aan motie, transparantie en de omgang en kennis van materiaal.
Het spelen en gebruik maken van het materiaal is steeds verschillend. Zo gebruikt hij papier om een stoel mee te bouwen, het papier is nooit stevig genoeg om op te kunnen zitten, maar het door het papier in een vorm te kneden en het van zijn blanke gladde oppervlakte te ontdoen en het grootschalig als een compacte eenheid neer te zetten maakt het geheel totaal anders.
Oké, je kan er niet op zitten want alles zakt in, maar het schept iets nieuws voor het oog en het lijkt te werken. Het is rustgevend en strak ondanks de slordige vouwen die toch ritmisch worden door het grote geheel.
Alles voelt heel clean aan, en alles is dan ook strak en voor mijn doen totaal emotieloos. De emotie kwam niet bij me op, tot ik na een tijd onderzoek zijn proces en manier van werken begon te begrijpen.
Zo werkt hij nogmaals erg veel met transparante objecten en mogelijkheden, hierbij denk je ook aan weerkaatsing en schemering en spiegeling. Lichtinvallen die je raken in het werk en het zijn kracht geven en soms ook ontdoen. Doordat het vaak te strak is verga ik mezelf nogal snel in de spiegeling en in de lichtinstallaties. Het is natuurlijk wel goed doordacht en in de puntjes uitgezocht en er zit detail daar waar het nodig is, maar het is voor mij zo achterhaald en gedaan. Zeker als je kijkt naar Japanse collega’s en mensen in zijn werkveld is het voor de hand liggend vindt ik.
Maar toch blijft het je raken, dit heb ik heel erg bij het werk genaamd ‘snow’. Het is zo simpel en heeft een eenvoud in zijn bedoeling maar het raakt je, je herkent de sneeuw die als poeder met de wind meegaat en het geeft kalmte en emotie. Zo ben ik toch anders gaan kijken naar zijn werk en naar zijn manier van werken, dat het geen wonder is hij zoveel samenwerkend werk heeft verricht.
Wat mooi is te zien in interviews is dat hij zelf aangeeft zijn voorkeur ligt bij simpelheid. Zo kleedt hij zich simpel en strak. Zwarte shirts en polos en geen opvallend kleurige schreeuwende kleren. Ditzelfde zie je in zijn werk terug en kan je zien dat hij weet wie hij is en waar hij staat. Zijn werk is een weerspiegeling van hemzelf.
Simpelheid en strak afgewerkte concepten zijn een kenmerk van Tokujin Yoshioka, in zijn werk ‘Venus Natural Crystal Chair’, zie je in het proces Tokujin Yoshioka kleine kristallen laten groeien in een aquarium om zo deze natuurlijke kristallen tot een stoel te doen creëren. Hij noemde de stoel naar Venus, omdat het groeiproces doet denken aan de godin die wordt gevoedt door delen in het water en zo uit het water tot leven komt. Het is zeker niet een stoel om in te te zitten, maar het is geweldig om naar te kijken. Dit merk ik vaker bij het werk van Tokujin Yoshioka dat het niet praktisch of bruikbaar hoeft of moet zijn, maar het meer het verhaal verteld achter het idee of de manier waarop het idee tot leven is gekomen, en maakt het voor mij ook totaal niks uit of het nu ook echt design is met een functie. Hij gaat heel verfijnd en precies te werk en het lijkt naar mijn mening dat hij zeer gefascineerd is naar het ontdekken van de groei en ontwikkeling van deeltjes in stoffen en materialen. Wat een connectie legt met meubels, kleding, design enz. Dus om terug te komen op het emotionele gebied.. ja, dit zit er zeker in. Misschien niet meteen herkenbaar in het werk maar wel in het proces. Hij is naar mijn mening ook zeer gedetailleerd en dat zie je niet alleen terug in zijn eind producten of werken maar ook in zijn experimentele fases. Echter vindt ik dit vaak “te” gelikt ogen, en vergaat het echte verhaal of de boodschap erachter.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: pogledaj

Osim Yoshioke, na izložbi su svoju interpretaciju osjećanja prirode dala još dva japanska umjetnika, Takashi Kurbayashi te Tato Shinoda. Kroz svoje radove daju apstraktno ili simbolično viđenje nematerijalnog i amorfnog, ali i prirodnih fenomena kao što su voda, snijeg, svjetlo, zvijezde, planine, šume i vodopadi.

Yoshioka je jedan od najzanimljivijih japanskih umjetnika današnjice, a o njegovim smo projektima pisali u nekoliko navrata, primjerice o liniji nevidljivoj namještaja za Kartell koja je bila apsolutni hit milanskog tjedna dizajna te o modnim suradnjama i eksperimentima kao što su instalacija za Hèrmes ili pakiranje mirisa Swarovski.

Tokujin Yoshioka autor je instalacije nazvane Snow, postavljene u muzeju MORI u Tokiju. Hipnotizirajuća 15 metara velika instalacija, koja asocira na usporenu snježnu mećavu, izrađena je od milijuna bijelih pera koja se suptilno gibaju uslijed strujanja zraka, a postavljena je u sklopu izložbe „Sensing nature“ koja propituje japansku percepciju prirode.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: gizmodo

※御指摘ありがとうございます！　記事修正しました。
　
あわせて読みたい
手作りしちゃう？　食べれるキラキラなオーナメント（ギャラリーあり）
人型でも家型でもないジンジャーブレッド、まさかのトランスフォーマー型
『ゴッド・オブ・ウォー』クレイトスさんの「ブレイズオブカオス」を作って、ぶった切ってみた
世界トップクラスのCGアーティストが描いたポケモン
3Dプリントでできたマスク、今後のSF映画にますます期待がわく仕上がりに（ギャラリーあり）
子どもの落書きにパパが本気で色を塗ってみたらステキなイラストになりました
電話が鳴ったらやり直し。宇宙を感じる360度没入型アートインスタレーション「Void」（動画）
シャッター切っただけ。デジタル処理を一切使わないファンタジー写真の実力が凄い
ディーター・ラムスのプロダクトに相応しいアートなポスター11枚（ギャラリーあり）
有名アートを掛けたネジたち（ギャラリーあり）