Egocentrisch Systeem
In een openbare tentoonstellingsruimte (Art Basel Unlimited) bracht von Bismarck een week door op een paraboloïdevormige schijf van cement, die met een snelheid van vijftien omwentelingen per minuut om zijn eigen as draaide. Hij sliep, at, las en praatte aan de telefoon terwijl hij op het perron was. De kijkers konden hem duidelijk zien, hoewel hij de buitenwereld alleen kon waarnemen als een wazige massa mensen, wier stemmen opgingen in een onverstaanbaar gemompel.

Martelaren
Martelaren (Earth, Air, Fire, Water) bestaat uit vier plasmaschermen, elk met een enkele figuur die geleidelijk wordt overweldigd door de aanval van een natuurlijke kracht. De ervaringen van de vier individuen worden samen georkestreerd tot een samenhangend geheel. Het overheersende thema is martelaarschap voor diepgewortelde overtuigingen, waarbij het fysieke lijden van het lichaam op dramatische wijze duidelijk wordt gemaakt door de kardinale elementen.

In de zacht aanwezige performance van Marline van der Eijk verstrijkt de tijd wél heel duidelijk. De performance, zeker wanneer die niet met filmbeelden wordt vastgelegd, is natuurlijk bij uitstek het medium waarin de tijd een onderdeel, zeg maar gerust een gereedschap is. Met enige zorg wordt de bezoeker een klompje ijs in de vorm van een hand aangeboden om enige tijd in eigen handen te koesteren. Maar wat doe je met zo’n ijskoud smeltend handje? Het koesteren in hartelijkheid en vriendschappelijkheid? Daardoor zal het des te harder smelten. Daartegenover is het vrijwel onmogelijk deze handreiking van Van der Eijk te weigeren.