In het werk Déguster l’augmenté integreert Erika Martins gegevens rechtstreeks in de oppervlakken van voedsel. Drie desserts worden aangevuld met animatie, beleving en geluidsbeleving. Een gecomprimeerde hap eetbare cultuur met de smaak van je eigen passie, zoals muziek het vertellen van verhalen en de klantervaring verandert. Om een ​​andere gepersonaliseerde ervaring te creëren, verandert het idee van hoe voedsel te eten en te consumeren. Met Déguster l’augmenté probeert de kunstenaar onze relatie met voedsel en technologie te heroverwegen om de grenzen van de mogelijkheden in de wereld van morgen te verleggen. Dit werk werd voor het eerst gerealiseerd als een bachelorproject bij ECAL.

Silk Pavilion II
Bloom is een interactieve installatie die reageert op de beweging en gebaren van het publiek. Met behulp van interactiviteit met laseraanraking genereert het publiek digitale bloemen in bloei die een geluidscompositie creëren die verandert naargelang de actie van de gebruiker. Gebouwd volgens een parametrische benadering van geluids- en visuele architectuur, wordt de installatie gepresenteerd als een systeem met een hoog proces van willekeurige creatie. In die zin is elke interactie uniek en onnavolgbaar. Het publiek communiceert rechtstreeks met de digitale wereld door middel van de beweging van hun handen, waardoor abstracte lichten en beelden ontstaan. Dit onderzoekt de praktijk van menselijke beweging om de expressie en communicatie van beweging te vergemakkelijken en om nieuwe paradigma’s te ontwerpen en te ontwikkelen voor interactie met computers door middel van beweging.

Fanfanfan
Philip Vermeulen toont de installatie Fanfanfan in het Kunstenlab, waarin hij natuurkundige verschijnselen als licht, geluid en beweging manipuleert. Het kinetische ‘hypersculptuur’ beweegt met zo’n hoge snelheid dat de fysieke eigenschappen van de materialen voor je ogen lijken te vervormen.

Paralull
Paralull is een installatie met meerdere schalen die zich in omgevingslawaai nestelt. Het werk genereert publieke betrokkenheid bij de geluidskwesties die door de Wereldgezondheidsorganisatie naar voren zijn gebracht, door stadslawaai soepel te temperen tot het meest vergelijkbare geluid dat in de natuur te vinden is. Volgens sommige onderzoeken naar blootstelling aan natuurlijk geluid en de biofilie-hypothese, kan deze overgang mensen verlossen van de geluidshinder die wordt veroorzaakt door stadslawaai, en zorgen voor een hoger niveau van ontspanning na lawaai.

Copacabana Machine Sex
Copacabana Machine Sex is een 30 minuten durende burleske muzikale robotvoorstelling met uitsluitend biomorfe machines als acteurs, muzikanten en dansers. Mijn doel is niet om een ​​echt cabaret na te bootsen, maar om een ​​metaforisch spektakel te bedenken als antwoord op de vraag: “Wat zou er gebeuren als machines op een cabaretpodium zouden staan?” Esthetisch gezien is de set een vreemde hybride mix tussen de klassieke Broadway-kitsch en de donkere industriële look van mijn eerdere werken. Zoals het meeste van mijn werk is het een verkenning van robotachtige vormen en bewegingen door middel van muziek, geluid en licht.

Small World Wide
small world wide is gebaseerd op het small world fenomeen dat zegt dat iedereen in de wereld via een korte keten van directe kennissen met elkaar verbonden is. In 2013 wees geluidskunstenaar Denise Ritter 10 audiorecorders toe aan 10 startende personen, die de recorders via een aaneenschakeling van persoonlijke kennissen zouden moeten richten op het bereiken van 10 geplande bestemmingen. Die plaatsen en de tussenstappen moeten worden gedocumenteerd door middel van een geluidsopname. Dit kunnen bijvoorbeeld geluiden zijn of geluiden die kenmerkend zijn voor het dagelijks leven of de woonruimte. Maar er worden geen richtlijnen gegeven. Het is alleen toegestaan ​​om de recorder door te geven aan directe bekenden. De directe weg naar de bestemming via een vreemde of niet-verwante is niet toegestaan. Zo ontstonden 10 routes over de hele wereld, en tot op de dag van vandaag ontving de artiest meer dan 30 uur aan geluidsopnames van over de hele wereld. De geluidsopnames vertonen onverwachte globale overeenkomsten wat betreft de opnameplaatsen en -situaties die de deelnemers hebben gekozen.

Volumen
Volumen is een audiovisuele installatie die draait om driedimensionale vormen in een afgebakende ruimte. Hun aard en gedrag ontvouwen zich door de versmelting van licht en geluid, waardoor optische illusies en onbekende ruimtes ontstaan ​​die spelen met de waarneming van de kijker. Met behulp van de techniek van projection mapping wil deze installatie de verbinding tussen echte en virtuele ruimte verbreken en een unieke meeslepende ervaring creëren.

Deep Meditations
Diepe Meditaties: Een korte geschiedenis van bijna alles in 60 minuten is een grootschalige video- en geluidsinstallatie; een meerkanaals, één uur durende abstracte film; een monument dat het leven, de natuur, het universum en onze subjectieve beleving ervan viert. Het werk nodigt ons uit op een spirituele reis door langzame, meditatieve, voortdurend evoluerende beelden en geluiden, verteld door de verbeelding van een diep kunstmatig neuraal netwerk.

Airship Orchestra
飛行船オーケストラは、夜の星から放たれた異世界のキャラクターの神秘的な部族であり、銀河の縞模様の肌と星屑のような声です。訪問者はフォーメーション内で手招きされ、ボリュームのある音とリズミカルな光の脈動を浴びます。
.
La Airship Orchestra es una tribu mística de personajes de otro mundo que brotan de las estrellas nocturnas, la piel está teñida de galaxias y voces como polvo de estrellas. Se invita a los visitantes dentro de la formación a bañarse en el sonido volumétrico y la pulsación rítmica de la luz.
.
Het Airship Orchestra is een mystieke stam van buitenaardse karakters die stralen van de nachtsterren, een huid vol melkwegstelsels en stemmen als sterrenstof. Bezoekers worden binnen in de formatie gewenkt om te baden in volumetrisch geluid en ritmische lichtpulsaties.

ISO
De headliner van de tentoonstelling was een projectiesculptuur genaamd “ISO”, die ter plaatse in China werd gemaakt en in het midden van de kamer werd geplaatst met een indrukwekkende soundtrack van 5 minuten gemaakt door EnterNull. Monkey’s belangrijkste focus was het beheersen van de zintuigen, zodat mensen zich in de ruimte verzamelen en een sculpturale aanwezigheid hebben, ze visueel begroeten met vorm en geluid. Ze moedigden een diepe onderdompeling in isomorfe vorm aan door in haar ogen te staren en genegenheid te koesteren, een sombere bevestiging van een plat oppervlak en volumetrisch licht.

SOPLARTE
Charlotte Van Wouwe is een beeldend kunstenares met een fascinatie voor muziek. Haar werk bestaat hoofdzakelijk uit glas. Met haar glazen blaasinstrumenten verbond ze glas en muziek. Ze vormde het kwartet Soplarte (Soplar is Spaans voor blazen) met Berlinde Deman, Marie-Anne Standaert en Bart Maris. Samen ontwikkelden ze een sterk visueel én auditief project dat in première ging tijdens Festival van Vlaanderen Gent 2009. Van Wouwe verrast het publiek met de broosheid van glas en de sterkte van het geluid.