Glosopeda
Barbara Lanzarote, Rachel Lamot, Kim Rosario
.

The Ontology that Never Was
Glosopeda herontdekt het verleden vanuit een neotoekomstig perspectief. The Ontology that Never Was herschept een archeologische context in zijn natuurlijke omgeving waarin wordt ingegrepen door digitale materialisatie, en doet denken aan de visie van Gavin Lucas op de materiële wereld als een archief van het proces van (de)materialisatie: de spanning tussen de krachten van het verzamelen van materialen en artefacten en de tegengestelde kracht van verspreiding. De ontologie van de objecten versus de verspreiding, uitwissing en verplaatsing van hun oorspronkelijke setting.

META ISLANDS
Shaun Hu is een nieuwe mediakunstenaar gevestigd in New York City. Zijn kunstwerken zijn nauw geïntegreerd met technologie en onderzoeken de relatie tussen mens, natuur en samenleving in het tijdperk van digitale technologie vanuit een uniek perspectief.

.

Shaun Hu is a new media artist based in New York City. His artworks are closely integrated with technology and explore the relationship between humans, nature and society in the age of digital technology from a unique perspective.

Fanfanfan
Philip Vermeulen toont de installatie Fanfanfan in het Kunstenlab, waarin hij natuurkundige verschijnselen als licht, geluid en beweging manipuleert. Het kinetische ‘hypersculptuur’ beweegt met zo’n hoge snelheid dat de fysieke eigenschappen van de materialen voor je ogen lijken te vervormen.

Paralull
Paralull is een installatie met meerdere schalen die zich in omgevingslawaai nestelt. Het werk genereert publieke betrokkenheid bij de geluidskwesties die door de Wereldgezondheidsorganisatie naar voren zijn gebracht, door stadslawaai soepel te temperen tot het meest vergelijkbare geluid dat in de natuur te vinden is. Volgens sommige onderzoeken naar blootstelling aan natuurlijk geluid en de biofilie-hypothese, kan deze overgang mensen verlossen van de geluidshinder die wordt veroorzaakt door stadslawaai, en zorgen voor een hoger niveau van ontspanning na lawaai.

Unearth
Rotsen van de aardmantel komen uit de leegte tevoorschijn, gefragmenteerd in een veelvoud aan gezichtspunten. Met een hypnotiserende en schurende soundscape bewegen ze zich op een schilderkunstige manier om het publiek heen. Hun gelaagde zanderige pixelsporen worden langzaam weggespoeld. Unearth is gemaakt voor de .dreams-tentoonstelling van Generative Gallery in het Theatre of Digital Art in Dubai. Het meeslepende stuk weerspiegelt de kustsituatie van de stad naast de woestijn en de voortdurend veranderende omgeving, sterk hervormd door mensen, kwetsbaar voor natuurlijke fenomenen, klimaatverandering en de vraag naar hulpbronnen.

Universalis Cosmographia
Sinds het begin van zijn artistieke carrière in 2000 heeft hij werken en tentoonstellingen gemaakt die voortkomen uit reizen naar afgelegen plaatsen, waar hij objecten uit de natuur verzamelt en deze reproduceert door middel van tekenen en fotografie, installaties en objecten creërend. Recent is zijn interesse gericht op het onderzoeken van grenzen en opgelegde grenzen aan territoria en ook de relatie tussen rivieren en het landschap dat hun loop volgt.

In een oogwenk
In een oogwenk is een groep artiesten te zien die mysterieus in de lucht zweeft en de beperkingen van de natuurkunde trotseert alsof ze bevroren zijn in tijd en ruimte. Het werk maakt gebruik van noties van het lichaam als materiaal, en op zijn beurt de materialiteit van het lichaam, waarbij de grenzen van fysieke en cognitieve mogelijkheden worden getest terwijl de kijker probeert te begrijpen wat we zien. De conceptueel gedreven praktijk van Zhen, een productieve en experimentele kunstenaar, omvat een breed scala aan media en maakt vaak gebruik van humor, ironie en verfijnde bedrog.

Martelaren
Martelaren (Earth, Air, Fire, Water) bestaat uit vier plasmaschermen, elk met een enkele figuur die geleidelijk wordt overweldigd door de aanval van een natuurlijke kracht. De ervaringen van de vier individuen worden samen georkestreerd tot een samenhangend geheel. Het overheersende thema is martelaarschap voor diepgewortelde overtuigingen, waarbij het fysieke lijden van het lichaam op dramatische wijze duidelijk wordt gemaakt door de kardinale elementen.

Natuurlijke Machines Afl. 11: Fractal Boom
In Natural Machines bepaal ik in plaats van een stuk te componeren hoe een stuk werkt. Ik programmeer eenvoudige regels die de computer moet volgen bij het reageren op wat ik speel. Omdat ik improviseer, luister ik altijd naar wat de computer speelt en reageer ik er ook op. Dus uiteindelijk raken de regels mij ook. De visualisaties die ik heb gemaakt, zijn bedoeld om de onderliggende muzikale structuur van elk stuk te onthullen. Ze worden in realtime gegenereerd terwijl ik speel. Alles op het scherm is een directe weergave van een bepaald aspect van de muziek: toonhoogte, dynamiek, ritme, harmonie.

A TRAIL OF WATER
DE LICHTINSTALLATIE EEN SPOOR VAN WATER IN DE NEDERLANDSE STAD ASSEN STAAT EEN WATERSPOOR IN EEN SPOORVOORPANG. ELKE TREIN DIE GAAT ACTIVEERT EEN UNIEKE LICHTCOMPOSITIE, OPGENOMEN IN DE BESTRATING EN DE BEPLANTING VAN HET OVERPASS: EEN WATERVAL VAN LICHT DIE OVER HAAR BETON NAAR AARDE NAAR BENEDEN EN OVER HAAR OVERGEGROEIDE HELLINGEN kronkelt. GELEGEN IN EEN HISTORISCHE KREEKBEdding, VERBINDT EEN WATERSPOOR DE NATUURLIJKE WATERSTROOM MET DE HEDENDAAGSE STEDELIJKE VERKEERSSTROMEN VAN DE SITE.

Een natuurlijke geschiedenis van netwerken / Soft Machine
A Natural History of Networks / SoftMachine is een elektrochemische algoritmische machine die een alternatief computationeel en technologisch materiaalregime onderzoekt, gebaseerd op Gordon Pask’s experimenten met elektrochemische leermechanismen [↓ 1] en huidig ​​onderzoek naar biomimetica, programmeerbare materie en vloeibare ruimtetijdgestuurde metalen actuatoren . Binnenin creëert een op maat gebouwd elektrochemisch experimenteel apparaat (SoftMachine) een dynamische vloeibare microkosmos die een continue evolutie van vormen, structuren en materiële verhalen uitvoert. De voorstelling heeft tot doel nieuwe verbeeldingen van het machinale, het kunstmatige en het materiële uit te lokken. Een radicale technologie die traditioneel discreet mechanisch denken verbindt met zachte/vloeibare materialen die zelfgeorganiseerd gedrag mogelijk maken via hun specifieke materiële agentschappen.

Fulgurations
Fulgurations is een generatieve installatie samengesteld uit een reeks LED-schermen die een inhoud in constante mutatie toont. Het reageert op een algoritme ontworpen door Studio Daniel Canogar, geïnspireerd door de cellulaire activiteit en ander soort collectief gedrag en natuurpatronen. De code die deze beelden regeert, maakt gebruik van het computationele principe van cellulaire automaten, ontwikkeld door de wiskundige John von Neumann. De logica van dit systeem werkt door de invloed van naburige eenheden, wat collectief gedrag in de keten uitlokt met een hoge esthetische waarde.

Franchise Freedom
Franchise Freedom is een performatieve kunstinstallatie van DRIFT die de relatie tussen mens, natuur en technologie onderzoekt. Een autonoom vliegende zwerm van honderden drones stelt het menselijke concept van vrijheid en sociale constructie in vraag. Het nodigt je uit om een ​​poëtische kant van technische innovatie te bekijken en terug te verbinden met de natuur. Gebaseerd op een biologisch algoritme van meer dan 10 jaar onderzoek naar het vlieggedrag van spreeuwen, verlegt het kunstwerk de grenzen tussen natuur en technologie en genereert het een impactvolle sociale verbinding.

Paradis Artificiels
et nieuwe multiplex Cineum in Cannes, ontworpen door architect Rudy Ricciotti, presenteert de tentoonstelling *Artificial Paradises 2021 *van Miguel Chevalier, en biedt een reis naar het hart van een opnieuw uitgevonden kunstmatige natuur. Soloshow tot 31 januari 2022. Op basis van een proces dat eind jaren negentig is gestart en gebaseerd is op de observatie van het plantenrijk en de denkbeeldige omzetting ervan in een digitaal universum, heeft Miguel Chevalier verschillende herbaria gecreëerd waarmee hij virtuele tuinen kan creëren die te zien zijn in de tentoonstelling:

Windows of the Soul
In de installatie Windows of the Soul gebruikte Sonia Falcone haar spiritualiteit als centraal thema en presenteerde ze dit op de XVII Bienal de Arte de Santa Cruz de la Sierra, in 2010. De video-installatie was gemaakt van dunne, verticale blokken die rond zes meter en ongelijk uitgelijnd. Op de blokken projecteerde ze video gemaakt van korte en kleurrijke componenten die elk een deel van haar persoonlijke leven vertegenwoordigden. Ze mengde kunstmatige en natuurlijke landschappen om de eenheid en het belang van beide in het menselijk bestaan ​​te benadrukken, en de boodschap die ze wilde overbrengen is dat leven mooi is, vanaf het moment van conceptie door alles wat de mens doet en voelt in zijn leven. Haar missie was om hoop te sturen en aan te geven dat er een belofte is voor een betere toekomst.

Aerocene
Geboren uit collectieve bezorgdheid over de impact van klimaatverandering, benadrukt de permanente installatie Movement, gemaakt door Tomás Saraceno met Aerocene voor Ruinart, de urgentie van de klimaatuitdagingen waarmee we worden geconfronteerd en roept ons op om de lucht van fossiele brandstoffen te bevrijden. Een verschil van één graad tussen de omgevingslucht en de lucht die in het Aerocene is opgesloten, is voldoende om het opblaasbare aerosolar-beeldhouwwerk in de lucht te laten vliegen. In de Champagne-regio verstoort een opwarming van het klimaat met één graad het natuurlijke rijpingsproces van de druiven, een andere zichtbare markering van veranderende temperaturen.

Deep Meditations
Diepe Meditaties: Een korte geschiedenis van bijna alles in 60 minuten is een grootschalige video- en geluidsinstallatie; een meerkanaals, één uur durende abstracte film; een monument dat het leven, de natuur, het universum en onze subjectieve beleving ervan viert. Het werk nodigt ons uit op een spirituele reis door langzame, meditatieve, voortdurend evoluerende beelden en geluiden, verteld door de verbeelding van een diep kunstmatig neuraal netwerk.

Fifty Sisters
Sinds eind jaren tachtig werkt McCormack met computercode als medium voor creatieve expressie. Geïnspireerd door de complexiteit en het wonder van een afnemende natuurlijke wereld, houdt zijn werk zich bezig met elektronische ‘after natures’ – alternatieve vormen van kunstmatig leven die op een dag de biologische natuur kunnen vervangen die verloren is gegaan door menselijke vooruitgang en ontwikkeling.

米歇尔·弗朗索瓦
Pièce détachée
Michel François is een multi – disciplinair kunstenaar die gebruik maakt van allerlei materialen en methoden , een combinatie van door de mens gemaakte en natuurlijke objecten en foto’s alsmede installaties . Zijn doel is om een ​​beroep op alle zintuigen . François foto’s en video’s zijn over ‘ wonen’ , en hoe vorm te geven aan dat ‘ wonen’ . Misschien is hij een beeldhouwer immers in dat zijn werk schommelt tussen de verleiding om te vergroten of in holten vol – en die uit te hollen of vullen volumes. “Art , in ieder geval , is het leven dat men beeldhouwt . ” ( François )

In de zacht aanwezige performance van Marline van der Eijk verstrijkt de tijd wél heel duidelijk. De performance, zeker wanneer die niet met filmbeelden wordt vastgelegd, is natuurlijk bij uitstek het medium waarin de tijd een onderdeel, zeg maar gerust een gereedschap is. Met enige zorg wordt de bezoeker een klompje ijs in de vorm van een hand aangeboden om enige tijd in eigen handen te koesteren. Maar wat doe je met zo’n ijskoud smeltend handje? Het koesteren in hartelijkheid en vriendschappelijkheid? Daardoor zal het des te harder smelten. Daartegenover is het vrijwel onmogelijk deze handreiking van Van der Eijk te weigeren.