Copacabana Machine Sex
Copacabana Machine Sex is een 30 minuten durende burleske muzikale robotvoorstelling met uitsluitend biomorfe machines als acteurs, muzikanten en dansers. Mijn doel is niet om een ​​echt cabaret na te bootsen, maar om een ​​metaforisch spektakel te bedenken als antwoord op de vraag: “Wat zou er gebeuren als machines op een cabaretpodium zouden staan?” Esthetisch gezien is de set een vreemde hybride mix tussen de klassieke Broadway-kitsch en de donkere industriële look van mijn eerdere werken. Zoals het meeste van mijn werk is het een verkenning van robotachtige vormen en bewegingen door middel van muziek, geluid en licht.

Een natuurlijke geschiedenis van netwerken / Soft Machine
A Natural History of Networks / SoftMachine is een elektrochemische algoritmische machine die een alternatief computationeel en technologisch materiaalregime onderzoekt, gebaseerd op Gordon Pask’s experimenten met elektrochemische leermechanismen [↓ 1] en huidig ​​onderzoek naar biomimetica, programmeerbare materie en vloeibare ruimtetijdgestuurde metalen actuatoren . Binnenin creëert een op maat gebouwd elektrochemisch experimenteel apparaat (SoftMachine) een dynamische vloeibare microkosmos die een continue evolutie van vormen, structuren en materiële verhalen uitvoert. De voorstelling heeft tot doel nieuwe verbeeldingen van het machinale, het kunstmatige en het materiële uit te lokken. Een radicale technologie die traditioneel discreet mechanisch denken verbindt met zachte/vloeibare materialen die zelfgeorganiseerd gedrag mogelijk maken via hun specifieke materiële agentschappen.

Ivanka Vacuuming
In Ivanka Vacuuming (2019), een voorstelling bedacht door kunstenaar Jennifer Rubell, worden kijkers uitgenodigd om broodkruimels te gooien op het pad van een overtuigende Trump-look-alike, waarbij ze voortdurend een puinhoop maken die ze nooit kan opruimen.

アンヌ·テレサ·ドゥ·ケースマイケル
АННЫ ТЕРЕЗЫ ДЕ КЕЕРСМАКЕР
Work/Travail/Arbeid
Wat zou het betekenen om een choreografie op te voeren als een tentoonstelling? Die vraag is het uitgangspunt van Work/Travail/Arbeid. Als antwoord zal Anne Teresa De Keersmaeker haar voorstelling Vortex Temporum herinterpreteren voor de radicaal verschillende tijdelijke en ruimtelijke omstandigheden van een museale omgeving. Daarbij zal de choreografe de performance niet eenvoudigweg verplaatsen naar een nieuwe omgeving, maar zal ze dans her-denken als een negen weken durende tentoonstelling, doorlopend toegankelijk voor het publiek. De originele choreografie, ontworpen voor de gecondenseerde duur van een voorstelling, zal worden uitgebreid tot cycli van negen uur. Dit project transformeert het materiaal en de voorwaarden die lang typisch waren voor dans, en verleent de strakke choreografische schriftuur, waarvoor De Keersmaeker bekend staat, een totaal nieuwe vorm..

zero
Nanine Linning behoort tot de beste Nederlandse choreografen. Na de succesvolle voorstelling ‘Synthetic Twin’, het zinderende ‘Requiem’ en het apocalyptische ‘Voice Over’ pakt ze opnieuw groots uit. ‘ZERO’ is een opwindende cross-over, waarbij dans, spel, film, muziek en kostuums — van Iris van Herpen — zorgen dat u ogen en oren te kort komt.