Glosopeda
Barbara Lanzarote, Rachel Lamot, Kim Rosario
.

The Ontology that Never Was
Glosopeda herontdekt het verleden vanuit een neotoekomstig perspectief. The Ontology that Never Was herschept een archeologische context in zijn natuurlijke omgeving waarin wordt ingegrepen door digitale materialisatie, en doet denken aan de visie van Gavin Lucas op de materiële wereld als een archief van het proces van (de)materialisatie: de spanning tussen de krachten van het verzamelen van materialen en artefacten en de tegengestelde kracht van verspreiding. De ontologie van de objecten versus de verspreiding, uitwissing en verplaatsing van hun oorspronkelijke setting.

In het werk Déguster l’augmenté integreert Erika Martins gegevens rechtstreeks in de oppervlakken van voedsel. Drie desserts worden aangevuld met animatie, beleving en geluidsbeleving. Een gecomprimeerde hap eetbare cultuur met de smaak van je eigen passie, zoals muziek het vertellen van verhalen en de klantervaring verandert. Om een ​​andere gepersonaliseerde ervaring te creëren, verandert het idee van hoe voedsel te eten en te consumeren. Met Déguster l’augmenté probeert de kunstenaar onze relatie met voedsel en technologie te heroverwegen om de grenzen van de mogelijkheden in de wereld van morgen te verleggen. Dit werk werd voor het eerst gerealiseerd als een bachelorproject bij ECAL.

Silk Pavilion II
Bloom is een interactieve installatie die reageert op de beweging en gebaren van het publiek. Met behulp van interactiviteit met laseraanraking genereert het publiek digitale bloemen in bloei die een geluidscompositie creëren die verandert naargelang de actie van de gebruiker. Gebouwd volgens een parametrische benadering van geluids- en visuele architectuur, wordt de installatie gepresenteerd als een systeem met een hoog proces van willekeurige creatie. In die zin is elke interactie uniek en onnavolgbaar. Het publiek communiceert rechtstreeks met de digitale wereld door middel van de beweging van hun handen, waardoor abstracte lichten en beelden ontstaan. Dit onderzoekt de praktijk van menselijke beweging om de expressie en communicatie van beweging te vergemakkelijken en om nieuwe paradigma’s te ontwerpen en te ontwikkelen voor interactie met computers door middel van beweging.

Paralull
Paralull is een installatie met meerdere schalen die zich in omgevingslawaai nestelt. Het werk genereert publieke betrokkenheid bij de geluidskwesties die door de Wereldgezondheidsorganisatie naar voren zijn gebracht, door stadslawaai soepel te temperen tot het meest vergelijkbare geluid dat in de natuur te vinden is. Volgens sommige onderzoeken naar blootstelling aan natuurlijk geluid en de biofilie-hypothese, kan deze overgang mensen verlossen van de geluidshinder die wordt veroorzaakt door stadslawaai, en zorgen voor een hoger niveau van ontspanning na lawaai.

Beethoven recomposed
Het audiovisuele project Beethoven hercomponeerde in opdracht van de Duitse omroep WDR is een unieke aanpak om de muziek van Ludwig van Beethoven tastbaar te maken voor mensen met en zonder gehoorbeperking. Om het hele publiek een klassiek concert met hun ogen te laten beleven, werd de symfonie vertaald in een visuele reis door drie generatieve werelden die de melodische beweging, het ritme en de stemmingswisselingen volgden. Deze visuals werden geprojecteerd op een groot monolithisch canvas dat boven het orkest hing. Aan elke kant van het canvas werden drie LED-strips toegevoegd om het toneellandschap te openen in de vorm van de orkestbak. Terwijl de projectie erop gericht was een samenhangend verhaal te vertellen en de verhalende en emotionele aspecten van de muziek weer te geven, werd de lagere resolutie en verschillende lichtintensiteit van de ledstrips gebruikt om de muziek op een nogal didactieve manier over te brengen.

Egocentrisch Systeem
In een openbare tentoonstellingsruimte (Art Basel Unlimited) bracht von Bismarck een week door op een paraboloïdevormige schijf van cement, die met een snelheid van vijftien omwentelingen per minuut om zijn eigen as draaide. Hij sliep, at, las en praatte aan de telefoon terwijl hij op het perron was. De kijkers konden hem duidelijk zien, hoewel hij de buitenwereld alleen kon waarnemen als een wazige massa mensen, wier stemmen opgingen in een onverstaanbaar gemompel.

Into The Light
Ying Gao stelt onze aannames over kleding in vraag door modeontwerp, productontwerp en mediaontwerp te combineren. Ze onderzoekt de constructie van het kledingstuk en haalt haar inspiratie uit de transformaties van de sociale en stedelijke omgeving. Design is het medium, gesitueerd op het gebied van technologie en textiel: sensorische technologieën zorgen ervoor dat kledingstukken poëtischer en interactiever worden. Ying Gao onderzoekt zowel de status van het individu, wiens fysieke contouren worden getransformeerd door externe interferenties, als de functie van het kledingstuk als een fragiele overgangsruimte. Haar werk getuigt van de diepgaande mutatie van de wereld waarin we leven en draagt ​​een radicaal kritische dimensie met zich mee die technologische experimenten overstijgt.

Terrence Zhou, oorspronkelijk afkomstig uit Wuhan, China, is een veelbelovende modeontwerper gevestigd in New York City. Met een achtergrond in design en wiskunde, steunt Terrence op zijn veelzijdige kennis van de Chinese traditie, wiskunde, Griekse mythologie en artisticiteit om collecties te creëren die schijnbaar niet van deze wereld zijn.

TOKYO METACLOUD
.
Vincent Leroy onthult ‘Tokyo Metacloud’, een gigantische zwevende wolk die door de straten van de japanse metropool trekt. De installatie, bestaande uit dunne gebogen bladen, speelt met de balans tussen materiaal, lucht en transparantie om een ​​indruk van extreme lichtheid te creëren. Nogmaals, het poëtische en contemplatieve universum van Leroy maakt kijkers los van de echte wereld en nodigt hen uit om te genieten van een meeslepende, dromerige ervaring.
.
Vincent Leroy unveils ‘Tokyo Metacloud’, a gigantic floating cloud that sweeps through the streets of the Japanese metropolis. The installation, consisting of thin curved blades, plays with the balance between material, air and transparency to create an impression of extreme lightness. Again, Leroy’s poetic and contemplative universe detaches viewers from the real world and invites them to enjoy an immersive, dreamlike experience.

Infinite Herbarium
Infinite Herbarium heeft tot doel onze ervaring van de uitgestrekte, diverse botanische wereld uit te breiden – door connectiviteit te creëren met planten en hun bedreigde ecosystemen. Via een proces van interactief leren en kunstproductie worden de ontmoetingen van deelnemers met echte planten gefilterd door datasets en historische archieven met behulp van een combinatie van Machine Learning (ML)-technieken. Verbindingen tussen botanie, data en kunst leiden tot fantasierijke ontmoetingen met merkwaardige hybride soorten – het creëren van een digitale weerspiegeling van de constante stroom van levende systemen.

De creaties van Maiko Takeda lijken surrealistische wezens uit een fantastische droomwereld. De hoofddeksels van haar nieuwste creatie, ‘Atmospheric Reentry’, zijn opwindend anders, delicaat en futuristisch. De in Tokio geboren afgestudeerde van Central Saint Martins en het Royal College of Art, probeert ‘surreële, subtiele drama’s te creëren rond de persoon die een stuk draagt ​​en de mensen in zijn buurt’.

Small World Wide
small world wide is gebaseerd op het small world fenomeen dat zegt dat iedereen in de wereld via een korte keten van directe kennissen met elkaar verbonden is. In 2013 wees geluidskunstenaar Denise Ritter 10 audiorecorders toe aan 10 startende personen, die de recorders via een aaneenschakeling van persoonlijke kennissen zouden moeten richten op het bereiken van 10 geplande bestemmingen. Die plaatsen en de tussenstappen moeten worden gedocumenteerd door middel van een geluidsopname. Dit kunnen bijvoorbeeld geluiden zijn of geluiden die kenmerkend zijn voor het dagelijks leven of de woonruimte. Maar er worden geen richtlijnen gegeven. Het is alleen toegestaan ​​om de recorder door te geven aan directe bekenden. De directe weg naar de bestemming via een vreemde of niet-verwante is niet toegestaan. Zo ontstonden 10 routes over de hele wereld, en tot op de dag van vandaag ontving de artiest meer dan 30 uur aan geluidsopnames van over de hele wereld. De geluidsopnames vertonen onverwachte globale overeenkomsten wat betreft de opnameplaatsen en -situaties die de deelnemers hebben gekozen.

Atmospheric Wall
Atmosferische golfmuur, een nieuw cultureel monument en de eerste openbare kunstinstallatie in Chicago van de wereldwijd geprezen kunstenaar Olafur Eliasson. Prominent weergegeven aan de buitenkant Jackson Blvd. muur, het originele stuk is speciaal gemaakt voor Willis Tower. Atmosferische golfmuur biedt een gratis en toegankelijke manier om kunst van wereldklasse buiten in de Loop te ervaren.

Babyflutter
Baby Flutter is een verzameling kunstwerken die Harris’ fascinatie voor vlinders en hun prachtige vormen verkent. Binnen de interactief bestuurde stukken wordt elke individuele vlinder tot leven gebracht door middel van innovatieve technologieën die een unieke betrokkenheid van de kijker mogelijk maken. Op basis van zijn reizen en ervaringen heeft Harris zijn favoriete tien vlinders geselecteerd, één voor elk van de LCD-schermen. Sommige zijn inheems in specifieke regio’s die hij heeft bezocht, terwijl andere vaak over de hele wereld worden aangetroffen. Elke soort is geherinterpreteerd als een ‘levend’ portret, met hun specifieke kenmerken. Als een kijker het kunstwerk nadert, veranderen de vlinders van rusthouding in vliegmodus, waarbij ze de bewegingen van de kijker volgen in een poging om hun prachtige vleugels in slow motion-vlucht te laten zien.

BR\CHE 3
b r \ c h e (inbreuk) is een lopend project waarbij wordt geëxperimenteerd met immersieve video. Elke iteratie verkent verschillende manieren om toegang te krijgen tot virtuele werelden via video. Deze werelden worden gesuperponeerd door rechte geometrische sneden die breuken openen in verschillende universums. Deze vervormingen verstoren het landschap om de kijker te confronteren met het medium zelf. Deze inspanning toont onze relatie met vloeibaar kristal dat nu dienst doet als een portaal naar het virtuele rijk.

Latent Being
Latent Being is een nieuwe installatie die de kathedraal-achtige, concrete maakt omvang van Kraftwerk Berlin tot een dynamisch mens-AI-ecosysteem. Een immense hoeveelheid aan Berlijn gerelateerde visuele en sonische herinneringen, de architectuur en de bezoekers worden allemaal deelnemers aan de uitvoering. Anadol laat de bezoekers zich onderdompelen in een wereld waar ze de geest van een machine observeren en ermee omgaan.

Fifty Sisters
Sinds eind jaren tachtig werkt McCormack met computercode als medium voor creatieve expressie. Geïnspireerd door de complexiteit en het wonder van een afnemende natuurlijke wereld, houdt zijn werk zich bezig met elektronische ‘after natures’ – alternatieve vormen van kunstmatig leven die op een dag de biologische natuur kunnen vervangen die verloren is gegaan door menselijke vooruitgang en ontwikkeling.

Museum Motus Mori
Een choreografie voor het sleutelbeen, een dans van navel, buikvet en ribbenkast, de anatomie van een zucht. De Duitse choreografe Katja Heitmann (1987) gaat met haar dansers voor Marres een fysieke tentoonstelling maken. Museum Motus Mori; een museum voor bewegingen die met uitsterven bedreigd worden. Heitmann is gefascineerd door het efficiëntie-denken.Voortschrijdende technologie stelt de mens in staat haar leefwereld verregaand te ‘optimaliseren’. Zal de mens uiteindelijk zichzelf optimaliseren? Zullen bewegingen die in onze controlemaatschappij nutteloos of inefficiënt zijn verdwijnen? Kunnen we die menselijke beweging vastleggen?