Massaloze wolken tussen beeldhouwkunst en leven
Het beeldhouwwerk, een gigantische witte massa, zweeft tussen de vloer en het plafond binnen de grenzen van de ruimte, een onbepaalde vorm die verandert, alsof het het concept van massa overstijgt. De grens tussen deze zwevende sculptuur, de ruimte en het lichaam van de toeschouwer is dubbelzinnig en mensen kunnen hun lichaam onderdompelen in deze sculptuur. Zelfs wanneer mensen door het beeld duwen en het breken, herstelt het zich vanzelf als een levend wezen. Maar, net als bij levende wezens, wanneer het beeldhouwwerk verder wordt vernietigd dan het kan repareren, kan het zichzelf niet herstellen en stort het in. Zelfs als mensen dit zwevende beeld proberen te verplaatsen of in de lucht te duwen, kunnen ze dat niet. Als ze de wind aanwakkeren, zal de wolk breken. We komen tot het besef dat een simpele handeling va  n mensen dit beeld niet kan verplaatsen.