A Two Dogs Company
FRIEZE

source: atwodogscompanyorg

FRIEZE consists of two projections of enlarged figures, standing up straight. They are cramped inside a small, tall box that slowly revolves on a central horizontal axis. They wait. They try to keep straight, but their bodies insist on contorting in the confined space. Nevertheless they persevere in maintaining their dignity. Keeping up appearances. Their bodies sink and turn, pressing against the constricting walls, until the man and the woman are completely upside down. They then slowly pull themselves upright again, they straighten their clothes and look ahead as if nothing happened.

In FRIEZE Kris Verdonck continues to work on the theme of earlier projections, e.g. STILLS, DUMP and D’OR. The figures are typical ‘Verdonck-personages’: business types, neatly dressed, civilised and modern, but all stuck in a system, in an untenable situation. But they don’t ask questions. They maintain their faith. Persistance is the message.

The personages in FRIEZE could be considered to be a modern version of the caryatids: the humanly figures that often replaced pillars in classical architecture. They were functional as well as ornamental and emanated power. The caryatids in FRIEZE, on the other hand, display their vulnerability in the extreme.

FRIEZE is also part of the ‘circuit performance’ K, a Society (2010).
.
.
.
.
.
.
.
source: kaaitheaterbe

In K, a Society ten installations are brought together in one location. The only living character is a guide who leads the audience from one place to the other. K, a society shows facets of a society that is very similar to ours: a series of images in which trends present in our world are ‘translated’, enlarged or brought to the surface. These images are of characters we recognise from reality. Characters connected to figures who populate Kris Verdonck’s earlier work. There is a wall from which a large group of people stares at and laughs at us; we experience a slow, peaceful fall from the roof of a skyscraper to the ground; we see a businessman lying in the water holding on to his briefcase to stop himself from drowning; there are king-like creatures who sing Wagnerian arias about their own doom; there is a spectacular indoor firework display, and so on.

The title refers to the work of the Prague author Franz Kafka, who was the most important source of inspiration in the realisation of the project. It is not so much about Kafka’s stories or characters as about his ‘breath’, his world: a closed and incomprehensible stronghold, a tangle from which there is no way out, a life that satisfies the cast-iron logic of a nightmare. A sinister society in which man is always unsure what is going to happen next. A society which is like a bad dream from which you never know when, how or if you will awaken.
.
.
.
.
.
.
.
source: atwodogscompanyorg

“Before the Law stands a doorkeeper. To this door-keeper there comes a man from the country and prays for admittance to the Law. But the doorkeeper says that he cannot grant admittance at the moment. The man thinks it over and then asks if he will be allowed in later. “It is possible,” says the doorkeeper, “but not at the moment.” […] There he sits for days and years. He makes many attempts to be admitted […] During these many years the man fixes his attention almost continuously on the doorkeeper. […] Now he has not very long to live…” From: ‘Before the Law’, Franz Kafka
.
.
.
.
.
.
.
source: lemanege

Vous entrez dans un espace au milieu duquel se trouve une grande cuvette oblongue dans laquelle sont placés près de trois cent petits chiens-jouets. Un œil cybernétique a été implanté dans le front de ces doudous. Chaque fois que cet œil perçoit une variation dans la lumière, les chiots se roulent à terre et émettent un son qui évoque un « aboiement de rire ». Le réveil de l’un des chiots entraîne le mouvement de son voisin et s’ensuit une réaction en chaîne. Au sein de la cuvette se produit alors un roulement de chiens rieurs, une masse incontrôlable qui ne peut être ramenée au silence ou interrompue.
.
.
.
.
.
.
.
source: tempsdimageseu
A man and woman are in a situation of absolute mutual dependence. As opposed to the situation in HEART man and woman are visible for each other. They execute their dance movements in a live loop. These movements will be deconstructed and mechanically manipulated. The machine pushes them to repeat perfectly; for which they inevitably have to trust each other. They are left to each other.
.
.
.
.
.
.
.
source: bamartbe
The artistic production of Kris Verdonck is situated in the transit zone between visual arts and theatre, installation and performance, architecture and dance. As a theatre maker and a visual artist, Verdonck has been directing theatre productions and producing installations such as 5 (2003), Catching Whales Is Easy (2004) and II (2005). He often shows his work as ‘Variations’, in which several of his installations and performances are combined. The first, Stills, an arrangement of gigantic projections, was created in September 2006 and commissioned by La Notte Bianca (Rome). In November 2007 he created the theatrical installation I/II/III/IIII (2007) and in May 2008 END was premièred at Kunstenfestivaldesarts (Brussels). Variation IV, which brought together seven installations, was shown during the festival of Avignon 2008.
In January 2010 Actor # 1 was premièred at the Kaaitheater (Brussels). Verdonck has currently finished working on a new creation K, A Society that was premiered in July 2010 at Theater der Welt (Essen).
.
.
.
.
.
.
.
source: bamartbe
De opleidingen die Kris Verdonck (°1974) volgde – beeldende kunsten, architectuur en theater – weerspiegelen zich in het werk dat hij maakt: we kunnen zijn creaties situeren in het grensgebied tussen beeldende kunst en theater, tussen installatie en performance, tussen dans en architectuur.
Als regisseur en beeldend kunstenaar heeft hij uiteenlopende projecten op zijn naam staan: o.a. 5 (2003), Catching Whales Is Easy (2004), II (2005). Hij presenteert vaak combinaties van verschillende installaties/performances onder de vorm van VARIATIES. De eerste STILLS, bestaande uit gigantische projecties, werden in september 2006 gecreëerd in opdracht van La Notte Bianca in Rome. In november 2007 creëerde hij de theatrale installatie I/II/III/IIII. In mei 2008 ging de grote-zaalproductie END in première tijdens het Kunstenfestivaldesarts in Brussel. VARIATION IV, een parcours van zeven installaties, werd getoond tijdens het festival van Avignon 2008. In januari 2010 voltooide Kris Verdonck de ‘parcoursvoorstelling’ ACTOR #1 die drie variaties op het thema van chaos naar orde toont. K, a Society, een parcours van installaties geïnspireerd op het werk van Franz Kafka ging in première bij Theater der Welt 2010 in Essen, Duitsland. Daarna volgden twee kleinere onderzoeksprojecten: TALK (2011) gaat over taal, terwijl EXIT (2011), een project in samenwerking met Alix Eynaudi, gaat over theater als medium. Van begin mei tot eind augustus 2011 liep in Huis voor actuele kunst Z33 in Hasselt ook een drukbezochte eerste solotentoonstelling met een overzicht uit zijn werk tot dan toe: EXHIBITION #1, in combinatie met de nieuwe installatie EXOTE. In 2012 ging M, a reflection in première: een voorstelling gebaseerd op teksten van Heiner Müller, gespeeld door Johan Leysen en zijn digitale dubbel.
Tijdens het Kunstenfestivaldesarts 2013 ging H, an incident in première. H, a incident is een muzikale grote zaal productie, geïnspireerd door het leven en werk van de Russische schrijver en dissident Daniil Harms.
A TWO DOGS COMPANY / KRIS VERDONCK
Ich möchte alles, was ich fühl, nicht fühlen
und ganz allein sein. Nein, nicht ganz allein.
Ich möchte gern zwei Hunde sein
und miteinander spielen.
Uit: ‘Spleen’ van Friedrich Torberg
Vanaf 1 januari 2010 ontvangt stilllab vzw, ‘het bedrijfje’ van theatermaker/beeldend kunstenaar Kris Verdonck een structurele subsidie: een mooi moment om ‘orde op zaken‘ te stellen en een nieuwe naam te kiezen.
De motieven voor deze naamsverandering vloeien voort uit het werk zelf. De artistieke praktijk van Kris Verdonck heeft zich de jongste jaren op zeer vruchtbare wijze ontwikkeld en uitgebreid. Zowel op theaterpodia als in musea in binnen- en in buitenland werden zijn projecten gepresenteerd. Deze groei kan enkel geconsolideerd worden wanneer een kleine, flexibele organisatie het werk op permanente basis opvolgt en structureert.
Gezien de aard van het werk kan deze organisatie niet de vorm aannemen van een traditioneel ‘gezelschap’, noch van een collectieve niet-hiërarchische groepswerking. In zijn praktijk doet Kris Verdonck een beroep op een netwerk van zowel performers als wetenschappers, technici en ingenieurs. Deze samenwerkingsverbanden zijn niet fulltime maar hebben wel een ‘doorlopend’ karakter: de artistieke, intellectuele of praktische dialoog én research worden ononderbroken uitgediept en verder gezet. Om dit netwerk optimaal te laten functioneren heeft Kris Verdonck een kleine artistiek-coördinerende kern rond zich gebouwd. Theater maak je nooit alleen. Een op technologie gefocust theater heeft nood aan ‘een team’ te vergelijken met de werkwijze binnen een wetenschappelijke eenheid. Het gaat dus niet meer alleen om het werk van één jonge hond, maar om de praktijk van meerdere jonge honden die samen spelen. Vandaar de nieuwe naam A Two Dogs Company, die refereert aan het gedicht Spleen van Friedrich Torberg.
De geboorte van A Two Dogs Company betekende meteen ook dat afscheid genomen werd van Margarita Production, het Brusselse productiehuis dat tot dan toe het werk van Kris Verdonck in goede banen leidde. A Two Dogs Company startte in 2010 met een residentie in Kaaitheater.