Schindler’s Paradox Box

source: architecturenewsplus

This project is a winning proposal for the Vertical Garden Competition to re-envision the Schindler house and its present-day context, sponsored by the MAK center in LA and SCI_Arc. The Schindler house no longer functions as originally intended, but rather as a minor exhibition space/museum, while the area surrounding the house reflects development patterns that have evolved in Los Angeles over the past eighty-four years. Once an oasis in a sparsely developed suburb, the house has become an island amid a sea of multi-family residential buildings, boxed in from the three primary property lines. In its present state, it is an artifact of another time, of another Los Angeles – outmoded, out-scaled, and outcast. Double-helix ramps descend from grade to a new open-air auditorium and ascend to a new roof garden 45 feet above the house creating a continuous, open, public circulation loop surrounding the house, offering new views from below, above, and the perimeter. The helices are connected at grade on the north side of the house, and reconnect at the roof garden and the subterranean auditorium. The entwined ramps create a common, continuous surface that slips between them, emphasizing views to the interior of the property, to Kings Road, and the neighboring apartment buildings. The continuous surface of the structure supporting the ramps continues down to the subterranean level independent of the perimeter soldier pile retaining walls.

The roof garden negotiates between the rectangular site and the profile of the house, and relocates the original garden to the new urban datum of the city’s roof tops. The roof garden becomes a sky-meadow, a nod to Schindler’s 1920’s context punctuated by an over-scaled oculus to contrast glimpses of the residence below with more distant views of the city afforded from the rooftop landscape.
.
.
.
.
.
.
.
.
source: infoarchitektapl

Schindler’s Paradox Box to zwycięski projekt konkursu na propozycję na pionowy ogród mający być kolejną inkarnacją domu Schindlera, odpowiednią dla funkcji pełnionych przez niego dziś, tu i teraz. Całość została sfinansowana przez MAK center w Los Angeles oraz SCI_Arc. Obecnie placówka funkcjonuje jako niewielkie muzeum/przestrzeń wystawowa, podczas gdy towarzysząca mu okolica odzwierciedla przemiany architektoniczne jakie miały miejsce w Los Angeles na odcinku ostatnich osiemdziesięciu lat. Kiedyś oaza na rzadko zabudowanym przedmieściu, obecnie wyspa w morzu wielorodzinnych rezydencji, , ogrodzona od trzech stron posesji. W chwili obecnej to relikt starego Los Angeles, którego już nie ma – przestarzałego, nieprzystającego rozmiarami i będącego na marginesie.

Projektanci szukali rozwiązania, jakie pozwoliłoby na utrzymanie budynku jako reliktu przeszłości , przy jednoczesnym wykorzystaniu go w przestrzeni publicznej. W tym celu wykonano wykop na głębokość 45 stóp pod ziemią, w celu stworzenia amfiteatru pod powierzchnią ziemi. Dom unosi się więc nad nową powierzchnią znajdującą się pod dachem zwieńczonym ogrodem. Precyzyjnie wyważony i uwolniony od ograniczeń związanych z poziomem terenu, w podobny sposób jak wcześniej pozostawał niezależny od otaczającej go zabudowy, obiekt będzie wyróżniał się jako atrakcja – odcinająca się od otoczenia, ale bardziej nowoczesna.

Rampy oparte na podwójnych liniach śrubowych opadają w dół w kierunku nowego otwartego audytorium, zaś w górę pokonują 45 stóp, aż osiągają otwarty dach z ogrodem , który zapewnia ciekawe widoki z dołu, góry, jak i granicy między nimi. Linie śrubowe są połączone na poziomie północnej strony domu,aby ponownie połączyć się na dachu i poziomie podziemnego audytorium. Splecione rampy tworzą wspólną, ciągłą powierzchnię, która przepływa między nimi, co podkreśla widoki – na wnętrze posesji, Kings Road oraz sąsiadujące apartamentowce. Powierzchnie wspierające rampy są niezależne od ścianek berlińskich podtrzymujących ściany.

Dach z ogrodem jest mediatorem pomiędzy prostokątna działką a kształtem budynku, stanowi przeniesienie oryginalnego ogrodu w nowoczesną przestrzeń miasta. To otwarcie na otaczające pejzaże stanowi nawiązanie do Schindlerowskiego kontekstu z lat dwudziestych XX wieku, podkreślonego przez nadwymiarowy oculus, który podkreśla kontrast między elementami budynku zarysowującymi się poniżej a widokami miasta roztaczającymi się z dachu.