Goose Egg Ring

source: sigurdbrongerno
The love of machines and mechanisms which are no longer used is not merely an expression for humanity’s nostalgic search for the past, but also a comment on our present-day lack of sensibility: Our competence to join beauty with practicality. “The industrial object which becomes an aesthetic value is rendered unusable. It becomes useless beauty, instruments without function.” (Octavio Paz) (…)

Mechanically built machines reveal their functions, in contrast to closed digital systems. There is also the possibility of opening a small mechanical clock or an enormous turbine and dismantling it piece by piece until the objects no longer exist except as pieces of flattered ornament. The perfect form of every part lies open to be enjoyed and to awake fascination. We admire the horologist who carefully checks, polishes and repairs in order to make the object work again. Function does not cease in the world of mechanics, but occasionally time leaves some of these machines behind. (…)

Bronger’s work bears witness to the machine, air travel and impossible combinations. He uses a collage technique, which although not as profound as the William Borroughs novel ‘The Soft Machine’ is rather more like its namesake, the music group who wished to unit elements from rock and jazz and discovered a third possibility and reality. Another role model is Panamarenko, the Belgian artist whose poetic objects visualise the memories of boyhood.

Rigmor Hovland in Sigurd Bronger, 1998
.
.
.
.
.
.
.
source: cargocollective
Sigurd Bronger is known for his absurd material combinations, instruments and intricate constructions. In 2011 he had a great retrospective exhibition ‘Ballongferd ‘ at Lillehammer Art Museum. The same year he published the book Sigurd Bronger, Laboratorium Mechanum with Arnoldsche Art Publishers.
.
.
.
.
.
.
.
source: galerie-ranl
Sigurd Bronger maakte een collectie ‘Carrying Devices’: ringen, broches en hangers.Het gemeenschappelijk thema In Between verwijst naar de constructie van de sieraden, waarbij een bepaaldmateriaal of voorwerp wordt geklemd in een houder. Deze houder wordt door Sigurd zelf geconstrueerd, of wel gemaakt van bestaand gereedschap. Was het ingeklemde materiaal voorheen meestal van natuurlijke aard, zoals een ei, een steen, of een schelp, nu kiest Sigurd ook materialen uit de medische wetenschap of technologie. Het contrast tussen de doorgaans robuuste stalen houder en het kwetsbare of verfijnde dat hij vasthoudt, creëert een vrolijkmakende absurditeit. Bij enkele sieraden zorgt een vergrootglas ‘In Between’ de kijker en het object voor extra focus. Voor deze collectie heeft Sigurd ook weer een iconisch sieraad van een collega-sieradenmaker hergebruikt: de Kauwgumbroche van Ted Noten. Sigurd Brongers werk positioneert zich ‘In Between’ het draagbare sieraad en het kunstobject.