highlike

schnellebuntebilder

Beethoven recomposed
Het audiovisuele project Beethoven hercomponeerde in opdracht van de Duitse omroep WDR is een unieke aanpak om de muziek van Ludwig van Beethoven tastbaar te maken voor mensen met en zonder gehoorbeperking. Om het hele publiek een klassiek concert met hun ogen te laten beleven, werd de symfonie vertaald in een visuele reis door drie generatieve werelden die de melodische beweging, het ritme en de stemmingswisselingen volgden. Deze visuals werden geprojecteerd op een groot monolithisch canvas dat boven het orkest hing. Aan elke kant van het canvas werden drie LED-strips toegevoegd om het toneellandschap te openen in de vorm van de orkestbak. Terwijl de projectie erop gericht was een samenhangend verhaal te vertellen en de verhalende en emotionele aspecten van de muziek weer te geven, werd de lagere resolutie en verschillende lichtintensiteit van de ledstrips gebruikt om de muziek op een nogal didactieve manier over te brengen.

Bill Vorn

Copacabana Machine Sex
Copacabana Machine Sex is een 30 minuten durende burleske muzikale robotvoorstelling met uitsluitend biomorfe machines als acteurs, muzikanten en dansers. Mijn doel is niet om een ​​echt cabaret na te bootsen, maar om een ​​metaforisch spektakel te bedenken als antwoord op de vraag: “Wat zou er gebeuren als machines op een cabaretpodium zouden staan?” Esthetisch gezien is de set een vreemde hybride mix tussen de klassieke Broadway-kitsch en de donkere industriële look van mijn eerdere werken. Zoals het meeste van mijn werk is het een verkenning van robotachtige vormen en bewegingen door middel van muziek, geluid en licht.

Aurélien Bory

Plexus
pour Kaori Ito

Soms is dans gewoon wonderschoon. Een visueel hoogtepunt is de installatieperformance Plexus van regisseur Aurélien Bory en danseres Kaori Ito. Bory schiep met Plexus ‘een portret in dans’ van Ito. De Japanse danseres en choreografe studeerde klassieke dans in Tokio en moderne dans in de VS. Ze stond eerder in Julidans NEXT, het talentenpodium. Bory ontwierp een installatie van vijfduizend nylondraden die Ito omsluiten als een marionet.Beperkt door die ruimte verkent Ito haar mogelijkheden. Ze zweeft, danst, valt, draait rond. Haar spel is poëtisch en dromerig, maar tot in de perfectie uitgevoerd.