Antraal
Wat als de hoeksteen van Sahej Rahal’s werk Antraal 2019 moet worden beschouwd, is dat we ons rationeel kunnen voorstellen wat het zou betekenen om te leven als de laatste mensen, machines die hun tijd van idee en geschiedenis hebben doorlopen sinds de komst van de eerste mensen of wij . Ze hebben de totaliteit van hun toevallige verschijning en betekenis van hun historische manifestaties afgewezen en ondermijnd als louter misvattingen over wat het betekent om in de tijd te dwalen, als een idee en niet alleen als een soort.

Paralull
Paralull is een installatie met meerdere schalen die zich in omgevingslawaai nestelt. Het werk genereert publieke betrokkenheid bij de geluidskwesties die door de Wereldgezondheidsorganisatie naar voren zijn gebracht, door stadslawaai soepel te temperen tot het meest vergelijkbare geluid dat in de natuur te vinden is. Volgens sommige onderzoeken naar blootstelling aan natuurlijk geluid en de biofilie-hypothese, kan deze overgang mensen verlossen van de geluidshinder die wordt veroorzaakt door stadslawaai, en zorgen voor een hoger niveau van ontspanning na lawaai.

Beethoven recomposed
Het audiovisuele project Beethoven hercomponeerde in opdracht van de Duitse omroep WDR is een unieke aanpak om de muziek van Ludwig van Beethoven tastbaar te maken voor mensen met en zonder gehoorbeperking. Om het hele publiek een klassiek concert met hun ogen te laten beleven, werd de symfonie vertaald in een visuele reis door drie generatieve werelden die de melodische beweging, het ritme en de stemmingswisselingen volgden. Deze visuals werden geprojecteerd op een groot monolithisch canvas dat boven het orkest hing. Aan elke kant van het canvas werden drie LED-strips toegevoegd om het toneellandschap te openen in de vorm van de orkestbak. Terwijl de projectie erop gericht was een samenhangend verhaal te vertellen en de verhalende en emotionele aspecten van de muziek weer te geven, werd de lagere resolutie en verschillende lichtintensiteit van de ledstrips gebruikt om de muziek op een nogal didactieve manier over te brengen.

Egocentrisch Systeem
In een openbare tentoonstellingsruimte (Art Basel Unlimited) bracht von Bismarck een week door op een paraboloïdevormige schijf van cement, die met een snelheid van vijftien omwentelingen per minuut om zijn eigen as draaide. Hij sliep, at, las en praatte aan de telefoon terwijl hij op het perron was. De kijkers konden hem duidelijk zien, hoewel hij de buitenwereld alleen kon waarnemen als een wazige massa mensen, wier stemmen opgingen in een onverstaanbaar gemompel.

Vader
De dans van Peeping Tom duwt bepaalde motieven naar de uiterste grenzen van de acrobatiek. Maar tussen gekneusde, nostalgische mensen of verliefde mensen zijn de situaties diep dramatisch en met gevoel uitgedrukt. Dit nieuwe stuk ontwikkelt de generieke persona van de oude vader, zijn mythologie, zijn prestige en zijn spot, zijn beklagenswaardige macht die wordt weggevaagd door geleidelijke desintegratie. Het is een intens menselijk portret.

Unearth
Rotsen van de aardmantel komen uit de leegte tevoorschijn, gefragmenteerd in een veelvoud aan gezichtspunten. Met een hypnotiserende en schurende soundscape bewegen ze zich op een schilderkunstige manier om het publiek heen. Hun gelaagde zanderige pixelsporen worden langzaam weggespoeld. Unearth is gemaakt voor de .dreams-tentoonstelling van Generative Gallery in het Theatre of Digital Art in Dubai. Het meeslepende stuk weerspiegelt de kustsituatie van de stad naast de woestijn en de voortdurend veranderende omgeving, sterk hervormd door mensen, kwetsbaar voor natuurlijke fenomenen, klimaatverandering en de vraag naar hulpbronnen.

Dans van koi en mensen
Koi zwemmen op het wateroppervlak, dat zich uitstrekt tot in het oneindige. Mensen kunnen het water in. De beweging van de koi wordt beïnvloed door de aanwezigheid van mensen in het water en ook andere koi. Wanneer de vissen met mensen botsen, veranderen ze in bloemen en verspreiden ze zich. De baan van de Koi wordt bepaald door de aanwezigheid van mensen, en deze banen trekken lijnen op het wateroppervlak. Het werk wordt in realtime weergegeven door een computerprogramma. Het is geen vooraf opgenomen animatie en ook geen on-loop. De interactie tussen de kijker en de installatie leidt tot een continue verandering in het beeldmateriaal. Eerdere visuele toestanden kunnen nooit worden gerepliceerd en zullen nooit meer voorkomen.

Massaloze wolken tussen beeldhouwkunst en leven
Het beeldhouwwerk, een gigantische witte massa, zweeft tussen de vloer en het plafond binnen de grenzen van de ruimte, een onbepaalde vorm die verandert, alsof het het concept van massa overstijgt. De grens tussen deze zwevende sculptuur, de ruimte en het lichaam van de toeschouwer is dubbelzinnig en mensen kunnen hun lichaam onderdompelen in deze sculptuur. Zelfs wanneer mensen door het beeld duwen en het breken, herstelt het zich vanzelf als een levend wezen. Maar, net als bij levende wezens, wanneer het beeldhouwwerk verder wordt vernietigd dan het kan repareren, kan het zichzelf niet herstellen en stort het in. Zelfs als mensen dit zwevende beeld proberen te verplaatsen of in de lucht te duwen, kunnen ze dat niet. Als ze de wind aanwakkeren, zal de wolk breken. We komen tot het besef dat een simpele handeling va  n mensen dit beeld niet kan verplaatsen.

De creaties van Maiko Takeda lijken surrealistische wezens uit een fantastische droomwereld. De hoofddeksels van haar nieuwste creatie, ‘Atmospheric Reentry’, zijn opwindend anders, delicaat en futuristisch. De in Tokio geboren afgestudeerde van Central Saint Martins en het Royal College of Art, probeert ‘surreële, subtiele drama’s te creëren rond de persoon die een stuk draagt ​​en de mensen in zijn buurt’.

Bos van Licht
“In deze installatie voor COS wil ik een bos van licht maken”, zegt Fujimoto. “Een bos dat bestaat uit talloze lichtkegels gemaakt van schijnwerpers erboven. Deze lichten pulseren en ondergaan voortdurend vergankelijkheid van toestand en stroom. Mensen dwalen door dit bos, alsof ze worden gelokt door de charme van het licht. Licht en mensen gaan met elkaar om, zijn bestaan ​​definieert de overgang van de ander.”

Niet toegestaan ​​voor algoritmische doelgroepen
Een groot aantal online kijkers bestaat tegenwoordig voor het grootste deel uit algoritmen. De algoritmen zijn getraind op auditieve informatie, die door mensen wordt geproduceerd en geladen. In de video “Niet toegestaan ​​voor het algoritmische publiek” vertoont een intelligente persoonlijke assistent (IPA), gevestigd in Athene, Griekenland, vreemd gedrag. Hij leent een avatar en verschijnt voor zijn gebruikers. Voor een korte periode, zeven opeenvolgende dagen voordat het voor altijd uitgaat, gaat het in zeven monologen. Tijdens zijn duur is de digitale assistent erin geslaagd om de volledige inhoud van internet te scannen en allerlei soorten informatie te verzamelen, informatie die hij wil delen.

MATT3R
De reis begint in de eerste dimensie, de beelden evolueren en nemen fysieke parameters en constanten op in het gedrag van de verschillende digitale deeltjes. Tijdens de interactieve audiovisuele ervaring reageren de deeltjes op de fundamentele krachten van het universum zoals zwaartekracht, elektromagnetisch, sterk nucleair en zwak nucleair. Omdat licht een fundamenteel element is als het gaat om praten over het universum, de schepping en de materie, bevat Matter een reeks lichtbuizen die reageren op het audiovisuele en deel uitmaken van de interactieve ervaring. Hoe kan het ook anders, Vitamin heeft de hele audiovisuele ervaring ontworpen met interactiviteit. Tijdens de hele ervaring kunnen gebruikers communiceren met de beelden door hun trajecten te wijzigen en parameters toe te voegen, waardoor elke passage uniek en onherhaalbaar wordt. Om de interactie uit te voeren, wordt een reeks dieptecamera’s gebruikt die de beweging vastleggen van mensen rond het afgebakende gebied om te communiceren. De 2D- en 3D-visuals zijn ontworpen met Touchdesigner, een tool waarmee je in realtime audiovisuals kunt ontwerpen, terwijl de audio is ontworpen door Carlos Vera, van Noiz.es, met behulp van Ableton.

Prometheus gebonden
In de Griekse mythologie stal Prometheus vuur (technologie) van Zeus en gaf het aan mensen, en hiervoor werd hij gekruisigd op een bergtop en moest hij de eeuwige pijn als straf ondergaan. Sinds het begin van onze beschaving is technologie de bron van welvaart en ontwikkeling geweest. Maar het is ook de oorzaak geweest van grote tragedies zoals kernongevallen met oorlogszand. Met de Griekse tragedie van Aeschylus “Prometheus Bound” als uitgangspunt, creëerde Koizumi VR-theater (Virtual Reality) dat zich bezighoudt met deze eeuwenoude spanning tussen menselijkheid en technologie, door samenwerking met een persoon die wanhopig verlangt naar de technologische vooruitgang – een persoon die lijdt aan ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose – de dodelijke neurologische ziekte die een persoon verlamd maakt). Door de dialogen met de man over zijn persoonlijke leven en zijn visies op de toekomst, creëerden ze een sci-fi visie waarin verleden en toekomst, zelf en anderen, mensen en machines allemaal worden samengevoegd tot één opeenvolging van abstracte VR-theatrale ervaring.

ISO
De headliner van de tentoonstelling was een projectiesculptuur genaamd “ISO”, die ter plaatse in China werd gemaakt en in het midden van de kamer werd geplaatst met een indrukwekkende soundtrack van 5 minuten gemaakt door EnterNull. Monkey’s belangrijkste focus was het beheersen van de zintuigen, zodat mensen zich in de ruimte verzamelen en een sculpturale aanwezigheid hebben, ze visueel begroeten met vorm en geluid. Ze moedigden een diepe onderdompeling in isomorfe vorm aan door in haar ogen te staren en genegenheid te koesteren, een sombere bevestiging van een plat oppervlak en volumetrisch licht.

Covent garden
Wat je hier ziet is een replica van het marktgebouw die in de studio van Alex Chinneck is gebouwd. Door een speciale constructie aan de binnenkant van het gebouw lijkt het bovenste deel te zweven. De grote grap is dat het echte gebouw nog helemaal intact is, maar aan de andere kant van de hallen te vinden is op een identiek gebouw. Ondanks dat dit kunstwerk op het verkeerde plein staat trappen mensen massaal in deze geniale grap.