Silk Pavilion II
Bloom is een interactieve installatie die reageert op de beweging en gebaren van het publiek. Met behulp van interactiviteit met laseraanraking genereert het publiek digitale bloemen in bloei die een geluidscompositie creëren die verandert naargelang de actie van de gebruiker. Gebouwd volgens een parametrische benadering van geluids- en visuele architectuur, wordt de installatie gepresenteerd als een systeem met een hoog proces van willekeurige creatie. In die zin is elke interactie uniek en onnavolgbaar. Het publiek communiceert rechtstreeks met de digitale wereld door middel van de beweging van hun handen, waardoor abstracte lichten en beelden ontstaan. Dit onderzoekt de praktijk van menselijke beweging om de expressie en communicatie van beweging te vergemakkelijken en om nieuwe paradigma’s te ontwerpen en te ontwikkelen voor interactie met computers door middel van beweging.

Paralull
Paralull is een installatie met meerdere schalen die zich in omgevingslawaai nestelt. Het werk genereert publieke betrokkenheid bij de geluidskwesties die door de Wereldgezondheidsorganisatie naar voren zijn gebracht, door stadslawaai soepel te temperen tot het meest vergelijkbare geluid dat in de natuur te vinden is. Volgens sommige onderzoeken naar blootstelling aan natuurlijk geluid en de biofilie-hypothese, kan deze overgang mensen verlossen van de geluidshinder die wordt veroorzaakt door stadslawaai, en zorgen voor een hoger niveau van ontspanning na lawaai.

Beethoven recomposed
Het audiovisuele project Beethoven hercomponeerde in opdracht van de Duitse omroep WDR is een unieke aanpak om de muziek van Ludwig van Beethoven tastbaar te maken voor mensen met en zonder gehoorbeperking. Om het hele publiek een klassiek concert met hun ogen te laten beleven, werd de symfonie vertaald in een visuele reis door drie generatieve werelden die de melodische beweging, het ritme en de stemmingswisselingen volgden. Deze visuals werden geprojecteerd op een groot monolithisch canvas dat boven het orkest hing. Aan elke kant van het canvas werden drie LED-strips toegevoegd om het toneellandschap te openen in de vorm van de orkestbak. Terwijl de projectie erop gericht was een samenhangend verhaal te vertellen en de verhalende en emotionele aspecten van de muziek weer te geven, werd de lagere resolutie en verschillende lichtintensiteit van de ledstrips gebruikt om de muziek op een nogal didactieve manier over te brengen.

Unearth
Rotsen van de aardmantel komen uit de leegte tevoorschijn, gefragmenteerd in een veelvoud aan gezichtspunten. Met een hypnotiserende en schurende soundscape bewegen ze zich op een schilderkunstige manier om het publiek heen. Hun gelaagde zanderige pixelsporen worden langzaam weggespoeld. Unearth is gemaakt voor de .dreams-tentoonstelling van Generative Gallery in het Theatre of Digital Art in Dubai. Het meeslepende stuk weerspiegelt de kustsituatie van de stad naast de woestijn en de voortdurend veranderende omgeving, sterk hervormd door mensen, kwetsbaar voor natuurlijke fenomenen, klimaatverandering en de vraag naar hulpbronnen.

VJyourself!
FILE FESTIVAL
VJZelf! het is een interactieve dansinstallatie, een magische spiegel van de eenentwintigste eeuw of een gekke live-machine van Eadweard Muybridge. Het publiek danst met zichzelf in het verleden, herhaald, gecomponeerd en gechoreografeerd door tijd en herhalingseffecten. Een realtime software ontwikkeld met Openframeworks door Playmodes Studio.

plplpl.pl::synchrony
PLPLPL.PL IS EEN PUBLIEKGEDREVEN BEWAKINGSMACHINE; EEN TECH NOIR ART ONDERZOEK NAAR MENSELIJK GEDRAG EN PERSOONLIJKE UITDRUKKING. PLPLPL.PL GEBRUIKT DE NIEUWSTE TECHNOLOGIEN UIT DE SURVEILLANCE-INDUSTRIE OM TE INTERACTEREN MET HAAR PUBLIEK. HET MOEDIGT BEZOEKERS AAN ZICH ONGELOOFLIJK TE GEDRAGEN DOOR AL HUN ACTIES TE TONEN, ANALYSEREN EN RECONTEXTUALISEREN. PLPLPL.PL IS EEN LOPEND PROJECT. DE MACHINE LEERT MET ELKE TENTOONSTELLING EN UITBREIDT MET ELKE INTERACTIE

#definieer maan_
[#define Moon_ ] bestaat uit 9 roterende kinect lichtinstallaties. Het presenteert verschillende houdingen van maanvorm, waardoor nieuwe zintuiglijke ervaringen worden uitgeoefend. Het publiek mag op verschillende manieren kijken en nieuwsgierig maken naar de installatie door vanuit verschillende hoeken te kijken. Door opnieuw aan de wetenschappelijke geest te denken, kan de kijker het concept van dit eigen werk definiëren en begrijpen.

Niet toegestaan ​​voor algoritmische doelgroepen
Een groot aantal online kijkers bestaat tegenwoordig voor het grootste deel uit algoritmen. De algoritmen zijn getraind op auditieve informatie, die door mensen wordt geproduceerd en geladen. In de video “Niet toegestaan ​​voor het algoritmische publiek” vertoont een intelligente persoonlijke assistent (IPA), gevestigd in Athene, Griekenland, vreemd gedrag. Hij leent een avatar en verschijnt voor zijn gebruikers. Voor een korte periode, zeven opeenvolgende dagen voordat het voor altijd uitgaat, gaat het in zeven monologen. Tijdens zijn duur is de digitale assistent erin geslaagd om de volledige inhoud van internet te scannen en allerlei soorten informatie te verzamelen, informatie die hij wil delen.

LIFE SUPPORT SYSTEM (AKA. THE FARM)
Deze artistieke provocatie probeert de ordes van grootte van kritieke ecosysteemdiensten in te schatten die fundamenteel zijn voor alle planetaire levensprocessen. Dit experiment bestaat uit 1 vierkante meter tarwe, gekweekt in een gesloten omgeving. Kritische inputs zoals water, licht, warmte en nutriënten worden gemeten, gemonitord en getoond voor het publiek. Deze procedure maakt de immense schaal van ecosysteembijdragen voelbaar en biedt een speculatieve referentie voor een afrekening van het ondergewaardeerde en overgeëxploiteerde ‘werk van de biosfeer’.

アンヌ·テレサ·ドゥ·ケースマイケル
АННЫ ТЕРЕЗЫ ДЕ КЕЕРСМАКЕР
Work/Travail/Arbeid
Wat zou het betekenen om een choreografie op te voeren als een tentoonstelling? Die vraag is het uitgangspunt van Work/Travail/Arbeid. Als antwoord zal Anne Teresa De Keersmaeker haar voorstelling Vortex Temporum herinterpreteren voor de radicaal verschillende tijdelijke en ruimtelijke omstandigheden van een museale omgeving. Daarbij zal de choreografe de performance niet eenvoudigweg verplaatsen naar een nieuwe omgeving, maar zal ze dans her-denken als een negen weken durende tentoonstelling, doorlopend toegankelijk voor het publiek. De originele choreografie, ontworpen voor de gecondenseerde duur van een voorstelling, zal worden uitgebreid tot cycli van negen uur. Dit project transformeert het materiaal en de voorwaarden die lang typisch waren voor dans, en verleent de strakke choreografische schriftuur, waarvoor De Keersmaeker bekend staat, een totaal nieuwe vorm..

SOPLARTE
Charlotte Van Wouwe is een beeldend kunstenares met een fascinatie voor muziek. Haar werk bestaat hoofdzakelijk uit glas. Met haar glazen blaasinstrumenten verbond ze glas en muziek. Ze vormde het kwartet Soplarte (Soplar is Spaans voor blazen) met Berlinde Deman, Marie-Anne Standaert en Bart Maris. Samen ontwikkelden ze een sterk visueel én auditief project dat in première ging tijdens Festival van Vlaanderen Gent 2009. Van Wouwe verrast het publiek met de broosheid van glas en de sterkte van het geluid.

マウリツィオ·カテラン
Маурицио Каттелана
ZELFSTUDERENDE HEDENDAAGSE ITALIAANSE KUNSTENAAR, GEBOREN IN PADUA IN 1960, WONEN MOMENTEEL IN NEW YORK. ZIJN ARTISTIEKE VOORSTEL IS GEVESTIGD TUSSEN SCULPTUUR EN PRESTATIES (ARTISTIEKE ACTIE WAAR EEN KUNSTENAAR OF EEN GROEP KUNSTENAARS DEELNEMT AAN HET GEBRUIK VAN HET LICHAAM ALS EEN SCULPTUREEL ELEMENT “LIVE” VOOR HET PUBLIEK), VOORNAAM WERKEND AAN HET SPEL. HET GEVOEL VAN HUMOR EN DE OVERTREDING VAN DE VASTGESTELDE SYMBOLEN VORMEN HAAR BELANGRIJKSTE EXPRESSIEVE WAPENS.