Orizzonti Tremanti
Olafur Eliasson transformeert de Manica Lunga met een nieuwe serie van zes meeslepende kunstwerken die lijken op wigvormige optische apparaten. Binnen elke installatie worden complexe vloeiende vormen in beweging gezien die een panoramische ruimte van 360 graden doorkruisen die breder lijkt dan fysiek mogelijk is. Dit zijn optische illusies die worden geproduceerd dankzij spiegels en lichtprojecties.
Egocentrisch Systeem
In een openbare tentoonstellingsruimte (Art Basel Unlimited) bracht von Bismarck een week door op een paraboloïdevormige schijf van cement, die met een snelheid van vijftien omwentelingen per minuut om zijn eigen as draaide. Hij sliep, at, las en praatte aan de telefoon terwijl hij op het perron was. De kijkers konden hem duidelijk zien, hoewel hij de buitenwereld alleen kon waarnemen als een wazige massa mensen, wier stemmen opgingen in een onverstaanbaar gemompel.
Shenzhen Citizen Square
Cao Yuxi is een nieuwe mediakunstenaar wiens oeuvre zich uitstrekt over audiovisuele installaties, interactieve kunst, meeslepend ruimtelijk ontwerp en codering. Van zijn monumentale show in Shenzhen, waar 41 gebouwen van de skyline van de stad als canvas werden gebruikt, tot de hypnotiserende audiovisuele serie Dimensional Sampling en de op QR-codes geïnspireerde beelden, Cao’s werk confronteert de menselijke waarneming en daagt de kijker uit om na te denken over de veelzijdige aspecten van het moderne leven en het digitale tijdperk.
Into The Light
Ying Gao stelt onze aannames over kleding in vraag door modeontwerp, productontwerp en mediaontwerp te combineren. Ze onderzoekt de constructie van het kledingstuk en haalt haar inspiratie uit de transformaties van de sociale en stedelijke omgeving. Design is het medium, gesitueerd op het gebied van technologie en textiel: sensorische technologieën zorgen ervoor dat kledingstukken poëtischer en interactiever worden. Ying Gao onderzoekt zowel de status van het individu, wiens fysieke contouren worden getransformeerd door externe interferenties, als de functie van het kledingstuk als een fragiele overgangsruimte. Haar werk getuigt van de diepgaande mutatie van de wereld waarin we leven en draagt een radicaal kritische dimensie met zich mee die technologische experimenten overstijgt.
Zwart gat horizon
File Festival
De kern van de installatie is de uitvinding van een apparaat dat lijkt op een scheepshoorn. Bij het klinken van elke toon komt er een enorme zeepbel uit de hoorn. Het groeit terwijl de toon klinkt, van de hoorn afpelt, door de tentoonstellingsruimte blijft hangen en ten slotte op een grillige positie in de ruimte barst.
Plastic Meisjes
Met langzame sierlijke bewegingen en digitaal gegenereerde berichten leveren Plastic Girls een opvallende bijdrage aan de seksualisering van de openbare ruimte voor het pand van hun eigenaren. PLASTIC GIRLS is de laatste film van een Korea-gerelateerde trilogie volgend op BIKINI WORDS en LAST LETTERS.
Massaloze wolken tussen beeldhouwkunst en leven
Het beeldhouwwerk, een gigantische witte massa, zweeft tussen de vloer en het plafond binnen de grenzen van de ruimte, een onbepaalde vorm die verandert, alsof het het concept van massa overstijgt. De grens tussen deze zwevende sculptuur, de ruimte en het lichaam van de toeschouwer is dubbelzinnig en mensen kunnen hun lichaam onderdompelen in deze sculptuur. Zelfs wanneer mensen door het beeld duwen en het breken, herstelt het zich vanzelf als een levend wezen. Maar, net als bij levende wezens, wanneer het beeldhouwwerk verder wordt vernietigd dan het kan repareren, kan het zichzelf niet herstellen en stort het in. Zelfs als mensen dit zwevende beeld proberen te verplaatsen of in de lucht te duwen, kunnen ze dat niet. Als ze de wind aanwakkeren, zal de wolk breken. We komen tot het besef dat een simpele handeling va n mensen dit beeld niet kan verplaatsen.
In een oogwenk
In een oogwenk is een groep artiesten te zien die mysterieus in de lucht zweeft en de beperkingen van de natuurkunde trotseert alsof ze bevroren zijn in tijd en ruimte. Het werk maakt gebruik van noties van het lichaam als materiaal, en op zijn beurt de materialiteit van het lichaam, waarbij de grenzen van fysieke en cognitieve mogelijkheden worden getest terwijl de kijker probeert te begrijpen wat we zien. De conceptueel gedreven praktijk van Zhen, een productieve en experimentele kunstenaar, omvat een breed scala aan media en maakt vaak gebruik van humor, ironie en verfijnde bedrog.
Nabijheidsjurk
Door mijn onderzoek naar proxemics en het lichaam uit te breiden, heb ik twee nieuwe jurken gefabriceerd die fysieke barrières creëren wanneer een persoon wordt gedetecteerd in de directe omgeving van de drager. Deze tweelingjurken reageren op basis van nabijheids- en thermische sensoren en duiden vreemden aan in de intieme, persoonlijke, sociale en openbare ruimte rondom de drager. Elke jurk breidt zichzelf uit met behulp van een robot 3D-geprint heupmechanisme ingebouwd in de jurk en een hars 3D-geprinte transparante kraag met de sensoren.
Small World Wide
small world wide is gebaseerd op het small world fenomeen dat zegt dat iedereen in de wereld via een korte keten van directe kennissen met elkaar verbonden is. In 2013 wees geluidskunstenaar Denise Ritter 10 audiorecorders toe aan 10 startende personen, die de recorders via een aaneenschakeling van persoonlijke kennissen zouden moeten richten op het bereiken van 10 geplande bestemmingen. Die plaatsen en de tussenstappen moeten worden gedocumenteerd door middel van een geluidsopname. Dit kunnen bijvoorbeeld geluiden zijn of geluiden die kenmerkend zijn voor het dagelijks leven of de woonruimte. Maar er worden geen richtlijnen gegeven. Het is alleen toegestaan om de recorder door te geven aan directe bekenden. De directe weg naar de bestemming via een vreemde of niet-verwante is niet toegestaan. Zo ontstonden 10 routes over de hele wereld, en tot op de dag van vandaag ontving de artiest meer dan 30 uur aan geluidsopnames van over de hele wereld. De geluidsopnames vertonen onverwachte globale overeenkomsten wat betreft de opnameplaatsen en -situaties die de deelnemers hebben gekozen.
WeltenLinie
In WeltenLinie, 2020 van Alicja Kwade is niets wat het lijkt. Dit werk evolueert als een ervaring in plaats van een statische installatie en komt tot leven door de beweging van de kijker. Door het gebruik van dubbelzijdige spiegels en zorgvuldig geplaatste, gepaarde objecten, creëert Kwade’s installatie de illusie van plotselinge en verrassende materiële transformaties. Naarmate bezoekers zich binnen de staalconstructie bewegen, verandert de manier waarop objecten in de ruimte worden begrepen drastisch, afhankelijk van het perspectief. Kwade’s werk verkent concepten van ruimte, tijd, wetenschap en filosofie. In haar praktijk die zich uitstrekt over een breed scala aan media, bevraagt ze de structuren van de werkelijkheid en reflecteert ze op perceptuele gewoonten in het dagelijks leven.
Een natuurlijke geschiedenis van netwerken / Soft Machine
A Natural History of Networks / SoftMachine is een elektrochemische algoritmische machine die een alternatief computationeel en technologisch materiaalregime onderzoekt, gebaseerd op Gordon Pask’s experimenten met elektrochemische leermechanismen [↓ 1] en huidig onderzoek naar biomimetica, programmeerbare materie en vloeibare ruimtetijdgestuurde metalen actuatoren . Binnenin creëert een op maat gebouwd elektrochemisch experimenteel apparaat (SoftMachine) een dynamische vloeibare microkosmos die een continue evolutie van vormen, structuren en materiële verhalen uitvoert. De voorstelling heeft tot doel nieuwe verbeeldingen van het machinale, het kunstmatige en het materiële uit te lokken. Een radicale technologie die traditioneel discreet mechanisch denken verbindt met zachte/vloeibare materialen die zelfgeorganiseerd gedrag mogelijk maken via hun specifieke materiële agentschappen.
EEUWIG ZIJN VRIENDELIJK
LaTurbo Avedon brengt de muziek van Myriam Bleau in een audiovisuele performance op meerdere platforms. Eternity Be Kind legt de gecodificeerde ruimtes van de uitvoering bloot en hints naar een andere toekomst voor persoonlijke en muzikale representatie. Varend tussen hyperpop, mythische symboliek en barokke hints, stellen de kunstenaars een gelaagde ervaring voor van collectieve mise en abyme.
video
Volumen
Volumen is een audiovisuele installatie die draait om driedimensionale vormen in een afgebakende ruimte. Hun aard en gedrag ontvouwen zich door de versmelting van licht en geluid, waardoor optische illusies en onbekende ruimtes ontstaan die spelen met de waarneming van de kijker. Met behulp van de techniek van projection mapping wil deze installatie de verbinding tussen echte en virtuele ruimte verbreken en een unieke meeslepende ervaring creëren.
Metamorphoseon
Met behulp van interactieve zachte robotica presenteren we een stuk compound voor 16 buisvormige armen die worden opgepompt met perslucht, afhankelijk van de positie van de gebruikers die er omheen staan. Het resultaat is een constant veranderende installatie, waarbij de lichamelijkheid van de bewegende armen doorloopt in de ruimte met de projectie ervan als bewegende schaduwen, waardoor een metamorfose ontstaat tussen de gebruikers en de ruimte.
ISO
De headliner van de tentoonstelling was een projectiesculptuur genaamd “ISO”, die ter plaatse in China werd gemaakt en in het midden van de kamer werd geplaatst met een indrukwekkende soundtrack van 5 minuten gemaakt door EnterNull. Monkey’s belangrijkste focus was het beheersen van de zintuigen, zodat mensen zich in de ruimte verzamelen en een sculpturale aanwezigheid hebben, ze visueel begroeten met vorm en geluid. Ze moedigden een diepe onderdompeling in isomorfe vorm aan door in haar ogen te staren en genegenheid te koesteren, een sombere bevestiging van een plat oppervlak en volumetrisch licht.
アンヌ·テレサ·ドゥ·ケースマイケル
АННЫ ТЕРЕЗЫ ДЕ КЕЕРСМАКЕР
Work/Travail/Arbeid
Wat zou het betekenen om een choreografie op te voeren als een tentoonstelling? Die vraag is het uitgangspunt van Work/Travail/Arbeid. Als antwoord zal Anne Teresa De Keersmaeker haar voorstelling Vortex Temporum herinterpreteren voor de radicaal verschillende tijdelijke en ruimtelijke omstandigheden van een museale omgeving. Daarbij zal de choreografe de performance niet eenvoudigweg verplaatsen naar een nieuwe omgeving, maar zal ze dans her-denken als een negen weken durende tentoonstelling, doorlopend toegankelijk voor het publiek. De originele choreografie, ontworpen voor de gecondenseerde duur van een voorstelling, zal worden uitgebreid tot cycli van negen uur. Dit project transformeert het materiaal en de voorwaarden die lang typisch waren voor dans, en verleent de strakke choreografische schriftuur, waarvoor De Keersmaeker bekend staat, een totaal nieuwe vorm..
Plexus
pour Kaori Ito
Soms is dans gewoon wonderschoon. Een visueel hoogtepunt is de installatieperformance Plexus van regisseur Aurélien Bory en danseres Kaori Ito. Bory schiep met Plexus ‘een portret in dans’ van Ito. De Japanse danseres en choreografe studeerde klassieke dans in Tokio en moderne dans in de VS. Ze stond eerder in Julidans NEXT, het talentenpodium. Bory ontwierp een installatie van vijfduizend nylondraden die Ito omsluiten als een marionet.Beperkt door die ruimte verkent Ito haar mogelijkheden. Ze zweeft, danst, valt, draait rond. Haar spel is poëtisch en dromerig, maar tot in de perfectie uitgevoerd.
Losing Control
Guda Koster (Amsterdam) werkt al een leven lang met textiel, en daar is sinds enige jaren de fotografie als medium bijgekomen. Het is werk dat zich begeeft in het gebied tussen mode, beeldhouwkunst, fotografie en performance. Kort gezegd maakt ze foto’s waarin zij zelf figureert als drager van textiele vormen die niet of nauwelijks wat met ‘kleding’ te maken hebben. De ruimtelijke situaties in het atelier worden, eenmaal gefotografeerd, vrijwel platte beelden.
To Hold Sway
Met een werkproces gebaseerd op experimenten rond materiaal en hun verschillende kwaliteiten, creëert Liva Isakson Lundin ruimtelijke installaties waar spanning, gewicht en balans van groot belang zijn. Met materiaal als latex, gelatine en stripstaal laat ze de kwaliteit van het materiaal en de relatie met de ruimte de uiteindelijke vorm van het werk bepalen. Ondanks dat de werken stil zijn, stralen ze een sterke beweging en spanning uit. Door het gebruik van materiaal, maat en vorm moeten de stukken als zeer lichamelijk worden omschreven en wordt de toeschouwer aangetrokken tot het aanraken en voelen van de werken.
Reinoud Oudshoorn gebruikt perspectief, afkomstig uit de illusionaire taal van de schilderkunst en gebruikt die in zijn beelden. Op die manier wil hij een brug slaan tussen de ruimtelijke illusie van het platte vlak en de concrete realiteit van het driedimensionale beeld Oudshoorn’s beelden ontstaan vanuit het staren en kijken naar een wit vlak, dat geleidelijk in een ruimte verandert. Daaruit komen tekeningen voort. De keuze voor een materiaal hangt samen met de gekozen tekening en met de technische mogelijkheden: ijzer verwijst naar grafiet, hout is interessant vanwege de lijnen van de nerf, matglas geeft diepte. Een schilderij is hem teveel een illusie en een driedimensionaal beeld teveel realiteit.
Major Tom
De projecten van de Belgische Edith Dekyndt focussen op de ruimte, het ervaren van de betekenis en inhoud hiervan en de bijzonderheden van de ruimte zelf. Ze is gefascineerd door efemere en ongrijpbare fenomenen. Ze gebruikt vaak materialen en middelen uit het dagelijkse leven (muziek, papier, neons, teksten,…) om erg poëtisch objecten, performances of installaties te creëren. Edith Dekyndts werk verkent de limieten van de relatie tussen kunst, wetenschap en zoekt de grenzen op van onze fysieke werkelijkheid.
